نوع دیگری از گشت اتحادیه‌ها، بازرسی‌های قیمتی است. البته ممکن است برخی بگویند اتحادیه که علی‌القاعده باید مدافع حقوق عرضه‌کنندگان باشد، چرا باید هزینه و انرژی برای حقوق مصرف‌کنندگان صرف کند؟ ماجرا اینجاست که اتحادیه‌های صنفی و در سطح بالاتر اتاق اصناف، بر این باورند که اگر گشت قیمتی ملایم‌تری توسط اتحادیه برقرار شود، برای اعضا به مراتب بهتر است تا بخواهند با گشت کنترل قیمت سازمان حمایت، سازمان تعزیرات یا دیگر نهادهای بیرون صنف مواجه شوند. به هر حال تیم مراقبتی اتحادیه، می‌تواند سطح کمتری از مجازات را اعمال کند و در عین حال، به سایر نهادها این پیام را بفرستد که همه امور در کنترل است و نیازی به مداخله شما نیست.

اخیرا موضوع بازگشایی یا رعایت دقیق پروتکل‌های بهداشتی در واحدهای صنفی، به یک موضوع مناقشه برانگیز بین ستاد ملی کرونا و اصناف تبدیل شده است. مثلا ستاد بر این باور است که برخی صنف‌ها نظیر سالن‌های عروسی، اگر پروتکل‌های بهداشتی را دقیق رعایت کنند، مشکل ندارند ولی چون مکانیزم نظارت بر آنها وجود ندارد، احتیاط حکم می‌کند که فعلا این اصناف همچون ماه‌های گذشته تعطیل بمانند.

واقعیت این است که دغدغه ستاد ملی کرونا، با واقعیت‌ها بیشتر تطبیق دارد تا مطالبات صنفی برای بازگشایی این دسته از اصناف. زیرا در برخی صنوفی که پیش از این اجازه بازگشایی را دریافت کرده‌اند، کم دقتی‌هایی صورت می‌گیرد. طبیعی است که وزارت بهداشت با توجه به گرفتاری‌های متعددی که دارد و کرونا نیز مزید علت شده است، نمی‌تواند سیستم‌های نظارتی کاملی را برقرار کند و به گشت‌های موردی اکتفا می‌کند. اما آیا انتظار زیادی است که اتحادیه‌های صنفی، خود به شکل جدی تیم‌های گشت بهداشتی را برقرار می‌کردند؟ به‌عنوان مثال صنوفی که با غذا سر و کار دارند، تعلیمات لازم را ندیده‌اند. در برخی رستوران‌ها و فست‌فودها، رعایت پروتکل‌ها در سالن غذاخوری بسیار خوب انجام می‌شود و همه چیز به ظاهر مرتب است. اما در آشپزخانه که دقت عمل مشابهی را لازم دارد، نشانی از ماسک هم نمی‌بینیم. پروتکل‌های جلوگیری از انتقال کرونا، چیزی نیست که ظاهرسازی در آن کفایت کند و لازم است همواره و همه جا رعایت شود تا تاثیر مطلوب خود را برجا بگذارد. پس چه بهتر که اتحادیه‌های صنفی با افزایش فعالیت‌های آموزشی و ترویجی و نظارتی، وزارت بهداشت را همراهی کنند و بکوشند تا به جای لابی‌هایی از قبیل نشست حضوری، نامه‌نگاری و تشبث به نمایندگان مجلس، از طریق بهبود رویه‌ها و عملکرد اعضا، زمینه بازتربودن واحدهای صنفی عضو خود را فراهم کنند. 

متاسفانه در اغلب نشست‌های مسوولان اتاق اصناف و اتحادیه‌ها و همچنین مصاحبه‌های آنها، تمرکز بر عبور از رکود اقتصادی کرونا است، بدون اینکه توجه کنند در همین شرایط، قابل اعتماد بودن یک صنف و اعضای آن، بهترین روش برای بازگشت به رونق اقتصادی و کسب سود است. 

 

اخبار مرتبط