یک تفاوت مهم دیگر با اروپا
نیمکتهای بدون صاحب
خیبر خرمآباد نخستین تیمی بود که صعودش از دسته یک به لیگ برتر را مسجل کرد و شانس بعدی به چادرملو اردکان یا فجرسپاسی میرسد. تجربه نشان داده که برخی از باشگاههای لیگ یکی وقتی به سطح نخست میرسند، دست به تغییرات گسترده در کادرفنی میزنند و برای همین نمیتوان با اطمینان گفت که دو تیم تازهوارد سال بعد، حتما با نفرات فعلی پای به مسابقات میگذارند یا خیر. به جز این دو، تیمهایی را هم داریم که قطعا چهره نیمکتشان در فصل بعدی، متفاوت خواهد بود.
در واقع تاکنون تنها سه تیم آلومینیوم اراک، هوادار تهران و استقلال خوزستان هستند که با تکیه بر قرارداد فصل گذشته سرمربیانشان، قصد دارند لیگ بیست و چهارم را هم با همان ترکیب ادامه بدهند. تیمهای دیگر اما در بیثباتی و بلاتکلیفی دست و پا میزنند و نکته جالب این است که این بیبرنامگی در بین ۴ تیم ابتدای جدول بهشدت رؤیت میشود. تراکتور که نتوانست یحیی گلمحمدی را روی نیمکت بنشاند، علاقهای به کار با حمید مطهری ندارد و البته هنوز مالک بعدیاش هم مشخص نیست که مربیاش معلوم شود! ژوزه مورایس با وجود قراردادی که با سپاهان دارد، صحبتهایی را مطرح کرده که بوی جدایی میدهد و اگر نتواند تیم پرستارهاش را به قهرمانی جام حذفی برساند، احتمالا باشگاه هم مشکلی با جدایی وی نخواهد داشت. سرخابیها هم که تقریبا در هوا معلقاند؛ در استقلالی که هنوز مدیرعامل ندارد، شنیده میشود با وجود اعتبار قرارداد جواد نکونام، مدیران هلدینگ خلیجفارس باید تصمیم نهایی را بگیرند و هنوز به جمعبندی نرسیدهاند. آنطور هم که از اردوگاه پرسپولیس اخبار ضد و نقیضی مخابره شده، احتمالا باید به پایان کار اوسمار سلام کنیم مگر اینکه قهرمان لیگ بتواند سرمربی برزیلی را راضی به بازگشت کند.
ملوان، گلگهر، مس، نساجی و شمسآذر هم دیگر قراردادی با مربیان فصل گذشتهشان ندارند و اگر قصد همکاری دارند باید هرچه زودتر توافقات لازم را حاصل کنند. تیمهایی مثل فولاد و ذوبآهن هم با وجود اینکه با سرمربی فصل گذشتهشان قرارداد دارند، جزو نامعلومهای فعلی هستند. نماینده خوزستان که با تصمیم مدیران ارشد کارخانه به دنبال گزینههای دیگر هم هست و وضعیت محمد ربیعی با وجود اعتبار قراردادش با تیم اصفهانی نامشخص است، چرا که هر لحظه احتمال دارد به دلیل مطرح شدن نام وی در پرونده فساد باشگاه مس رفسنجان، پای این مربی هم وسط بیاید.