با شروع فعالیت صنعت نفت و نیاز تاسیسات به آب و همچنین افزایش جمعیت، دیگر چاه‌ها پاسخگوی نیاز ساکنان به آب نبودند، بنابراین شرکت طی چندین مرحله اقدام به ساخت آب‌شیرین‌کن و لوله‌کشی آب کرد، اما این اقدامات برای نیازهای رو به رشد جزیره کافی نبود و شرکت را به تلاش بیشتر واداشت. آب موردنیاز را ابتدا از راه دریا از آبادان حمل می‌کردند؛ اما دلایلی چون دیر رسیدن و مشکلات دیگر، شرکت را واداشت، اقدام به ساخت دو کارخانه تبدیل آب شور به شیرین هر یک با ظرفیت ۱۵۰ هزار گالن در روز کند. برای تامین آب مورد نیاز تاسیسات، اهالی و کارکنان دو دستگاه تقطیر به ظرفیت روزانه ۶۸۲ مترمکعب در کنار کارخانه برق نصب شد که آب دریا را تقطیر و بعد از تصفیه به دو منبع آب و از آنجا به ناحیه مسکونی کارکنان منتقل می‌کرد. آب به کمک نیروی سنگین به منازل و ادارات و سایر اماکن سرازیر و مصرف می‌شد. در سال ۱۳۴۴ به‌دلیل بالا رفتن میزان آب مصرفی سومین کارخانه آب‌شیرین‌کن با ظرفیت ۳۰۰هزار گالن نصب شد.

- به نقل از یک پژوهش به قلم حبیب‌الله سعیدی‌نیا و احمد لعبت‌فرد، مندرج در فصلنامه گنجینه اسناد: سال بیست و ششم، پاییز ۱۳۹۵