در باب تجمع اعتراضی سرخابی‌ها
کاش ما هم حال شما را داشتیم!
صبح چهارشنبه گروهی از هواداران پرسپولیس و استقلال بنا به سنت تکراری این سالیان در مقابل ساختمان باشگاه‌های محبوب خود تجمع و نسبت به برخی مسائل اعتراض کردند. بهانه هم همیشه هست؛ تا دل‌تان بخواهد. آن‌قدر مدیریت ورزشی در کشور ما ایراد دارد که سر بچرخانی، به هر حال یک بهانه مقبول و منطقی برای اعتراض پیدا می‌کنی. در حال حاضر پرسپولیسی‌ها به تحولات کادرفنی تیم‌شان اعتراض دارند؛ اینکه چطور یحیی گل‌محمدی در اثر اختلاف با مدیریت باشگاه جدا شد و بعد از کلی لفت و لعاب و بازی با اسم برانکو ایوانکوویچ، نهایتا اوسمار ویرا، یعنی دستیار یحیی به جای او روی صندلی نفر اول نشست!
در استقلال هم ادامه چالش‌ها بین مدیریت و کادرفنی منجر به اعتراض هواداران شده است. در شرایطی که به نظر می‌رسید آتش اختلاف در اردوگاه آبی‌ها فروکش کرده، لغو اردوی خارجی تیم خبرساز شد. باشگاه مدعی است جواد نکونام این کار را انجام داده و با طعنه و کنایه علیه سرمربی تیم بیانیه صادر کرده است، جواد هم طاقت نیاورد و در یک مصاحبه شدیداللحن، به مدیران باشگاه تاخت. او به صراحت گفت علی خطیر و شرکا به دنبال بهانه‌ای برای اخراجش هستند. حالا هم هواداران شاکی استقلال که بیشتر به سمت نکونام گرایش دارند، مقابل باشگاه تجمع کرده‌اند تا اعتراض‌شان به مدیریت را نشان بدهند.
با احترام به این دسته از هواداران عزیز، جهان آنان را از صمیم قلب دوست می‌داریم؛ جهانی که در آن می‌شود فارغ از این همه هیاهو، دنبال این بود که حق بیشتر با خطیر است یا نکونام؟ آن هم تازه وقتی اطلاعات ناقصی داری و دو طرف با انبوه رسانه‌های همسو در حال تطهیر و تبرئه خود هستند. کاش همه‌چیزمان آن‌قدر درست و روبه‌راه بود که سطح دغدغه‌های‌مان واقعا به این نقطه می‌رسید، اما افسوس که نیست. افسوس دیگر هم اینکه چرا مدیران ارشد ورزش کشور صدای مردم معترض را از فضاهای استانداردتری نمی‌شنوند و به خواسته‌های آنها اهمیت نمی‌دهند؟ چرا این هواداران آن‌قدر احساس بی‌پناهی می‌کنند که در چنین شرایطی ناگزیر می‌شوند کف خیابان بیایند و حتی از سوی هوادارانی شبیه خودشان ملامت شوند.
