قهرمان شدید، اما...

برد در سوپرکاپ توام شد با دومین برد مقابل رقیب دیرینه یعنی پرسپولیس در یک ماه اخیر. دیگر چه چیزی شیرین‌تر از این؟ بله؛ هواداران حق دارند از این موفقیت سرخوش باشند و بازیکنان با جام قهرمانی بخوابند و عکس بگیرند، اما این لحظات از نمایش نچسب تیم در جمعه اراک چیزی کم نمی‌کند. واقعیت امر اینجاست که سطح سوپرکاپ به عنوان ویترین فوتبال باشگاهی ایران اصلا چنگی به دل نمی‌زد و تفاوت خاصی بین قهرمان و نایب قهرمان وجود نداشت. چه بسا که تیم قرمز میدان در دقایق زیادی بهتر از تیم زرد بازی می‌کرد و اگر یک اوت‌دستی بلند نبود، به احتمال فراوان این جدال به وقت اضافه و بعد از آن ضربات پنالتی کشیده می‌شد. نکته اینجاست که شاگردان پاتریس کارترون در جدال لیگ برتری برابر پرسپولیس هم نمایش قاطعانه‌ای نداشتند و به لطف ۱۰ نفره شدن و اشتباه مدافع حریف ۳ امتیاز را در خانه نگه داشتند. گواه این ادعا هم نمایش‌شان برابر یکی از ضعیف‌ترین استقلال‌های چند سال اخیر بود که همراه خوش‌شانسی با یک امتیاز به استقبال تعطیلات رفتند. مخلص کلام اینکه سرمربی فرانسوی باید بداند با توجه به ستاره‌هایی که در اختیار دارد و البته امکانات فراوان، انتظارات از او بالا است و اگر می‌خواهد به سرنوشت مورایس دچار نشود، باید فکری به حال بهتر شدن تیمش کند، چرا که این قهرمانی نمی‌تواند تا ابد سرپوشی بر مشکلات باشد.