آدافیس: تحولی در فرآیند استخدام

مترجم: مریم مرادخانی منابع: Idea Mensch Edex Live این روزها بسیاری از شرکت‌ها به دلیل ناکارآمدی فرآیندهای استخدام، نمی‌توانند کارجوی مناسب پیدا کنند. کارجوها نیز دقیقا با همین مشکل مواجهند و قادر به یافتن شغل مناسب خود نیستند. برخی از شرکت‌ها برای ایجاد سهولت در استخدام، بخشی از فرآیند را خودکارسازی می‌کنند. با سپردن بخشی از فرآیند به ماشین‌‌‌ها، هم در زمان و هم در هزینه صرفه‌‌‌جویی می‌شود. یکی از روش‌ها، استفاده از چت‌‌‌بات‌‌‌هاست. اما تکنولوژی‌‌‌های استخدام، نارسایی‌‌‌های خاص خودشان را دارند. مثلا گفت‌وگو با چت‌‌‌بات‌‌‌ها گاهی این حس را در ما ایجاد می‌کند که با یک «روبات» صحبت می‌‌‌کنیم. یک گفت‌وگوی یک‌‌‌طرفه با کسی که انگار اصلا منظور ما را نمی‌‌‌فهمد. این موضوعی است که ذهن «دیپتی چوپرا» را به خود مشغول کرده بود.

او مهندس‌IT، هم‌‌‌بنیان‌گذار شرکتی به نام «آدافیس» و سازنده روباتی به نام «آدا» است. هدف از طراحی این روبات، ایجاد سهولت در فرآیند استخدام و ارزیابی بهتر کارجویان است. دیپتی در هندوستان متولد شده و بزرگ شده است. در آنجا در رشته IT درس می‌‌‌خواند و پیش از فارغ‌‌‌التحصیلی، روی پروژه تشخیص نشانه‌‌‌های اولیه زلزله توسط تکنولوژی «ماشین‌لرنینگ» کار می‌‌‌کرد. همین پروژه باعث شد به این نتیجه برسد که تکنولوژی چه تاثیر بزرگی می‌تواند بر جهان ما داشته باشد. او پس از فارغ‌التحصیلی، تصمیم گرفت به کمک تکنولوژی، فرآیند استخدام را متحول کند. او می‌‌‌گوید: «من و دیگر بنیان‌گذار شرکت، گانتی، هر دو مهندس نرم‌‌‌افزار هستیم. هر دویمان می‌‌‌دانیم فرآیند استخدام به چه شکل است، هم از زاویه کارجوها در مراحل اولیه اشتغال و هم به عنوان مدیران استخدام در شغل فعلی‌مان. ما بر سر یک موضوع توافق داشتیم؛ اینکه پلت‌فرم‌‌‌های سنتی ارزیابی، راه عادلانه‌‌‌ای برای سنجش کارجوها نیستند چون مهارت‌‌‌های مرتبط را نمی‌‌‌سنجند و به جایش، روی دانش تئوری تمرکز دارند.» و به این ترتیب، آدافیس متولد شد تا به شرکت‌ها کمک کند با سنجش مهارت‌‌‌های لازم و عملی، کارجوهای فوق‌‌‌العاده را شناسایی و انتخاب کنند. آدا یک بات جدید است که توسط تیم آدافیس طراحی شده تا فرآیند استخدام را سهولت بخشد. گانتی، دیگر بنیان‌گذار شرکت می‌‌‌گوید: «ایده اصلی این بود که یک روبات، تجربه مصاحبه را تقلید کند و سوالات فنی مرتبط از کارجو پرسیده شود تا کارجوی مناسب از فیلتر عبور کند.» آدا یک چت ۴۵دقیقه‌‌‌ای ارائه می‌کند. سوالاتی که پرسیده می‌‌‌شوند، متناسب با شغل مربوطه هستند. این بات، علاوه بر سنجش قابلیت‌‌‌های فنی، توانایی‌‌‌های منطقی، شخصیتی و استعدادهای فرد را نیز تست می‌کند. سوالاتی که آدا می‌‌‌پرسد توسط کارشناسان مطرح هر یک از صنایع طراحی شده‌‌‌اند. در واقع، آدا یک آرشیو کامل از این سوالات دارد. وجه تمایز آن از سایر روبات‌‌‌ها این است که طراحی آدا، به شکلی کاملا انسانی است. آدا مهربان است. وقتی کارجو در پاسخ به یک سوال فنی، گیر می‌کند، آدا او را راهنمایی می‌کند.

گاهی به درخواست کارجو و گاهی طبق تشخیص خودش. سپس به کارفرما گزارش می‌دهد که «فلان کارجو برای پاسخ به فلان سوال، به راهنمایی نیاز داشت و حتی پس از دریافت راهنمایی نیز نتوانست به آن پاسخ دهد.» گرچه بسیاری از سوالات، چند‌گزینه‌‌‌ای هستند اما سوالات دیگری نیز مطرح می‌‌‌شوند. مثلا از کارجوی برنامه‌‌‌نویسی خواسته می‌شود که همراه با آدا، کد بزند. این بات می‌تواند کارجو را در زمینه ۷۰۰ مهارت، ارزیابی کند. قابلیت‌‌‌های ارزیابی آدا به قدری منحصر به فرد هستند که از چشم بسیاری از شرکت‌های مطرح دنیا پنهان نمانده. در حال حاضر، دولت سنگاپور، چند غول بزرگ تکنولوژی، برخی شرکت‌های مطرح فورچون ۵۰۰ و خدمات حرفه‌‌‌ای فورچون ۱۰۰ از آن استفاده می‌کنند. در سال ۲۰۲۱ نیز این نرم‌‌‌افزار در بازار هندوستان رواج یافت و حالا بسیاری از شرکت‌های نرم‌‌‌افزار و برنامه‌‌‌نویسی برای استخدام از آن بهره می‌‌‌برند.

گانتی می‌‌‌گوید: «بزرگ‌ترین مزیت روباتی که قابلیت‌‌‌های فنی را می‌‌‌سنجد این است که سوگیری و جانبداری از فرآیند استخدام، حذف می‌شود. به این ترتیب، روبات کاری  می‌کند که افرادی با نژادها و پیشینه‌‌‌های مختلف به شرکت‌ها راه یابند.» پس از پاندمی کرونا بسیاری از مشاغل به حالت ریموت درآمد و این روال، حتی وقتی کرونا از تب و تاب افتاد نیز ادامه یافت. فرآیندهای استخدام نیز از این قاعده مستثنی نیستند. بسیاری از شرکت‌ها بخشی از فرآیند استخدام را به صورت آنلاین برگزار می‌کنند. حالا بهترین زمان برای استفاده از آداست. ایده‌‌‌ای که در سال ۲۰۱۸ به واقعیت پیوست و حالا پنج سال از عمرش می‌‌‌گذرد. دیپتی پیش از آدافیس، در سن ۲۱ سالگی، تلاش کرده بود استارت‌آپی راه‌‌‌اندازی کند اما شکست خورده بود. الگوریتمی که طراحی کرده بود، عالی بود اما چون به تنهایی شروعش کرده بود و خودش نیز درونگرا بود، می‌‌‌ترسید از منطقه امنش بیرون بیاید و ایده را ارائه کند. یک سال بعد، به این نتیجه رسید که برای موفقیت، باید تلاش کند از منطقه امنش بیرون بیاید و به قول خودش، «تکانی به خودش بدهد». برای تمرین، به یکی از شعبه‌‌‌های «پیتزا هات» رفت و مدتی به عنوان گارسون در آنجا کار کرد تا بالاخره توانست حصار امنش را بشکند. او می‌‌‌گوید برای آنکه ایده خود را عملی کنید، باید سعی کنید کمال‌‌‌گرا نباشید. هر ایده در مراحل اولیه اجرا قطعا ایراداتی دارد. باید گام اول را برداشت. اگر به دنبال یک اجرای بی‌عیب و نقص باشید، ایده هرگز جامه عمل نخواهد پوشید.

او در پایان می‌‌‌گوید: «من ذاتا آدم کمال‌‌‌گرایی هستم. کمال‌‌‌گرایی شمشیری دولبه است که می‌تواند آسیب‌‌‌هایی نیز وارد کند. وقتی می‌‌‌خواهید چیز جدیدی را امتحان کنید، کمال‌گرایی می‌تواند دشمن شما و مانع از پیشرفت واقعی‌تان شود. اما از سوی دیگر، اگر گام اول را بردارید و فقط کاری  را که لازم است انجام دهید، بعدا می‌توانید عیب و ایرادها را رفع و آن را اصلاح کنید. کافی است قدم اول را بردارید. منتظر یک ایده بی‌نقص نباشید چون این‌طوری ممکن است هیچ‌وقت کار را شروع نکنید.»