پس از جلوس ناصرالدینشاه و صدراعظمی امیرکبیر، هیچگونه وجهی به خزانه دولت نرسید. ازطرف دیگر، بار مخارج بسیار سنگین شد. لشکریانی که در میدان جنگ خراسان بودند، برای تامین وضع خود کاملا به کمک حکومت مرکزی متکی بودند و دولت هم فاقد اعتبار لازم بود که یگانه وسیله اطمینان و استقرار به شمار میرفت. واتسون اضافه میکند شاید هیچ مستوفی دچار وضع دشوارتر از آنچه امیرکبیر در ابتدای سال ۱۸۴۹ میلادی با آن گرفتار شده بود، هرگز نشده باشد، امیرکبیر برای سر و سامان دادن به این وضعیت به اصلاحاتی دست زد. بهطور…