در سه دهه اخیر شاید اولویت تمامی دولتها را بتوان مساله مسکن عنوان کرد؛ حال آنکه با نگاه به اقداماتی که در گذشته انجام شده و مقایسه آن با شرایط حاضر میتوان دریافت که هیچکدام از دولتها موفق به ایجاد شرایط مناسب پایدار برای آیندگان نشدهاند و تنها با مُسکنهای موقت موفق به افزایش عرضه مسکن شدهاند، اما اثرات اقتصادی این تصمیمات نیز شیرینی خانهدار شدن را برای بسیاری کمرنگ کرده است.