تحولات مثبت در صنعت کشاورزی هند
آنچه کشاورزان محلی می‌خواهند یک ابزار جدید نیست، بلکه راهی برای خروج از این شرایط است. با این حال، از برخی جهات هم، به جای رکود، کشاورزی هند در حال شکوفایی است. شرایط کار ممکن است وخیم باشد، اما رکورد برداشت محصول به صورت پی‌در‌پی جابه‌‌‌جا می‌شود و این‌گونه به نظر می‌رسد که گویی قحطی متعلق به گذشته است. صادرات محصولات کشاورزی هند در سال مالی منتهی به مارس، ۹درصد نسبت به ۱۲ ماه گذشته افزایش یافته است و به ۲۶ میلیارد دلار رسیده که ۷درصد از تجارت خارجی این کشور را به خود اختصاص می‌دهد.
در طول ترس جهانی از کمبود غذا که به دنبال تهاجم روسیه به اوکراین در سال گذشته رخ داد، هند به صادرکننده اصلی برنج و گندم (که دومین تولیدکننده بزرگ هر دو در جهان است) و همچنین سایر غلات تبدیل شد. در یکی از نمونه‌‌‌های متعدد از این دست، این کشور اخیرا با ارسال ۲۰ میلیون تن گندم برای طالبان در افغانستان موافقت کرد که در سال گذشته به ۴۰میلیون تن افزایش یافت.
کارشناسان می‌گویند اگر محدودیت‌های صادراتی دوره‌‌‌ای و هزینه‌‌‌های اضافی مالیاتی که دولت اعمال می‌کند نبود، هند برای کشاورزی جهانی اهمیت بیشتری داشت. چنین محدودیت‌هایی تنها موانع صنعت کشاورزی هند نیستند. یارانه کودها و آفت‌کش‌ها نیز حاصلخیزی خاک را کاهش داده است. برخی از کشورها به دلیل نگرانی در مورد باقی‌مانده‌های شیمیایی، گهگاه واردات از هند را ممنوع می‌کنند. حمایت‌های حداقلی از قیمت‌ها و تاکید کشاورزان هند بر کشت محصولات تشنه آب، مانند برنج در مناطقی که آب کمیاب است، باعث تخلیه سفره‌های زیرزمینی شده است.
محدودیت در فروش به این معنی است که مزارع اغلب به قطعات کوچک‌تر و کم‌کارآمد تقسیم میشوند. امروز میانگین ذخایر آن از ۵ هکتار در اواخر دهه ۱۹۷۰ به ۵/ ۲ هکتار کاهش یافته است. برای به حداکثر رساندن محصول در چنین قطعات زراعی کوچکی، کشاورزان گندم در سراسر شمال هند، کاهبن‌های پس از برداشت را می‌سوزانند تا زمان بین درو و کاشت را کاهش دهند و ابری ضخیم و سمی تولید می‌کنند.
با این حال، کشاورزی هند از نظر سیاست‌‌‌ها، فناوری و موضوع مالی تحولی ظریف را آغاز کرده است که به دور زدن بسیاری از محدودیت‌های رسمی کمک می‌کند و این در داده‌های اقتصادی این کشور مشهود است. کمی بیش از یک دهه پیش، کشاورزی و تولید در هند مقادیر مشابهی از ارزش افزوده را برای تولید ناخالص این کشور ایجاد می‌‌‌کردند، معیاری که هزینه‌‌‌های خرید را از درآمدها کم می‌کند تا مشارکت در فعالیت‌‌‌های اقتصادی را افزایش دهد. جدیدترین اعداد نشان می‌دهد که امروز صنعت کشاورزی یک‌چهارم بیشتر سهم دارد.
بانک hdfc، مهم‌ترین موسسه مالی خصوصی هند، وام‌‌‌های کشاورزی را از ۲/ ۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۵ به ۵/ ۷ میلیارد دلار در سال گذشته افزایش داده است و چیزی در حدود یک‌سوم تا نیمی از بهره‌هایی را که معمولا در بازار غیررسمی یافت می‌شود، دریافت می‌کند. اما مسیری که hdfc می‌رود، به تدریج سایر بانک‌های بخش خصوصی نیز از آن پیروی می‌کنند. این رونق وام‌‌‌دهی به کاهش شدید هزینه‌‌‌ها برای کشاورزان کمک می‌کند و به این معنی است که آنها کمتر با شرکت‌های وام‌دهنده گهگاه بی‌رحم مواجه میشوند.
زنجیره‌های تامین نیز به طور فزاینده‌ای نوآورانه هستند. در سال ۲۰۲۰، در طول قرنطینه کووید-۱۹، آنوشکا نیل از دهلی به مزرعه خانوادگی خود که در نزدیکی مرز پاکستان قرار دارد نقل مکان کرد، جایی که برخی از استارت‌آپ‌‌‌ها نیز فعال هستند. او شروع به کشت انواع گندم و همچنین توزیع آن از طریق اینترنت کرد و محصولات خود را مستقیما به نانوایی‌ها و رستوران‌ها در شهرهای بزرگ فروخت و با این کار سیستم حراج دولتی معروف به سیستم مندی را دور زد.
مشتری عمده آن Subko، یک فروشگاه قهوه زنجیره‌ای در بمبئی است که دارای قهوه، شکلات و گندم منحصر به فرد است.
