در گفت‌وگو با مدیرکل گردشگری بررسی شد
مانع سفر و تفریح در ایران
یک تور داخلی دو روزه که یک شب را هم در وسیله نقلیه باشند و یک شب اقامت در اقامتگاه بوم‌‌‌گردی را تجربه کنند برای یک خانواده سه نفره بدون احتساب خرید و سایر هزینهها نزدیک به ۴ و نیم‌میلیون تومان هزینه دارد که اگر این هزینهها را هم به آن اضافه کنیم از مرز ۵میلیون تومان می‌گذرد. به نظر شما با توجه به شرایط تورم و اقتصاد خانواده‌‌‌ها در طول یک سال چند بار می‌توانند با تور سفر کنند؟
واقعیت این است که با در نظر گرفتن انواع مختلف اقامتگاه و هتل می‌توانیم هزینه سفرمان را مدیریت کنیم. خانواده‌‌‌ها می‌توانند بر اساس بودجه خود تورها را انتخاب کنند، زیرا لحاظ کردن یک اقامتگاه و هتل خاص ممکن است هزینههای سفر را بالا ببرد. در کنار این موضوع شاخص‌‌‌های دیگری هم هستند که هزینههای سفر را تعیین می‌کنند. به عنوان مثال دو مقوله زمان و برنامهریزی نیز در این موضوع دخیل هستند. ما در ایران معمولا عادت داریم در لحظه آخر برای سفرمان تصمیم بگیریم و همین موضوع هزینه‌‌‌هایمان را افزایش می‌دهد. در ایام داغ گردشگری هزینهها افزایش پیدا می‌کنند و نمی‌توانیم از تخفیف‌‌‌هایی که مراکز اقامتی در نظر می‌‌‌گیرند بهره‌‌‌مند شویم، از این رو بهتر است با برنامهریزی، زمانی را برای سفر در نظر بگیریم که بتوانیم از این تخفیف‌‌‌ها استفاده کنیم. در کشورهای گردشگرپذیر دولت‌ها سوبسیدهایی را برای کاهش هزینههای سفر به اقامتگاه‌ها می‌پردازند تا بتوانند با سفرهایی که اتفاق می‌افتد سایر اجزای اقتصادی که مرتبط با سفر هستند را رونق دهند. از آنجا که در ایران به واسطه آنکه اقتصاد روی صنعت توریسم بسته نشده چنین سوبسیدهایی را هم نداریم هر چند در حال حاضر به دنبال وام‌‌‌هایی هستیم که بتوانیم به مراکز اقامتی و آژانس‌‌‌ها کمک کنیم تا هزینه‌‌‌هایشان را کاهش دهند و به تبع آن هزینههای سفر نیز برای شهروندان کاهش پیدا کند. در کنار آن توصیه ما به مردم این است که برای سفرهایتان برنامهریزی داشته باشید، مراکز اقامتی و محل‌‌‌هایی در کشور وجود دارند که مورد اقبال بالای گردشگران هستند اما مشابه آنها در استانها و شهرهای کمتر گردشگرپذیر با هزینه کمتر هم وجود دارند که علاقه‌‌‌مندان به سفر می‌توانند آنها را انتخاب کنید. تورهای لحظه آخری که در کشورمان هم گسترش پیدا کردهاند دیگر گزینه‌‌‌‌‌‌هایی هستند که می‌توانند در کاهش این هزینهها کمک کنند.
آیا آماری وجود دارد که متقاضیان سابق تورها به واسطه گرانی تصمیم به سفر با وسیله نقلیه شخصی گرفته باشند و محل اقامت خود را از هتل و اقامتگاه به خانه اقوام و بستگان تغییر داده باشند؟
آمار دقیقی در این زمینه وجود ندارد و ما نمی‌‌‌دانیم تغییر در چه سطحی بوده است. اما با مشکلات اقتصادی سمت و سوی سفرها به خانه اقوام تغییر پیدا می‌کند که موضوع مهمی است و باید مورد توجه قرار گیرد.
از دیگر چالش‌های گردشگری داخلی در ایران تمرکز عمده توریست‌‌‌ها به چند مقصد خاص است. در دوره مدیریت شما توسعه گردشگری در کدام استانها مورد توجه است تا بتوانیم توزیع مکانی سفر را داشته باشیم؟
ما شش استراتژی اصلی در حوزه گردشگری داریم که یکی از آنها توزیع زمانی و مکانی سفر است. لازمه این موضوع معرفی مکان‌های جدید برای سفر خواهد بود. البته این به آن معنا نیست که جاذبه‌ها و مکان‌های قبلی که توسعه پیدا کردهاند را کنار بگذاریم بلکه می‌توانیم در شعاعی آنها را رشد دهیم و از ظرفیت مکان‌های موجود برای مکان‌های جدید استفاده کنیم. ما کشور را به سه بخش و۶ منطقه تقسیم کرده‌ایم که این۶ منطقه هر کدام نمایشگاه‌های منطقه‌ای خاص خود را دارند. در این مناطق جاذبه‌ها سطح‌بندی و معرفی می‌شوند و مردم می‌توانند بر اساس جاذبههای کشور برنامهریزی کنند. یکی دیگر از نکات استفاده از ظرفیت مسیر است که جاذبههای مسیر را در قالب بسته‌های سفر معرفی می‌کنیم.
یکی از موضوعاتی که سال‌هاست به عنوان عامل توسعه گردشگری داخلی درباره آن صحبت می‌شود به تعطیلات دو روزه آخر هفته برمی‌‌‌گردد. اینکه با افزایش روزهای تعطیل در آخر هفته افراد به دنبال تعطیلات مناسبتی نباشند. آیا شما قصد پیگیری این موضوع را دارید؟
این موضوع بارها در مجلس و نهادهای حکومتی مطرح و هر بار به دلایل مختلفی رد شده است. ما هم با نگاه به فعالیت‌های انجام شده برنامه جدیدی را در قالب بسته ساماندهی تعطیلات تهیه کرده‌ایم. البته قبل از اینکه موضوع در مجلس مطرح شود در حال رایزنی‌های لازم هستیم تا با کمترین ایراد دوباره وارد دستور کار شود و بالاخره این موضوع به نتیجه برسد ضمن اینکه تنها وزارت میراث تصمیم‌گیرنده نیست و سایر اجزای دولت هم نظراتی روی این طرح دارند که باید اعمال شود. در نهایت امیدواریم به نفع سفر این موضوع تغییر پیدا کند.
