گفته‌ها
اواخر قرن نوزدهم زمان مهمی برای مخترعان بود. وسایلی همچون خودرو، تلفن، دوچرخه و چراغ‌های برقی در این زمان اختراع شدند. اما این دوره اختراع دیگری هم داشت که کمتر به آن توجه شده است: دستگاه سکه‌خور. در ابتدا، این دستگاه‌ها معنای ضمنی امروزشان را نداشتند. این نام به همه دستگاه‌هایی اطلاق می‌شد که به‌صورت خودکار و با دریافت سکه، اجناس مختلف را می‌فروختند. شما سکه را در شکافی می‌انداختید که در دستگاه تعبیه شده بود. سپس در ازای آن جعبه‌ای دریافت می‌کردید که حاوی جنس دلخواهتان بود. در سال‌های دهه ۱۸۹۰، این دستگاه‌ها همه چیز می‌فروختند؛ از آدامس و سیگار گرفته تا دوربین‌های دستی کوچک، بسته‌های کوچک شکلات و حتی ورقه‌های حاوی اطلاعات ضروری در هر شهر. نوآوری اساسی در این دستگاه‌ها در واقع مربوط به سیستم قفلی بود که با انداختن سکه فعال می‌شد و کالا را در اختیار رهگذران قرار می‌داد.
اما بعد از مدتی این دستگاه‌ها کارکرد دیگری نیز پیدا کردند و خیلی زود به ماشین قمار بدل شدند. یک روزنامه محلی در آن زمان، تاریخ ابداع دستگاه‌های قمار به‌صورت نوین را سال ۱۸۹۳ ذکر کرده است. یکی از همان دستگاه‌های اولیه، به برندگان به‌جای پول، آبنبات‌های میوه‌ای می‌داد. همین موضوع موجب شد تا علامت گیلاس و شانس به‌دست‌آوردن سه گیلاس با هم، به نشانه شانس و نمادِ دستگاه‌های قمار بدل شود.
ارسال نظر