ورزش ایران در سالی که گذشت

به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ ورزش ایران در سالی که گذشت را اگر بخواهیم در چند جمله خلاصه کنیم؛ باید از المپیک، مهم‌ترین رویداد ورزشی دنیا شروع کنیم. جایی که کاروان ایران بدون این که ترکیب سنتی رشته‌ها را تغییر دهد، با ۲۱ مدال در المپیک پاریس نتایج خوبی کسب کرد. نقطه عطف المپیک مدال آوری دو بانوی ایرانی برای اولین بار در تاریخ بود. اما متاسفانه از لحاظ ورزش‌های تیمی حرف خاصی برای گفتن نداشتیم. فوتبال ما که سال‌هاست (نزدیک نیم قرن) نتوانسته به المپیک رود. والیبال ما که بر خلاف تصورات و انتظارات در کسب جواز صعود ناکام ماند و بسکتبال هم به همان منوال ، شیبی نزولی را طی می‌کند.

نگاهی به فوتبال داشته باشیم. فوتبال ایران از لحاظ ملی سال خوبی را با توجه به قرعه آسانی که در راه  مقدماتی جام جهانی داشتیم، پشت سر گذاشت. 

نقطه نگران‌کننده،  میانگین سنی بالای تیم امیر قلعه‌نویی است و اگر در این فاصله یک سال و اندی تا جام جهانی فکری به حال آن نشود، احتمال آن که به جام جهانی ۴۸ تیمی آمریکا برویم، اما اتفاق تلخی بیافتد، وجود دارد.

از لحاظ باشگاهی مطابق انتظار نماینده های ایرانی در رقابت‌های آسیایی ناکام ماندند.

ما حتی در سطح دوم لیگ قهرمانان آسیا هم با تراکتور و سپاهان نتوانستیم به موفقیت دست پیدا کنیم.

استقلال و پرسپولیس هم که وضعیت مشخصی داشتند‌؛ حذف از لیگ نخبگان در مراحل ابتدایی و ناکامی با کلید واژه اینکه رقبا می‌توانند و خرج می‌کنند اما ما نمی‌توانیم!

از دیگر وقایع مهم ۱۴۰۳ بازگشایی دوباره ورزشگاه آزادی بود. ورزشگاهی که بیش از نیم قرن از تاسیس آن می‌گذرد. سال قبل دست اندرکاران ورزش کشور،  این نتیجه رسیدند که این ورزشگاه پیر نیاز به بازسازی دارد .اما  هنوز با وجود تخصیص منابع عظیم به اتمام نرسیده است.

سال گذشته VAR به فوتبال ما آمد و خلاف تصور که فکر می‌کردیم از اشتباهات داوری کم میکند، بالعکس عمل کرد‌.

پارسال پرسپولیس با یک گل آفساید قهرمان لیگ برتر شد. اصلا حق و اجازه نداریم این تیم را زیر سؤال ببریم اما خود رئیس فدراسیون نیز به این موضوع اذعان داشت.

انتظار داشتیم وضعیت داوری بهتر شود اما با VAR شبهات و نکات و حواشی خیلی بیشتر شد طوری که می‌گویند انگار VAR آمده تا یکسری بازی ها دربیاورد.

امیدواریم ۱۴۰۴ برای همه مردم ایران و کسانی که ورزش ایران را دنبال می‌کنند خوب باشد، اما این موضوع مستلزم آن است که ابتدا اقتصاد و سیاست های اقتصادی سر و شکل بهتری گیرد و حداقل وقتی در مسابقات برون مرزی جلوی رقبا مقابله می‌کنیم با دست پر بیرون بیاییم، نه این که فکر کنیم این شکست چیزی از ارزش هایمان‌ کم نمی‌کند!//