توقف توسعه نیروگاه‌های سیکل ترکیبی گاز طبیعی در آمریکا
به گزارش بخش ترجمه شرکت‌ها، به نقل از گوگل نیوز، طرح‌ها و پیشنهادهای کنونی کنگره در جهت مقابله با تغییرات آب و هوایی، منعکس‌کننده این اهداف است. در عین حال، در این طرح‌ها فروش ۱۰۰درصدی خودروهای الکتریکی تا سال ۲۰۳۵ توسط خودروسازان ایالات متحده مدنظر قرار گرفته که به طور بالقوه منجر به افزایش قابل توجه تقاضای برق در این کشور خواهد شد. بررسی سالانه وزارت انرژی ایالات متحده (DOE) در سال ۲۰۲۱ نشان می‌دهد با حذف تدریجی تولید مبتنی بر سوخت‌های فسیلی، بالغ بر ۶۰۲۰ نیروگاه مبتنی بر گاز طبیعی و ۶۶۸ واحد تولید برق مبتنی بر زغال‌سنگ در سراسر این کشور با ظرفیت تولید ترکیبی ۷۹۰ گیگاوات حذف خواهند شد. این منابع تولیدی مجموعا ۶۷درصد از کل ظرفیت تولید برق ایالات متحده را تشکیل می‌دهند. از طرف دیگر سیاستگذاران این کشور در رابطه با حذف انتشار نیروگاه‌های مبتنی بر سوخت‌های فسیلی، باید اثرات کاهش استهلاک و دیگر جداول بازیابی سرمایه را بر توانایی تامین مالی ظرفیت‌های تولید جدید در نظر بگیرند. بر اساس پیش‌بینی وزارت انرژی ایالات متحده، افزایش ظرفیت نیروگاه‌ها برای تحقق اهداف زیست‌محیطی مستلزم ایجاد یک ظرفیت ۳۹۵ گیگاواتی جدید از نیروگاه‌های سیکل ترکیبی گاز طبیعی بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۵۰ است. واحدهای سیکل ترکیبی کارآمدترین شکل تولید برق با استفاده از سوخت‌های فسیلی هستند که معمولا بازده تبدیل آنها حدود ۶۰درصد یا بیشتر است. با اجرای اهداف سال ۲۰۳۵ برای حذف تدریجی انتشار کربن از صنعت تولید برق، شرکت‌های برق ممکن است در تامین مالی واحدهای سیکل ترکیبی جدید گاز طبیعی و تامین مجوزهای لازم نظارتی دولتی برای احداث آنها با مشکلات جدی مواجه شوند. در اکثر ایالت‌ها، هزینه‌های سرمایه‌ای موردنیاز برای راه‌اندازی کارخانه‌های جدید از طریق مکانیزم‌های مبتنی بر قیمت‌های برق بازیابی می‌شوند، هزینه‌هایی که معمولا در طول عمر کارخانه‌های ۳۰ ساله در بین مشتریان مسکونی، تجاری و صنعتی توزیع می‌شوند.
اثرات کاهش جدول زمانی بازیابی هزینه تمام شده برای یک نیروگاه سیکل ترکیبی گازی ۸۰۰ مگاواتی با ضریب ظرفیت ۷۰درصد، بسیار قابل توجه است. با فرض هزینه سرمایه اولیه موردنیاز یک میلیارد دلاری و متوسط هزینه سرمایه ۸درصدی برای تامین مالی بدهی و سهام، هزینه‌های سرمایه سالانه با نرخ ۱۱ / ۱۸ دلار در هر مگاوات ساعت (MWh) تولید، این هزینه طی یک دوره استهلاک معمولی ۳۰ساله، بازیابی می‌شود. از آنجا که دوره بهبودی برای رسیدن به اهداف ۲۰۳۵ کاهش می‌یابد، بازیابی سرمایه سالانه نیز از ۱۲۱ میلیون دلار به ۵۶۰ میلیون دلار افزایش می‌یابد. این افزایش از ۷۳ / ۲۴ دلار در هر مگاوات ساعت به ۳۱ / ۱۱۴ دلار در هر مگاوات ساعت برای راه‌اندازی یک نیروگاه در سال ۲۰۳۳ است. نهادهای نظارتی دولتی ممکن است در مورد عواقب ناشی از افزایش بازیابی هزینه‌ها، واکنش نشان دهند.
در صورتی که سال ۲۰۳۵ یا تاریخ مشابهی برای حذف انتشار کربن از بخش تولید برق انتخاب شود، هزینه‌های سرمایه افزایش یافته و این اتفاق احتمالا مانع از توسعه نیروگاه‌های سیکل ترکیبی جدید گاز طبیعی می‌شود. از آنجا که تولید گاز طبیعی به عنوان پشتوانه‌ای برای توسعه گسترده انرژی‌های تجدیدپذیر و همچنین برای پاسخگویی به تقاضای جدید از صنعت حمل و نقل مورد نیاز است، پیامدهای احتمالی توقف سریع استفاده از انرژی‌های فسیلی، برای قابلیت اطمینان از برق ملی و منطقه‌ای و همچنین عدم افزایش هزینه‌ها، باید به دقت توسط دولت و نهادهای نظارتی فدرال مورد بررسی قرار گیرد.
