یک نفر در ایران گفت «نه»!

نکته اول اینکه کریم باقری احتمالا یکی از معدود ایرانی‌های این روزگار به شمار می‌آید که به یک موقعیت مطلوب و جذاب شغلی «نه» گفته. این واقعا ارزشمند است. در کشوری که رئیس صداوسیما را بالای سر پتروشیمی می‌گذارند و رئیس ورزش را می‌برند به وزارت نفت و بعد هم شیلات، همین که آقا کریم با شناخت ظرفیت خودش حاضر نشده چنین پستی را بپذیرد و در باد تعریف و تمجید و خواهش و تمناها هم نخوابیده، حقیقتا جای تحسین دارد. چرا می‌خواهید خرابش کنید؟ چرا این‌قدر اصرار دارید همین یک نفر را که بلد است «نه» بگوید و اندازه نگه دارد را هم وارد بازی خطرناکی کنید که ممکن است آخرش نتیجه نگرفتن و بد و بیراه شنیدن از چهار تا هوادار خشمگین یا اکانت ناشناس مجازی باشد؟

نکته دوم اینکه سرمربیگری آن هم در تیمی مثل پرسپولیس واقعا کار سختی است و کسی باید این مسوولیت را قبول کند که منشأ اثر و تحول باشد. در مورد تیم محلی که حرف نمی‌زنید. قرار نیست چون فصل گذشته یحیی گل‌محمدی رفت و اوسمار ویرا نتیجه گرفت، امسال هم گاریدو برود و کریم باقری کار را جمع کند. لابد اگر دوستان رودربایستی نداشته باشند، بعد از خودداری باقری سراغ جلال حسینی می‌روند و به او پیشنهاد می‌دهند!

نکته سوم هم اینکه به نظر می‌رسد یکی از دلایل این میزان طول کشیدن فرآیند انتخاب سرمربی در پرسپولیس آن بوده که کریم باقری مثلا سوپرکاپ را ببرد و با فتح نخستین جام، برای قبول سرمربیگری دلگرم شود. اگر این‌طور بوده، قمار آقایان جواب نداده و چه بهتر! بگردید و یک مربی خوب در شأن پرسپولیس پیدا کنید. کسی که علاوه بر امروز، فردای تیم را هم بسازد.