اخبار باشگاه اقتصاددانان

بورس تهران پس از گذر از روزهای طلایی برندسازی، از سال ۹۹ افت‌‌‌وخیزهای بسیاری را سپری کرده است، اما در هفته‌‌‌های اخیر، فعالان بازار سرمایه روندی امیدبخش را مشاهده کردند. با اینکه قرار گرفتن شاخص اصلی بازار در آستانه ۳میلیون واحد، باعث امیدواری بسیاری از فعالان شده است، دامنه نوسان محدود هنوز چالش‌‌‌های بسیاری دارد.

چندماهی است که بازار سهام ایران پس از هضم حجم انبوهی از عرضه در ۶ماه نخست سال، وارد روند صعودی شده و در شرایطی که همچنان بسیاری از مردم به دلیل تجربه تلخ افت شدید قیمت‌ها در سال ۹۹ و همچنین رونق بازارهای موازی نظیر سکه و طلا، با دیده تردید به روند صعودی بازار سهام نگاه می‌کنند، به رشد خود ادامه می‌دهد؛ تا جایی که نماگر اصلی این بازار در میانه دهمین ماه از سال ۱۴۰۳ در آستانه ۳میلیون واحدی شدن قرار دارد؛ رشدی که از یک‌میلیون و ۹۰۰‌هزار واحدی شروع شده و توانسته است پس از مدت‌ها تغییری جدی در ارزش معاملات خرد ایجاد کند. تقریبا همه فعالان باسابقه بازار سهام این روزها به افق پیش‌روی این بازار طی ماه‌های آتی خوش‌بین هستند و احتمالا کمتر کسی به خود زحمت می‌دهد تا در این جیک‌جیک مستان اندکی هم به فکر زمستان این بازار باشد؛ زمستانی که بنا بر تجربه تاریخی بازار هر بار که آمده، توانسته نقطه قوت روند صعودی را به نقطه ضعف آن تبدیل کند؛ نقطه‌ضعفی که هر بار مانند یک گسل عمل کرده و سودآوری پرتفوها در زمان رونق را از بین می‌برد. این گسل چیزی نیست جز دامنه نوسان.

یکی از کارکردهای مهم بازار، کشف قیمت کالاها و خدمات است که نظام تخصیص منابع را در اقتصاد سامان می‌دهد. کشف قیمت در بازارهای مالی از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ چرا که تحلیلگران نهادهای مالی برای کسب یک‌درصد بازدهی بیشتر، مدت‌‌‌ها روی تحلیل وضعیت سهام بنگاه‌‌‌ها کار می‌کنند. در کشور ما با آنکه درباره عوامل بنیادینی نظیر رشد نقدینگی و رشد سقف بودجه سخاوتمندانه عمل می‌شود، اما سیاستگذاران اقتصادی گاهی در برابر تعدیل سایر شاخص‌‌‌های اقتصادی با آن عوامل بنیادین مقاومت به خرج می‌دهند. در بازار سرمایه نیز برای پوشش تمام کاستی‌‌‌های سیاستگذاری از محدودیتی به نام «دامنه نوسان» استفاده می‌شود که با وجود برخی منافع زودگذر، آسیب‌‌‌های فراوانی به اساس بازار وارد آورده است.