امروز؛ ایران-قطر در نیمه‌نهایی جام ملت‌ها
بوی خوش فینال!
بازی با قطر پاداش نمایش سزاوارانه تیم ملی برابر ژاپن است و اگر پسران امیر موفق به تکرار چنان تجربه خوشایندی شوند، پاداش بزرگ‌تری دریافت خواهند کرد؛ صعود به فینال جام ملت‌های آسیا بعد از ۴۸ سال. این رویای بزرگ، حالا کاملا در دسترس تیم ملی است.
چه فرصتی بهتر از حالا؟
البته که تیم ملی ایران همین دوره قبلی جام ملت‌ها هم تا نیمه‌نهایی پیش رفت، اما حالا دو انگیزه جانبی باعث شده امید بیشتری نسبت به فینالیست شدن ملی‌پوشان به وجود بیاید؛ نخست فوتبال خیلی خوبی بود که تیم ملی برابر ژاپن بازی کرد و دیگری قرعه نسبتا آسانی که در نیمه‌نهایی به ایران خورده است. بله؛ می‌دانیم که در این مقیاس، رودررویی با هیچ حریفی آسان نیست، اما تیمی که توانسته ژاپن را ببرد، دلیلی ندارد از قطر بترسد. چهار سال پیش ایران در نیمه‌نهایی مقهور همین ژاپن شد؛ در دیداری که قبل از بحث فنی، یک نقطه‌عطف رفتاری داشت. مدافعان تیم ملی ایران برای اعتراض ناصواب به داوری یک توپ را رها کردند، همان تبدیل به گل شد و شیرازه تیم را فروپاشید. این دوره اما تیم ملی در بازی با ژاپن هیچ توپی را رها نکرد. انگار که این بچه‌ها لبالب از انگیزه انتقام بودند و می‌خواستند حقانیت‌شان را ثابت کنند؛ بنابراین با وجود خستگی باقی‌مانده از بازی با سوریه، سر تک‌تک توپ‌ها جنگیدند و در نهایت مزدش را گرفتند. حالا انتظار می‌رود این تیم با همان روحیه وارد مصاف با قطر شود. این بهترین فرصت است برای آنکه ایران بعد از چیزی حدود نیم‌قرن به فینال جام ملت‌ها برسد. قطعا از دست دادن این موقعیت، موجب حسرت خواهد شد.
معادله فنی
تیم ملی ایران در این تورنمنت نوسانات زیادی در ترکیب داشته که بخشی از آنها هم ناگزیر بوده است. به هر حال فاصله کم بین بازی‌ها باعث می‌شد کادرفنی به دنبال حفظ آمادگی بازیکنان باشد و از همین رو، جابه‌جایی‌هایی در ارنج اعمال می‌شد. مثلا شاید خیلی‌ها تصور می‌کردند در بازی با ژاپن احسان حاج‌صفی دفاع چپ باشد، اما امیر قلعه‌نویی ترجیح داد از میلاد محمدی استفاده کند. به احتمال فراوان ترکیب ایران در بازی امروز هم تغییراتی خواهد داشت، اما قطعا بزرگ‌ترین معادله فنی، اضافه شدن مهدی طارمی به ترکیب اصلی خواهد بود. او که مسابقه قبلی محروم بود، بازیکنی نیست که بیرون بنشیند و از سوی دیگر اغلب بازیکنان تیم ملی هم برابر ژاپن نمایش خوبی داشتند. با این همه احتمالا یکی از دو هافبک دفاعی –مثلا امید ابراهیمی- کم خواهند شد تا طارمی از ابتدا به میدان برود.
طعنه تا لحظه آخر!
نهایتا برسیم به نشست خبری امیر قلعه‌نویی که مثل اغلب مصاحبه‌های او در این جام، پر از حاشیه و نیش و کنایه بود. قلعه‌نویی که بعد از پیروزی بر ژاپن بیشتر از هر زمان دیگری در عمرش تحسین شده بود، بار دیگر رودرروی منتقدان ایستاد و گفت: «بیشتر نقدها در این مدت غیرمنصفانه بود و کمکی به ما نکرد. مثلا می‌گفتند اگر خود ما دور هم جمع شویم و به تورنمنت اردن برویم قهرمان می‌شویم، اما دیدید که سه تا از تیم‌های آن مسابقات به نیمه‌نهایی جام ملت‌ها رسیدند.» اشاره او به حضور ایران، قطر و اردن در جمع ۴ تیم پایانی است. البته که نکته جالبی است و نخستین بار خود ما دیروز آن را نوشتیم، اما توضیح هم دارد؛ ایران در ۹ دوره از ۱۸ دوره جام ملت‌ها در نیمه‌نهایی حاضر بود و رسیدنش به این مرحله عجیب نیست. قطر هم میزبان و قهرمان دوره قبلی بازی‌هاست و با قرعه مطلوب به اینجا رسیده، اردن هم با غلبه بر عراق و تاجیکستان راهی نیمه‌نهایی شده و انصافا مسیرش ساده بوده است. بیا و این فضای مثبت را مخدوش نکن امیر خان! برد برابر ژاپن آن‌قدر خوب بود که نیازی به دستاوردسازی نداشته باشد.
نقطه قوتی که شاید نقطه‌ضعف شود
مراقب پنالتی‌ها باش!
دنیای اقتصاد: به‌طور کلی حضور علیرضا بیرانوند درون دروازه ایران از هر نظر یک دلگرمی و نقطه قوت بزرگ است. در این میان از جمله بزرگ‌ترین محاسن علیرضا هم باید به مهارت او در دفع ضربات پنالتی اشاره کرد. او در همین تورنمنت پنالتی بازیکن امارات را در جریان بازی و ضربه بازیکن سوریه را در ضیافت پنالتی‌ها مهار کرد که هر دو هم به داد ایران رسید. اصلا به همین دلیل هم بازیکنان تیم ملی عمدا مسابقه با سوریه را لفت می‌دادند تا ۱۰ نفره به ضربات پنالتی برسند. با این همه اما مسابقه با قطر ممکن است داستان متفاوتی داشته باشد. مشعل برشم گلر آنها شاید سنگربان خارقالعادهای نباشد، اما انعطاف بدنی بالایی دارد و در ضربات پنالتی هم سدی محکم به نظر می‌رسد. در همین بازی با ازبکستان و در ضربات پرفراز و نشیب پنالتی‌ها، مشعل سه ضربه بازیکنان حریف را مهار کرد که واقعا قابل توجه بوده است. البته که ایران توانایی چیره شدن بر قطر در زمان‌های معمول را دارد، اما با در نظر گرفتن این نکته، سیاست فنی تیم در این زمینه باید جدی‌تر هم باشد.
