به نام ایران با ساز و آواز

در ادامه مهدی اولیایی مقدم، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی، گفت: آن چیزی که امروز نام ایران را تداعی می‌کند، بیش از هرچیزی در گرو فرهنگ ایرانی است؛ یعنی آن متاعی که ما تا کنون به بازار جهانی عرضه کرده‌ایم، مظاهر فرهنگی ایران بوده است که بهترین مظهر آن ادبیات فارسی است. ماده و چکیده ادبیات فارسی هم زبان فارسی است. او اضافه کرد: در واقع آن چیزی که رشته پیوند فرهنگ ایران طی هزاره‌ها بوده و فرهنگ و ملیت چندقومیتی ما را از نخستین مهاجرت اقوام آریایی به فلات ایران کنار هم نگه داشته است، بی‌تردید زبان است.

ما ملتی بودیم که از همان طلوع خود چندقومیتی محسوب می‌شدیم. با ورود آریایی‌ها به فلات ایران دست‌کم دو سه قوم آریایی معروف پارس‌ها، مادها و پارت‌ها در این قلمرو می‌زیستند؛ نه اینکه با هم برخورد نداشتند ولی به‌هر‌حال گواه این است که ملیت ما چند‌قومیتی است و ما برای فهم همدیگر طی ادوار و قرون نیازمند وسیله‌ای بودیم که ما را به هم نزدیک کند. بهرام پروین گنابادی، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی، نیز گفت: هر ملتی یک ابتدایی دارد که همانند یک کودک است، حال هر کودک وقتی تاریخ خودش را می‌گوید تمام آرزوها و برداشت‌هایش از جهان هستی را در قالب آن قهرمانش می‌ریزد. با این نگاه وقتی به شاهنامه نگاه می‌کنیم رستم برآیند آرزوهای ماست. رستم آن چیزی است که انسان ایرانی تلاش می‌کند داشته باشد. رستم فردی است که برای ایران پسرش را هم فدا می‌کند تا وظیفه خود را ادا و وطنش را حفظ کند.

همچنین سید‌عباس سجادی شاعر بیان کرد: واقعیت این است که من مرگ افشین را باور نمی‌کنم. مرگ بعضی‌ها برایم این‌گونه است که گاه آن را فراموش می‌کنم و بی‌اختیار تلفنم را برمی‌دارم و با آنها تماس می‌گیرم، چند بوق که می‌خورد به خودم می‌آیم. بسیاری با مرگشان تمام می‌شوند اما این امر درباره او صدق نمی‌کند، چرا که خودش را با آثار و اشعارش تکثیر کرد.

بخش پایانی این برنامه هم اجرای ارکستر سازهای ایرانی و تجلیل از خانواده زنده‌یاد افشین یداللهی بود.

اخبار مرتبط