استقلال و فقط یک خطا در ۹۰ دقیقه
شکم‌سیرهایی که نمی‌جنگند!
شاید یکی از بدترین خصلت‌های جهان، نجنگیده تسلیم شدن باشد و اغلب بازیکنان فعلی استقلال دقیقا همین شرایط را دارند. بعد از شکست ۳بریک استقلال برابر خیبر، آماری از این بازی ارائه شده که به معنای واقعی کلمه حیرت‌انگیز است؛ آبی‌ها در خرم‌آباد مرتکب فقط یک خطا شده‌اند. یعنی در طول نود دقیقه، آنها فقط یک بار خطا کرده‌اند، آن هم در مسابقه‌ای که سه گل خورده‌اند. البته که زیاد خطا کردن جالب نیست، اما چنین آماری هم نشان‌دهنده نوعی بی‌تفاوتی در تیم است. بد نیست بدانید در همین بازی خیبری‌ها مرتکب هشت خطا شده‌اند. برای مقایسه، می‌توانیم به مسابقه پرسپولیس و شمس‌آذر هم در همین هفته نگاه کنیم؛ جایی که سرخ‌پوشان تهرانی ۲۱ بار و رقیب قزوینی‌شان ۱۱ بار مرتکب خطا شده‌اند. یعنی واقعا در کل مسابقه استقلال با خیبر، با آن همه فراز و نشیب، در شرایطی که انواع و اقسام توپ‌ها به سمت دروازه آبی‌ها می‌رفت، بازیکنان این تیم تنها یک بار متقاعد شدند که باید با خطا جلوی تیم حریف را بگیرند؟
چنین چیزی چطور ممکن است؟ مساله اینجاست که بازیکنان استقلال در این فصل دستمزدهای بسیار بالایی گرفته‌اند. فقط دریافت رضایت‌نامه یکی از بازیکنان این تیم ۴۷ میلیارد تومان هزینه روی دست باشگاه گذاشته و در مورد یک ستاره پرسروصدای نقل‌وانتقالات هم گفته می‌شود ۷۰میلیارد تومان خرج امضای قرارداد با او کرده‌اند. این یعنی شکم‌ها حسابی سیر است، اما خشاب‌ها چطور؟ آنها هم پر هستند؟ هرگز این‌طور به نظر نمی‌رسد. استقلال فعلی تبدیل به تیم بی‌انگیزه‌ای شده که از گل خوردن و باختن خجالت نمی‌کشد، حالا رقیبش هر که می‌خواهد باشد. این تیم در حالی ۳ گل از ذوب‌آهن و ۳ گل از خیبر خرم‌آباد دریافت کرد که دو تیم یاد شده در طول این فصل در هیچ‌کدام از مسابقات خود بیش از یک گل به ثمر نرسانده بودند. این آمار، زشت است، بد است، مایه تاسف است، اما در استقلال کسی به خاطر این چیزها غصه نمی‌خورد. بی‌تفاوتی آن‌قدر مشهود است که حتی سرمربی جدید تیم هم در نشست خبری و رختکن به شاگردانش می‌تازد و می‌گوید هرگز چنین تیمی نداشته است! نقاط ضعف فنی پرشمار استقلال حتما باید اصلاح شود، اما مهم‌تر از آن، بازگشت روح جنگجویی به کالبد بی‌خیال این تیم است. در این مسیر شاید لازم باشد خیلی از ستاره‌های اسمی نیمکت‌نشین شوند یا حتی جوانان جای آنها را بگیرند. مهم نیست؛ هر تیمی برای بردن، اول باید میل به بردن داشته باشد و تا وقتی این اشتها در بازیکنان به وجود نیاید، تدابیر فنی به نتیجه نخواهد رسید.
