تحول در خطوط اتوبوسرانی

از ۱۵ دی‌ماه ۱۳۳۲ روش خطوط اتوبوسرانی تهران تغییر کرد و بلیت ژتونی (پولک فلزی)، باجه بلیت فروشی راه‌اندازی شد. دولت وقت به منظور نوسازی ناوگان شهری تعدادی اتوبوس مرسدس بنز از آلمان وارد کرده بود.

اولین اتوبوس در ایران توسط یک تاجر بلژیکی در شهر رشت به‌کار گرفته شد، این اتوبوس سود چندانی برای صاحبش نداشت و پس از چندی به یکی از تجار ایرانی به نام (معین التجار) فروخته شد. او نیز پس از انقلاب مشروطه اتوبوس خود را به تهران آورد و با کرایه هر نفر ۳ شاهی مشغول به فعالیت شد که به مرور زمان تقاضا برای استفاده از این خودرو افزایش یافت و پس از چند سال با ورود چند اتوبوس توسط تجار مختلف به شهر رونق زیادی در جابه‌جایی مسافر شکل گرفت. اما اغلب اتوبوس‌های شاغل با توجه به مسافت طی شده از اروپا تا مقصد به‌کارگیری در ایران، بعد مسافت و زمان حمل، مستهلک می‌شدند و هزینه حمل‌ونقل بالایی را طلب می‌کردند. نخستین اتوبوس‌های مونتاژ شده در سال ۱۲۹۰ شمسی وارد تهران شدند.