والیبالی که دیگر مثل گذشته نیست
بدرود المپیک؟
شکست ۳بر‌صفر برابر ژاپن در فینال رقابت‌های قهرمانی آسیا در ارومیه، آب سردی بود بر پیکره بلند‌قامتانی که قول انتقام از حریف شرق آسیایی را داده بودند، ولی حالا ۳۰ امتیاز رنکینگ را به رقیب مستقیم دادند. اما به جرات می‌توان گفت با وجود نتیجه مشابه، نمایش چند ماه قبل تیم ملی در ژاپن بهتر از بازی شنبه شب آنها بود. در گنگ بودن اوضاع تیم همین بس که هنوز مشخص نیست برنامه بر جوان‌گرایی است یا میدان دادن به باتجربه‌ها. اگر با رمز نیروی تازه نفس امثال امیر غفور و سعید معروف کنار گذاشته شدند، پس دلیل بازی کردن محمد موسوی ۳۷ ساله و از طرفی عدم اعتماد به پدیده‌ای مثل پوریا حسن خانزاده چیست؟ حال باید از آقای داورزنی رئیس فدراسیون که نایب قهرمانی را شکست می‌دانستند پرسید که آیا این باخت باعث جریحه‌دار شدن احساساتشان شده یا می‌خواهند به منوال سابق ادامه دهند؟
باید با واقعیت کنار آمد؛ اگر قرار باشد تصور کنیم که هر نسخه ایرانیزه‌ای می‌تواند ما را به موفقیت برساند، مثل خیلی از چیزهای دیگر شکست می‌خوریم. برزیل، ایتالیا، کوبا، اوکراین، آلمان، جمهوری چک و قطر رقبای ایران در انتخابی المپیک ۲۰۲۴ هستند؛ مسابقاتی که از ۸ تا ۱۶ مهر ماه به میزبانی برزیل برگزار می‌شود و دو تیم برتر این گروه به المپیک راه پیدا می‌کنند که صادقانه شانس ایران بالا نیست. ۶ کشور از طریق مسابقات انتخابی سهمیه را کسب می‌کنند و پنج سهمیه باقی مانده از بین تیم‌های برتر باقی‌مانده در رنکینگ انتخاب می‌شوند. البته با توجه به اینکه باید تمام قاره‌ها در المپیک سهمیه داشته باشند و نماینده آفریقا در بین تیم‌های برتر نیست، یک سهمیه کم می‌شود و ۴ سهمیه باقی مانده به تیم‌های برتر رنکینگ می‌رسد. پس ایران به عنوان تیم دوازدهم رنکینگ احتمالا باید با رقابت‌های پاریس خداحافظی کند. اگر نتواند تا زمان انتخابی تغییر بزرگی در روند خود به وجود بیاورد.
