برای «تهران» و روزش
در تهران تعریف شده در نسل جدید، دیگر تنها پایتختی برای رسیدن به موفقیت، کسب و کار و تجارت، دیدار سران، سیاستمداران و صاحب منصبان و خلاصه محل عبور و گذر نبود و نیست. این شهر به مدد این گردگیری نسلی پوستاندازی کرد و به تعریفی از پاتوقهای تازه و فضاهای دیدنی جدید شهری و همینطور شیوههای زیستی متفاوت با گذشته خود، با انبوهی از کافهها، گالریها، شورومها، استودیوها و حتی شیوه تازه پیادهروی به روایت و هنری تازه دست یافت که در نهایت منجر به یک شهر فرهنگی با تعریف مکان رویدادهای تازه شد.
احیای چندین و چند خانه قدیمی و به نثر و تصویر در آمدن چند روایت دندانگیر شهری و خیابانی و به انتشار درآمدن چند مجله، کتاب، فیلم و موسیقی به این شهر رنگ و لعاب تازه بخشید؛ به گونهای که اکنون به شهری نه برای گذر که ماندن و جایی برای جستوجو، کاویدن و زندگی کردن تبدیل شده است. شهری که تا همین چند سال پیش گویی هیچ حرفی برای گفتن و دیدن نداشت، به نگاه نسل تازه و مخاطبان جوانش، هم تاریخی است، هم اجتماعی است و هم دارای انبوهی از پاتوقهای فرهنگی و هنری و گردهماییهای دوستانه که هم بهانه پاتوق است، هم احساس تعلق میآورد و هم میتواند جریانساز باشد. فعالیتهای گردشگری تهران در سالهای اخیر نیز متفاوت از فعالیتهای گردشگری دیگر نقاط ایران است و بیش از آنکه از جنس تماشا باشد، از جنس شنیدن است و بیش از آنکه از جنس مکان و فرد باشد، از جنس روایت و جمع است.
تهران امروز پس از چهار دهه تلاش و تکاپو و میدانداری سیاسی و اقتصادی که یا محل رفت و آمد سیاسیون بود یا محل ساختوساز یا محل پول در آوردن و زنده ماندن و گذر کردن، اکنون تمایل جدی برای تغییر خود و نشان دادن جنبههای فرهنگی و شکل دادن صورتبندی اجتماعی دارد که در آن زندگی با مفهوم واقعی خود در حال شکلگیری است.
آدمهای تازه این شهر دیگر بیتفاوت نسبت به اطراف خود نیستند و از نام کوچه و خیابان تا حفظ و حراست خانهها، احترام به یکدیگر و حق آزادی سرنوشت برایشان مهم شده است. به تعبیر دیگر تهران امروز دارد از شهروند بیمسوولیت فاصله میگیرد و اعتبار ویژهای روی عشق، دوستی، هنر و زندگی به تعبیر بلندش، باز کرده است. روز تهران از این منظر اتفاقی بود همراه با این شور زندگی در این شهر و بهانهای برای فهم فرهنگی تهران امروز. روزی که قرار بود و هست در آن به پتانسیلهای یک شهر برای داشتن زندگی بهتر فکر شود و به آن بها، ارزش و احترام گذاشته شود. شکلگیری و پاسداری از چنین رویکرد و رویدادهایی و به نوعی نشان دادن این سبک تازه از زندگی در شهری به بزرگی تهران به تعیین روزی و سخن گفتن از آن نیاز داشته و دارد. جایی برای جمع شدن روایتهای تهران و عبور کردن از خشونت و نگاه مادی و حاکمیتی که این شهر برای چند دهه به آن دچار بوده است. روایتهای از گذشتههای دور تا امروز که میتواند باعث نزدیکی شود. از این رو این روز به سهم خود اتفاقی است همراه با تحولات تازه این شهر که توجه به آن میتواند بار شناختی آینده را و آنچه این شهر باید به آن بپردازد و به اعتبار دیگر صحبت از مسائل این شهر است، بر دوش کشیده و موجب شناخت بهتر ما از آن شود.