مسائل مرزی میان ایران و شوروی
فصل سوم عهدنامه مودت میان ایران و شوروی (۸ اسفند ۱۲۹۹ ش)، دولت ایران و شوروی را ملزم میکرد تا شرایط سرحدی میان ایران و روسیه را مطابق تعیین کمیسیون سرحدی ۱۸۸۱ م رعایت کنند اما این فصل از عهدنامه به موقع اجرا نشد و مشکلات کم و بیش تا چند سال ادامه داشت؛ به ویژه که اشرار مرزی هر دو کشور از این موضوع سوءاستفاده میکردند و البته قشون روسیه نیز گاه به همین بهانه به مناطق مرزی ایران یورش میبرد یا ماموران سرحدی روسیه از ورود اشرار به ایران جلوگیری نمیکردند.
مناطق تجن، سرخس، لنکران، بیلهسوار، موران، مغان، هریرود، دولتآباد و بهطور کلی سرحدات خراسان دستخوش ناآرامیها بود و برای هر دو کشور خسارات جانی و مالی بسیاری را فراهم میکرد. دولت شوروی برای پایان دادن به خسارات مرزی دو کشور، در نامهای از وزارت امور خارجه ایران خواست تا هیاتی برای مذاکره در باب مسائل مرزی به شوروی اعزام کند. پس از چندی هیاتی به ریاست ممتازالدوله به قفقاز اعزام شد تا معاهده مودت ایران و شوروی که بخشی از آن به مسائل مرزی مربوط بود، به مرحله اجرا در آید. بهعنوان نمونه، جزیره آشوراده و فیروزه طبق معاهده باید به ایران تحویل داده میشد و چنین نشده بود و وزارت امور خارجه در این باره به هیات اعزامی گزارش داد تا به آن رسیدگی شود.
ارسال نظر