بررسی تاثیر دورکاری در حفظ محیط‌زیست
نهادینهسازی فرهنگ پایداری در سازمان
همهگیری کووید-۱۹ منجر به بزرگ‌ترین آزمایش دورکاری در تاریخ شد و روند بلندمدت دورکاری و دیجیتالی‌‌سازی را تسریع کرد. تنها در ایالات متحده در اوج همهگیری درصد افرادی که از خانه کار می‌کردند از ۵درصد به ۳۷ درصد افزایش یافت. اکنون با اینکه در حال خروج از بحران هستیم، شرکت‌‌ها در حال آزمایش مدل‌های مختلف دورکاری هستند. بررسی‌‌های اخیر نشان می‌دهد ۹۱ درصد از کارمندان دورکار مایلند کار ترکیبی یا از راه دور خود را ادامه دهند، و ۷۶ درصد می‌گویند کارفرمای آنها به آنها اجازه خواهد داد تا در آینده از راه دور کار کنند. با توجه به لغو رفت و آمد روزانه در طول قرنطینه‌های پی در پی کووید-۱۹، بسیاری تصور می‌کنند دورکاری به دستاوردهای پایداری زیستمحیطی منجر می‌شود. در واقع، چنین تغییرات چشمگیری در الگوهای تحرک، تولید و مصرف، انتشار جهانیCO۲ را به‌طور موقت ۱۷ درصد در آوریل ۲۰۲۰ در مقایسه با میزان اوج آن در سال ۲۰۱۹ کاهش داد. اما آنچه یک روند امیدوارکننده به نظر می‌‌رسید به زودی محو شد، انتشار گازهای گلخانهای اکنون تقریبا به سطح قبل از همهگیری بازگشته است، و این در حالی است که کارمندان در رفت آمد مداوم مانند گذشته نیستند.
در واقع، تحقیقات ما نشان می‌دهد دورکاری پیروزی آشکاری برای حفظ محیط زیست نیست. تاثیر خالص پایداری به چندین فاکتور از جمله رفتار کارکنان، از سفر گرفته تا مصرف انرژی، دستگاه‌های دیجیتال و مدیریت زباله، بستگی دارد. همچنین به چندین عامل موقعیتی مانند ساخت خانه و زیرساخت‌‌های محلی بستگی دارد.
برای شرکت‌‌هایی که به انتشار شاخص‌‌های ESG (شاخص ESG یک اصطلاح است که از سه کلمه Environmental (محیط زیست)، social (اجتماع) و governance (حاکمیت شرکت) تشکیل شده و برای سنجش معیار‌‌های زیست محیطی، اخلاقی و حاکمیتی است) اهمیت می‌دهند و با هم رقابت می‌کنند، این تغییر ایجاد شده به سمت دورکاری چالش‌‌های جدیدی را به همراه دارد.
شرکت‌‌ها چگونه رفتارهای کارکنان دورکار را باید در نظر بگیرند؟
شرکت‌‌ها باید طیف وسیعی از رفتارهای کارکنان مرتبط با محیط زیست را برای درک مفاهیم پایداری دورکاری، در نظر بگیرند. نویسندگان چهار حوزه رفتاری را برجسته قلمداد می‌کنند که به‌طور ویژه‌‌ای مهم هستند: انرژی، سفر، فناوری و زباله. وقتی در افراد، تیم‌‌ها، شرکت‌‌ها و صنایع، در حوزه‌های ذکرشده تغییرات رفتاری صورت پذیرد، می‌توانند اثرات زیست محیطی عمده‌‌ای داشته باشند.
اثر انرژی: تاثیر دورکاری بر مصرف انرژی ترکیبی است، برخی از مطالعات نتیجه آن را مثبت یافته‌اند، در حالی که برخی مطالعات دیگر نشان‌دهنده تاثیر خنثی یا حتی منفی آن بر مصرف انرژی هستند. در نهایت، چنین تاثیراتی می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر اساس ویژگی‌‌های فردی کارکنان (مانند آگاهی، نحوه نگرش جمعیت خانواده، ثروت)، زیرساخت خانه (به عنوان مثال، رتبه‌بندی انرژی ساختمان، تامین‌کننده) و حتی عوامل موقعیتی (مانند موقعیت جغرافیایی و فصل) متفاوت باشد. هنگامی که شرکت‌‌ها سیاست‌های دورکاری را ایجاد می‌کنند، به عنوان مثال با یارانه دادن به صورت‌‌حساب‌‌های انرژی خانگی، باید اثرات پایداری ناشی از افزایش مصرف انرژی مسکونی را نیز در نظر بگیرند.
اثر حمل و نقل: بدون شک دورکاری، کاهش رفت و آمد و مزایای زیست محیطی به همراه خواهد داشت، اما شواهد در حال ظهور، اثرات بازگشتی، از جمله افزایش سفرهای غیر‌کاری و سفرهای کوتاه را نشان می‌دهد. به عنوان مثال، در طول همهگیری کووید-۱۹ در یک نمونه تحقیقاتی از رصد رفت‌وآمد کارکنان دورکار در کالیفرنیا، کاهش مسافت طی شده وسیله نقلیه به محل کار با افزایش ۲۶درصدی میانگین مسافت برای سفرهای بین‌‌شهری همراه بود.
اثر فناوری: تحقیقات نشان می‌دهد با توجه به گرمایش زمین ردپای کربن (carbon footprint: مقیاس مقدار کل خروجی دی اکسید کربن و متانول مربوط به یک جمعیت، سیستم یا فعالیت در محدوده زمانی و مکانی آن جمعیت، آن سیستم یا فعالیت) رفتارهای دیجیتالی ما زیادی خرج دارد. یک مطالعه نشان می‌دهد یک فرد شاغل با فعالیت تجاری معمولی - البته در دوره قبل از کووید-۱۹ - هر سال ۱۳۵ کیلوگرم گاز CO۲ از ارسال ایمیل تولید می‌کند که معادل ۲۰۰ مایل رانندگی در یک ماشین، در حد فاصل مسافت بروکسل تا لندن است. اما نیازهای فناوری افراد اکنون تغییر کرده است. تعاملات حضوری کمتر در سازمان می‌تواند به معنای صرف زمان بیشتر برای برقراری ارتباط آنلاین باشد.
اثر زباله: میزان بازیافت زباله در طول نخستین قرنطینه دوران پاندمی در بریتانیا، افزایش یافت. این با تحقیقات گذشته مطابقت دارد که نشان می‌دهد کارمندان روش‌های بازیافت پایدارتری را در خانه نسبت به محل کار اتخاذ می‌کنند. بنابراین، دورکاری ممکن است تاثیر زیستمحیطی مثبت خالصی برای رفتارهای مدیریت زباله داشته باشد، با در نظر گرفتن اینکه خدمات محلی مانند تهیه سطل‌‌های زباله برای دسته‌بندی و بازیافت، عوامل موثر مهمی هستند. با این حال، خطر افزایش زباله‌های الکترونیک نیز وجود دارد - تخمین زده می‌شود سالانه ۵۰ میلیون تن در سراسر جهان زباله‌های الکترونیک ایجاد می‌شود، که تنها ۲۰ درصد آن به‌طور رسمی بازیافت می‌شود.
چگونه شرکت‌‌ها می‌توانند دورکاری را از نظر زیستمحیطی پایدارتر کنند؟
دورکاری چالش‌‌های جدیدی را برای بهترین نحوه مشاهده و تاثیرگذاری بر رفتارهایی که برای پایداری مهم هستند، ارائه می‌کند. خانه‌های کارکنان نشان‌دهنده حوزه خصوصی آنهاست و سازمان‌ها باید با دقت قدم بردارند تا زیاده‌روی نکنند. در آن واحد، بسیاری از کارکنان احتمالا از کمک کارفرمای خود استقبال می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که ادامه دورکاری آنها راحت و پایدار است. توسعه سیاست‌های پایداری که منافع مشترکی را به‌همراه دارد (به‌عنوان مثال، مزایای زیستمحیطی و مالی)، تضمین می‌کند که سازمان‌ها می‌توانند به‌طور همزمان رفاه کارکنان خود و نتایج کار را در جهت اهداف پایداری خود ارتقا دهند. رهبران سازمانی که به کاهش اثرات زیست محیطی نیروی کار خود اهمیت می‌دهند - و نویسندگان معتقد هستند همه رهبران سازمانی باید به این مساله اهمیت بدهند- می‌توانند با طراحی برنامه‌ها و سیاست‌های دورکاری با در نظر گرفتن سه مورد زیر شروع کنند.
فرهنگ پایداری را نهادینهسازی کنید.
برای ایجاد یک فرهنگ سازگار با محیط زیست، سازمان‌ها باید مطمئن شوند که ملاحظات پایداری به‌طور معمول در هر تصمیم شرکتی در همه بخش‌ها - نه فقط در بخش مسوولیت اجتماعی شرکت - گنجانده شده است. این به‌آن معناست که ابتدا باید در نظر بگیریم هنجارها و ادراکات اجتماعی موجود برای رسیدگی به سفر، فناوری، زباله و انرژی مصرفی کارکنان از راه دور (و داخلی) چیست، سپس به طراحی راه‌هایی از طریق پرداختن به نحوه تعامل مردم با هر یک از این شیوه‌ها برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای پرداخت. رهبران سازمانی می‌توانند با پایبندی به سیاست‌های زیست محیطی موجود، بیشتر به شکل‌گیری فرهنگ پایداری کمک کنند. بنیان‌گذارIkea، اینگوار کامپراد اغلب به خاطر توجه توده مردم به مساله پایداری از طریق شیوه‌هایی که به آنها پایبند بود، مانند عدم پرواز در کلاس تجاری هواپیما، اعتبار می‌‌بخشید.
ارائه سیاست‌های حمایتی: نگاه به سیاست‌های موجود نخستین قدم است، اما اغلب کافی نیست. برای تعبیه یک فرهنگ زیست محیطی پایدار، رهبران سازمانی باید در هر یک از حوزه‌های مشخص‌شده، پشتیبانی مناسب را به کارکنان دورکار ارائه دهند. کارفرمایان می‌توانند مشوق‌هایی برای رفت و آمد کارکنان با دوچرخه ارائه دهند. آنها همچنین می‌توانند بازیافت و دفع ایمن دستگاه‌های الکترونیک قدیمی و زباله‌های الکترونیکی را از طریق مراکز بازیافت داخلی یا مشارکت با شرکت‌های بازیافت بهینه ارائه دهند. این فهرست جامعی نیست و کارفرمایان باید از کارکنان خود درباره سیاست‌ها و ساختارهای مورد نظر نظرخواهی کنند.
جهانی فکر کنید، موضعی عمل کنید.
برخی از سیاست‌ها (به‌عنوان مثال، تغییر خودکار به ارزان‌ترین تعرفه‌های انرژی سبز و نکاتی برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای در خانه) ممکن است برای همه کارکنان مفید باشد. با این حال، ردپای کربن محیطی به‌طور قابل توجهی در افراد، تیم‌‌ها، شرکت‌‌ها و صنایع متفاوت است. به‌عنوان مثال، نیروی کار یک شرکت ممکن است به‌شدت به فناوری تکیه کند، بنابراین کمک به کاهش انتشار گازهای گلخانهای از زباله‌های الکترونیک و انرژی بسیار مهم است. نیروی کار شرکت دیگری ممکن است در مسافت‌‌های طولانی رفت و آمد کند یا سفرهای کاری مکرر انجام دهد. برای این شرکت اولویت‌ها باید کاهش انتشار گازهای گلخانهای در سفر با کاهش گزینه‌هایی مانند سفرهای غیرضروری، استفاده از حمل و نقل با تولید کربن پایین. نکته این است که رویکرد یک نسخه برای همه کارگر نخواهد شد. در عوض، هنگام طراحی و ترویج سیاست‌های دورکاری پایدار از نظر زیستمحیطی، شرکت‌‌ها باید شرایط منحصربه‌‌فرد کارکنان خود و همچنین ویژگی‌‌های عملیات تجاری خود را برای شناسایی رفتارهای وابسته در نظر بگیرند.
در کنار توجه به شرایط و زمینه‌های خاص کارکنان برای درک بهتر ابعاد اثرات زیست محیطی، تعبیه فرهنگ پایداری از طریق ارائه حمایت، سیاست‌ها و راهبری برای کارکنان بسیار مهم است. با انجام این رویکرد، سازمان‌ها می‌توانند اطمینان حاصل کنند که در شرایط دورکاری هم مجموعه‌‌ای جامع از اقدامات پایداری را پوشش می‌دهند و به اهداف پایداری خود دست می‌‌یابد.
