ساختن دنیای بهتر بعد از کووید با دیجیتال‌سازی و نوآوری
این روزها، در مرحله‌ای از یک تحول به سر می‌بریم که شرکت‌ها و کشورها بر تجهیز خودشان به تکنولوژی‌های پیشرفته و مدل‌های کسب‌وکار جدید متمرکز شده‌اند تا در دنیایی که به سرعت در حال تغییر است، رقابتی و کاربردپذیر باقی بمانند. کووید-۱۹ یکی از دشوارترین چالش‌های تاریخ اخیر را پیش‌روی دولت‌ها، کسب‌وکارها و جامعه قرار داده است. خیلی‌ها آن را نقطه عطف نهایی قرن ۲۱ می‌دانند. پاندمی یک زنگ بیدارباش برای شرکت‌ها است تا برای رویارویی با اختلال‌ها برنامه داشته باشند و تداوم کسب‌وکار خود را تضمین کنند. همچنین نقطه عطفی است که سیگنال فرآیند افزایش سرعت دیجیتال‌سازی درون جامعه را می‌فرستد. در نگاه من، این دو هدف متقابلا انحصاری نیستند. در واقع، من فکر می‌کنم دیجیتال‌سازی و نوآوری پتانسیل قابل‌توجهی برای افزودن ارزش به جامعه و تسکین مسائل مهمی مثل سلامت عمومی، محیط‌زیست و تنوع زیستی دارند.
بازتصور بخش‌های مختلف: نوآوری و پیشرفت‌های تکنولوژیک می‌توانند در کمک به بازتصور اینکه بخش‌های مختلف- از بهداشت و سلامت گرفته تا مخابرات و کشاورزی- چگونه می‌توانند از تکنولوژی به‌عنوان اهرمی برای اثرگذاری مثبت در جامعه استفاده کنند، نقشی کلیدی داشته باشند. برای خدمات‌دهندگان درمان و موسسات بهداشت عمومی، بیماری‌های همه‌گیر همواره یک تهدید محسوب می‌شوند، اما این امکان وجود دارد که آثار منفی همه‌گیری‌ها را با مهار داده‌های بزرگ و هوش مصنوعی و پیش‌بینی اپیدمی‌های بعدی و نیز منبع‌یابی ملزومات پزشکی، به حداقل رساند. نمونه‌های مثال‌زدنی در جاهایی که داده‌های بزرگ و دیدگاه‌های به‌دست آمده از آن، باعث ارتقای آمادگی و ردیابی اپیدمی شده‌اند، وجود دارند. در تایلند، دو شرکت بزرگ به نام‌های سی.پی گروپ (C.P Group) و ترو کورپوریشن (True Corporation)، از طریق همکاری با «شورای دیجیتال تایلند» (DCT)، اپلیکیشن‌ها و پلت‌فرم‌های دیجیتال راه‌اندازی کرده‌اند که به منبع‌یابی کمک‌های خیریه برای تجهیزات پزشکی و نیز ردیابی و ثبت گسترش کووید-۱۹ در این کشور، کمک می‌کنند. همچنین شرکت HG Robotics در ۴۱ بیمارستان در سراسر تایلند، راهکارهای روباتیک ارائه کرده تا ارتباطات بین متخصصان پزشکی و بیماران تحت‌قرنطینه، توسعه یابد. هر روبات می‌تواند به کاهش تماس‌های فیزیکی تا بیش از ۷۰ مورد در هر روز، کمک کند. یک عامل کلیدی برای تداوم کسب‌وکار و انعطاف اقتصادی در این بحران، خدمات شبکه است که پهنای باند را برای مصرف‌کنندگان و کسب‌وکارها حفظ می‌کند. تکنولوژی پتانسیل بسیار زیادی دارد تا افراد را در دوره‌های محدودیت رفت‌وآمد به هم مرتبط نگه دارد و تغییر به سوی دورکاری و یادگیری الکترونیک، بعد از پاندمی کووید-۱۹ نیز ادامه خواهد یافت. همکاری با دولت‌ها، موسسات مالی و بدنه‌های قانونی، برای ایجاد یک زیرساخت دیجیتال درست که بتوان از طریق آن به جامعه خدمت کرد، لازم و ضروری خواهد بود.
در عصر خرده‌فروشی و زنجیره‌های تامین غذایی، پیوند دادن تکنولوژی پیشرفته با کسب‌وکارهای مرتبط با تجارت الکترونیک، باعث شفافیت بیشتر و ایجاد قابلیت ردیابی در زنجیره‌های ارزش می‌شود تا به شکلی مسوولانه‌تر و پایدارتر، به جامعه و مشتریان، خدمت‌رسانی شود. به‌عنوان مثال، شاهد بوده‌ایم که سیستم‌های ماهواره‌ای، چگونه می‌توانند به کشاورزان کمک کنند زمین‌های مرغوب‌تری را برای کشاورزی خود انتخاب کنند؛ یا اینترنت اشیا، چگونه به سیستم‌های آبیاری امکان می‌دهد بهره‌برداری از آب را بهتر مدیریت کنند؛ یا بلاک‌چین چگونه امکان ردیابی کالاهای کشاورزی طی فرآیند تولید را برای خریداران و فروشندگان فراهم می‌کند تا در زنجیره‌های تامین شفافیت ایجاد شود. به علاوه، تحقیق و توسعه مداوم در تکنولوژی ماهواره، بیوتکنولوژی، نانوتکنولوژی و روباتیک، نشان داده که تکنولوژی، وقتی در جای مناسب مورد استفاده قرار بگیرد، می‌تواند در شناسایی بهتر بیماری‌های حیوانی و چرخه عمر کالاها کمک بهتری به ما کند تا مطمئن شویم زمین‌های ما مولدتر و پایدارتر هستند.
ارتقای مهارت‌ها، تغییر مهارت‌ها و آموزش نیروی کار: تحول دیجیتال همان‌قدر که باعث تحول فرآیندهای کسب‌وکار می‌شود، افراد را برای کار کردن به شیوه‌های جدید، توانمند می‌کند. بنابراین، اولویت کلیدی این است که نیروی کار را برای آینده آماده کنیم و به آنها امکان دهیم خود را با واقعیت‌های جدید دنیا و صنایعی که در آن کار می‌کنیم، آماده کنند. این شامل فراهم کردن فرصت‌های آموزش و ارتقای مهارت برای کارکنان می‌شود. همچنین باید همه واحدهای کسب‌وکار را درگیر کنیم تا اطمینان حاصل شود که شرکت از سطوح بالا تا پایین، با نوآوری و به‌روزرسانی‌های دیجیتال اداره می‌شود. این موضوع به‌طور خاص، برای کشورهای جنوب شرق آسیا که در حال‌حاضر در عصر طلایی رشد استارت‌آپ‌های تکنولوژی به‌سر می‌برند، کاربرد دارد. اقتصاد اینترنت در جنوب شرق آسیا، تا پایان امسال به ۱۰۰ میلیارد دلار می‌رسد و تا سال ۲۰۲۵ با افزایش سه‌برابری، ۳۰۰ میلیارد دلار خواهد شد. جمعیت آنلاین این منطقه، از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ از ۲۶۰ میلیون نفر به ۳۶۰ میلیون نفر افزایش یافته که از این میزان، حدود ۹۰ درصد آنها از اینترنت موبایل استفاده می‌کنند. بنابراین فراهم کردن یک اکوسیستم پشتیبان برای استارت‌آپ‌ها، برای تشویق به کارآفرینی و نوآوری در چنین محیط‌هایی بسیار مهم است. برای این کار، باید برنامه‌های انکوباتور و نیز حمایت‌هایی مثل تامین سرمایه، توسعه مهارت و قرار گرفتن در معرض شبکه‌های کسب‌وکار، ارائه شوند.
به‌روزرسانی زیرساخت‌های دیجیتال و نوآوری، برای بقای کسب‌وکارها و نیز برای پیشرفت آینده، حیاتی است. اما این دستاورد، با اقدام یک شرکت یا کشور به تنهایی میسر نمی‌شود و به مشارکت‌های عمومی-خصوصی در سطح جهانی نیاز دارد. همان‌طور که به یاری هم با کووید-۱۹ مبارزه می‌کنیم، خیلی از شرکت‌های تکنولوژی نیز برای حمایت مستقیم از صنعت بهداشت و درمان و محافظت از مشاغل و نیروی کار و جوامع خود، در میان بسیاری از تلاش‌های قابل‌توجه دیگر، وارد عمل شدند. با مهار پتانسیل موجود در همکاری ذی‌نفعان بخش‌های مختلف با هم، این شانس واقعی وجود دارد که زنجیره‌های ارزش را مورد بازنگری قرار دهیم و اطمینان حاصل کنیم یک دنیای دیجیتالی و به‌هم متصل، جامعه‌ای را می‌سازد که باعث می‌شود با کیفیت بهتری، بحران فعلی را پشت‌سر بگذاریم.
