ضرورت نوآوری مبتنی بر فناوری
نوآوری مبتنی بر فناوری می‌تواند به‌عنوان یک دگرگون‌کننده اصلی در صنعت بیمه شناخته شود و هم به‌عنوان محرک تغییر در این صنعت، بهره‌وری و فرصت‌های جدید را به‌همراه بیاورد. استفاده از فناوری اطلاعات به‌طور گسترده‌ای در صنعت بیمه مورد بحث قرار گرفته و پیش‌بینی شده است که نوآوری‌هایی مانند بلاک‌چین (Block Chain)، کلان داده یا بیگ دیتا (Big Data)، قرارداد هوشمند یا اسمارت کانترکت (SmartContract) و ... صنعت بیمه را تغییر می‌دهند.
در همه شرکت‌ها، از جمله شرکت‌های بیمه، حاکمیت مکانیزمی است که از طریق پایبندی به مقررات، ایجاد استاندارد‌ها، سیاست‌ها، رویه‌های مناسب و نظارت مستمر بر اجرای صحیح آنها، از عملکرد موثر بخش‌های شرکت در اجرای وظایفشان در زمینه موفقیت و پایداری آن شرکت اطمینان حاصل می‌کند. اصول و استانداردهای بین‌المللی، منجر به نظارت دقیق‌تر توسط حاکمیت شرکت‌های بیمه‌ای شده که هدف از آن، اطمینان حاصل کردن از عدم پذیرش ریسک‌های مازاد است. اما از طرف دیگر، ریسک‌پذیری موسسات مالی برای توسعه و پایداری ضروری است و تاکید بیش از حد بر الزامات/ سیاست‌های تغییرناپذیر با حذف ریسک‌پذیری، بیشینه‌سازی سود را محدود و در بلند مدت، ثبات و سودآوری سیستماتیک را تهدید می‌کند.
برخی از نوآوری‌های مبتنی بر فناوری، معروف به رگ‌تک (RegTech)، با هدف اطمینان از پایبندی شرکت‌های بیمه‌ای به مقررات و الزامات و اطمینان از اینکه صنعت بیمه با چالش و بحران مواجه نخواهد شد، ایجاد شده‌اند. از سوی دیگر، سایر نوآوری‌های مبتنی بر فناوری در صنعت بیمه، معروف به اینشورتک
(InsurTech)، به کاهش ریسک و بهبود کارآیی عملیات بیمه‌ای کمک می‌کنند. بنابراین باید بر چهار مفهوم (۱) عملیات بیمه‌گری، (۲) کنترل داخلی، (۳) نظارت و سرپرستی و (۴) سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری، که کاربست فناوری در این عرصه‌ها، بیشترین تاثیر را بر کیفیت و روزآمدی حاکمیت در صنعت بیمه می‌گذارد، تاکید کرد.
استفاده و کاربردهای اینشورتک در جنبه‌های عملی صنعت بیمه یا همان عملیات بیمه‌گری از ضرورت‌های مهم صنعت بیمه در ایران است. فقدان استانداردسازی، یکپارچه‌سازی، فهم و کاربرد برنامه‌های فناورانه مرتبط با روش‌ها، رویه‌ها و فرآیندهای بیمه‌ای، منجر به افزایش هزینه‌های عملیاتی شده و در نتیجه، صنعت بیمه را با چالش روبه‌رو می‌کند. ظهور فناوری همچون بلاک‌چین که به‌عنوان یک اتصال‌دهنده عمل می‌کند چهار دسته خدمت زیر را ارائه می‌دهد:
(۱)هماهنگی، (۲) ارتباط، (۳) تسهیل و (۴) تبدیل. «هماهنگی» کنترل را میان بخش‌های مختلف توزیع می‌کند، «ارتباط» با داده‌های انتقال سرویس سروکار دارد، «تسهیل» تعاملات بین بخش‌ها را پشتیبانی و بهینه می‌کند، درحالی‌که «تبدیل» به تعامل بین بخش‌هایی که امکان تعامل کامل با یکدیگر را ندارند، کمک می‌کند. کاربرد فناوری در صنعت بیمه می‌تواند با کاهش هزینه‌های ذخیره‌سازی، بازیابی و پردازش اسناد و همچنین محدود کردن مداخله‌های انسانی، کارآیی شرکت‌های بیمه در مدیریت عملیات را بالا ببرد.
از طریق «رگ‌تک» می‌توان اطمینان یافت بیمه‌گران از مقررات و سیاست‌های داخلی پیروی می‌کنند. در حقیقت، رگ‌تک توانایی تطبیق‌پذیری شرکت‌های بیمه را بالا برده و به بیمه‌گران، بیمه‌گذاران و قانون‌گذاران اطمینان خاطر می‌دهد که از تاثیرات نامطلوب عدم پیروی از قوانین در امان باشند. انطباق مقرراتی فناورمحور و عملیات بیمه‌گری مبتنی بر فناوری باید در یک سیستم یکپارچه طراحی شوند. این فناوری می‌تواند فرد را متوجه مسائلی کند که خود به سختی قادر به شناسایی آنها است. همچنین می‌تواند در جمع‌آوری داده‌ها از بخش‌های مختلف یا شرکت‌های تابعه کمک کرده و مدیران را قادر به تصمیم‌گیری بهتر کند. امکان درک و تفسیر بهتر از خسارت‌ها، شناسایی ریسک‌ها و آگاهی از راه‌حل‌های بهتر برای کاهش ریسک و ترکیب دارایی‌ها از نتایج کاربرد این فناوری است. با این حال، یکی از چالش‌های اصلی در یکپارچه‌سازی برنامه‌های «اینشورتک» و «رگ‌تک» مربوط به کمبود منابع انسانی است. زیرا خبرگان فناوری اطلاعات و نرم‌افزار، کار در بخش محصولات و خدمات بیمه‌ای را (یعنی فروش) سودآورتر و مهیج‌تر از کار در حاکمیت و سیاست‌گذاری و زیرساختی می‌دانند. به‌طور معمول این‌گونه تصور می‌شود که فناوری، باعث بهبود سیاست‌گذاری و در نتیجه به توسعه محصولات منجر شده که با گذشت زمان، منجر به افزایش سودآوری شرکت‌های نوآور می‌شود. اما نباید نادیده گرفت که وابستگی متقابلی بین انتخاب نوع مدل کسب‌وکار بیمه و اثربخشی فناوری وجود دارد. نمی‌توان رابطه بین توسعه فناوری و استراتژی مدل کسب‌وکار در یک شرکت بیمه را نادیده گرفت. مدل کسب‌وکار مبتنی بر فناوری که فرهنگ سازمانی مربوط به خود دارد با مدل کسب‌وکار سنتی متفاوت است. نمی‌توان مدل کسب‌وکار شرکت‌های بیمه‌ای ایستا و سنتی باشد و در عین حال توقع داشت تا فناوری ویترینی و نه اصیل موجب نوآوری و توسعه شرکت شود. بنابراین، نوآوری‌های متمرکز و مبتنی بر فناوری در بخش بیمه به ارائه راه‌حل‌هایی برای مدیریت بیمه و سیاست‌گذاران کمک می‌کند. مدیریت بیمه می‌تواند ارتقا یافته و همچنین مشارکت مشتری (تعامل بین مشتری و شرکت) از طریق فناوری‌های اینشورتک و رگ‌تک افزایش یابد. نوآوری‌های مبتنی بر فناوری از نظر بهبود پاسخگویی، امنیت و شفافیت در عملیات کسب‌وکار تاثیر بسزایی در شرکت‌های بیمه دارند. مزیت استفاده از فناوری در عملیات‌های شرکت بیمه آن است که بیمه‌گران می‌توانند در کنار افزایش رضایت مشتری، در فاکتور زمان و هزینه صرفه‌جویی کرده و به شناسایی خسارت‌های جعلی و مدیریت «داده‌های کلان» کمک کنند. فناوری، تجزیه و تحلیل داده‌های گسترده را امکان‌پذیر می‌سازد و شرکت‌های بیمه‌ای را در موقعیتی قرار می‌دهد تا محصولات و خدمات سفارشی و سازگارتر با نیاز‌های مشتری را ارائه کنند. از این‌رو، کاربرد فناوری‌های جدید و سیستم یکپارچه رگ‌تک و اینشورتک در صنعت بیمه ایران موجب می‌شود که عملیات بیمه‌ای، کنترل‌های داخلی، نظارت و سرپرستی، سیاست‌ها و فعالیت‌های مربوط به تصمیم‌گیری در شرکت‌های بیمه کارآمدتر و در دسترس‌تر باشند. با این حال، عنصر انسانی، همیشه لازم و بخش جدایی‌ناپذیر ضرورت نوآوری مبتنی بر فناوری در صنعت بیمه ایران است.
