اخبار مدیران

این روزها در سازمان‌ها و تیم‌‌‌های مدیریتی، با مدیرانی روبه‌‌‌رو شده‌‌‌ام که با وجود نداشتن دانش عمیق در حوزه منابع انسانی، با اطمینان بالا نظرات قاطعانه‌‌‌ای ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، یکی از مدیران در جلسات اصرار داشت روش‌های مدیریت عملکرد و سیستم جبران خدمات جدیدی که پیشنهاد داده بودم، اشتباه است؛ در حالی که هرگز آموزش رسمی در این زمینه ندیده بود و تنها به چند مقاله سطحی و شنیده‌‌‌های پراکنده اتکا کرده بود. در مورد دیگری، در جلسه شناخت و عارضه‌‌‌یابی با یکی از مشتریان، متوجه شدم مشاور پیشین سازمان، که خود را متخصص منابع انسانی معرفی کرده بود، سیستم جبران خدمتی را پیشنهاد داده و اجرایی کرده بود که با آن صنعت هیچ سازگاری نداشت و مشکلات جدی‌‌‌ برای سازمان ایجاد کرده بود.

بسیاری از شرکت‌های امروزی به چنان قدرت و عظمتی رسیده‌‌‌اند که در هیچ برهه‌‌‌ای از تاریخ سابقه نداشته است. با این حال، آنها همزمان شکننده هستند و هرازگاهی یک برند ریشه‌‌‌دار و خوش‌‌‌سابقه در عرض یک چشم به‌‌‌هم زدن نابود می‌شود. اما تغییرات و چالش‌‌‌های شرکت‌های کوچک و بزرگ امروزی به همین جا ختم نمی‌شود.

در ساعات اولیه روز اول ژوئن سال ۲۰۰۹، پرواز شماره ۴۴۷ ایرفرانس که از ریودوژانیرو به مقصد پاریس در حرکت بود دچار حادثه‌‌‌ای هولناک شد که به سقوط این هواپیما در اقیانوس اطلس و مرگ ۲۲۸ مسافر و خدمه آن منجر شد. این حادثه تلخ زمانی رخ داد که هواپیما در حالت خلبان خودکار یا اتوپایلوت قرار داشت. خلبان پس از قرار دادن هواپیما در وضعیت اتوپایلوت، چند دقیقه‌‌‌ای به خواب رفته بود. بررسی‌‌‌های انجام شده پس از این حادثه و اطلاعات جعبه سیاه هواپیما نشان داد که عامل اصلی سقوط مرگبار هواپیما از کار افتادن سیستم خلبان خودکار بود؛ آن هم به این علت که حسگرهای سرعت هوا یخ زده بودند و اطلاعات را به درستی و به طور دقیق به کابین خلبان ارسال نمی‌‌‌کردند. پس از مدتی سیستم خلبان خودکار از کار افتاد و در نتیجه خلبان و کمک خلبان هواپیما مجبور شدند هدایت هواپیما را به صورت دستی در اختیار بگیرند اما متاسفانه خیلی دیر شده بود چرا که از کار افتادن سیستم خلبان خودکار در ارتفاع بسیار بالا باعث گردش ناگهانی و شدید هواپیما به سمت راست شده بود.