انبوه انتقادات به آخرین اظهارات مدافع تیم ملی
شورشِ منهای فوتبال!
همان روز هم نوشتیم که سراسر مصاحبه کنعانی، آماتور و غیرحرفه‌ای بود، اما پیش‌بینی این حجم از واکنش‌های تند و منفی، واقعا دشوار به نظر می‌رسید. بخش قابل توجهی از فضای مجازی و رسانه‌ای کشور طی دو روز گذشته در اشغال اعتراضات هماهنگ و تند و تیزی بود که علیه مدافع پرسپولیس و تیم ملی صورت گرفت. ورزشکاران رشته‌های مختلف که اغلب با مشکلات شدید مالی مواجه هستند، خودروی صد میلیاردی کنعانی را با شرایط خودشان مقایسه کردند و نتایج سوزناکی گرفتند.
مصداق‌ها و اعتراض‌ها آن‌قدر زیاد است که حتی به سادگی نمی‌توان چند مثال پیدا کرد. شاید تندترین مواضع را امیرمحمد یزدانی گرفته؛ کشتی‌گیری که با اتکا به افتخارات همنامش روی دایره طلایی گفت: «حسن یزدانی اندازه کل تاریخ فوتبال ایران افتخار دارد، اما چنین پاداش‌هایی نمی‌گیرد.» دیگرانی هم بودند که همین حرف‌ها را زدند؛ از آن مدال‌آور پرتاب دیسک در بازی‌های آسیایی هانگژو که گفته بود: «با عدس‌پلو طلا گرفتم» تا بانوی مدال‌آور قایقرانی که گفته: «رنجروور نمی‌خواهیم، به ما حواله پراید بدهید.» در این میان یک خبرگزاری هم دست به محاسباتی زده و نتیجه گرفته پاداش کل مدال‌آوران بازی‌های آسیایی کمتر از نصف قیمت خودروی کنعانی‌زادگان بوده است. در بخشی از گزارش «ایسنا» آمده: «کاروان ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو، ۱۳ مدال طلا، ۲۱ نقره و ۲۰ برنز گرفت. بر اساس اعداد اعلامی وزارت ورزش محاسبه کرد که برای کل مدال‌آوران بازی‌های آسیایی هانگژو، مبلغ ۳۷ میلیارد و ۶۷۵ میلیون تومان در نظر گرفته شده است. این در حالی است که کنعانی‌زادگان، مدافع تیم ملی فوتبال ایران گفته با مجوز واردات خودروی خارجی که به مناسبت صعود تیم ملی به جام جهانی قطر اهدا شده بود توانسته خودرویی به ارزش ۱۰۰ میلیارد تومان وارد کند.»
در این میان ذکر چند نکته ضرورت دارد. نخست آنکه اعطای آن حواله‌های واردات خودرو از اساس «رانت» بوده و هرگز اتفاق قابل قبولی به نظر نمی‌رسد. دوم آنکه با توجه به ناکامی مطلق تیم ملی در جام‌جهانی، افکار عمومی نسبت به اهدای چنین پاداش‌هایی به ملی‌پوشان حساس‌تر شده‌اند؛ یعنی این همه پول بگیری که بروی از انگلستان ۶ گل بخوری؟ نکته سوم اما از همه مهم‌تر است؛ احتمالا تک‌تک معترضان به اظهارات کنعانی هم قبول دارند فوتبال ورزش پرهوادارتری است و بهره‌مندی بیشتر آن از مواهب مادی، تا حدی طبیعی به نظر می‌رسد. با این حال نباید طوری باشد که بقیه رشته‌های ورزشی کاملا به حال خودشان رها شوند. اینکه ما به یک ورزشکار پرتاب دیسک، عدس‌پلویی می‌دهیم که آدم معمولی را هم سیر نمی‌کند، حقیقتا غم‌انگیز است و از بی‌‌توجهی و ناکارآمدی مسوولان ناشی می‌شود. پس هم آنها زیاد می‌گیرند و هم اینها کم؛ در نتیجه «تبعیض» رقم می‌خورد که از سوزناک‌ترین ظلم‌هاست.
