آنچه این شب‌ها در تلویزیون شاهدیم
سراشیبی جام‌جم
نیت قهرمان‌سازی نیست و فقط قصد داریم مقایسه‌ای داشته باشیم بر آنچه می‌دیدیم و چیزی که الان برای تماشا جلویمان می‌گذارند. روزگاری نه چندان دور هیجان تماشای رویدادهای فوتبالی تنها منوط به هنرنمایی ستارگان مستطیل سبز و حساسیت بازی‌ها نبود و برنامه‌های جانبی که تولید می‌شد، کاملا قابلیت این را داشت که ارزش افزوده جذابی باشد بر این پکیج سرگرم کننده. از دورانی حرف می‌زنیم که شادروان حمیدرضا صدر و عادل فردوسی‌پور (یادش بخیر!) بازی‌های یورو، جام جهانی و... را تحلیل و در عصری که هنوز سرچ و دسترسی به اطلاعات تا این اندازه راحت نبود، مخاطب عاشق فوتبال را از اطلاعاتشان سیراب می‌کردند. کسی منکر این نیست که آن برنامه‌ها هم بی‌ایراد و اشتباه نبودند، اما حداقل هدف اصلی‌شان جلب رضایت مردم بود نه تبدیل شدن به ابزار کامنت‌گیری در شبکه‌های مجازی.
این دو شخصیت به تاریخ پیوسته را مقایسه کنید با زوج ویرانگر خداداد عزیزی و جواد خیابانی که لحظه به لحظه برنامه‌شان به مثابه تیر خلاصی است که بر شعور مخاطب فرو می‌رود. کل‌کل‌های نابخردانه، شوخی‌های نچسب، نداشتن معلومات کافی و دعواهای کودکانه تنها بخشی از بسته‌بندی است که این شب‌ها در خلال یورو ۲۰۲۴ می‌توانید از صدا و سیما شاهد باشید. اینکه استاد خیابانی ۹۰ دقیقه تمام حتی نام دروازه‌بان مسابقه‌ای را که خودش گزارش می‌کند، اشتباه اعلام کند یا پرخاش و قهر خداداد بابت اینکه مردم گفته‌اند کمی از تریبونش به اشکان دژاگه نجیب و کم حرف هم بدهد، تنها در شب‌های ابتدایی جام اتفاق افتاده است. تجربه تلخ جام ملت‌های آسیا که این زوج ناسازگار حدود ۳۰ روز روی اعصاب مردم سوهان کشیدند، حکایت از این دارد که قرار است مشابه آن اتفاقات طی روزهای آینده تکرار شود. این هبوط پرسرعت در همه زمینه‌ها واقعا جای نگرانی دارد و انگار حالا حالاها قرار است پای تلویزیون بنشینیم و خجالت بکشیم.
کاری نداریم به اینکه شخص نازنینی مثل حمیدرضا صدر از این جمع پرکشیده و کسی نظیر فردوسی‌پور به جای جام‌جم مجبور است در شبکه‌های مجازی فعالیت کند؛ مساله این است که جایگزینی برای این نفرات پرورش داده نشده که نه بهتر از آنها، حداقل در همان حد و اندازه باشند. اینکه هیچ، حتی همان چهره‌های معقول سابق هم به‌طور کامل اعتبارشان را از دست داده‌اند. حدود ۲۵ سال قبل خداداد قهرمان ملبورن بود و خیابانی راوی آن قصه به یادماندنی. پس پای چه داستانی در میان است که این حضرات حاضر شدند به راحتی ارج و قرب دیرینشان را لگدمال کنند؟ آیا مشتی لایک و چند روز توجه آغشته به تمسخر، ارزش این اضمحلال را دارد؟ راستی آقای خیابانی حرفتان درباره فساد را که خیلی زود پس گرفتید، ای کاش درباره تجدیدنظر از بازنشستگی‌تان هم یک تصمیم شتاب‌زده بگیرید!
