در حمام «قوامالدوله» را گل گرفتند!
حمام «قوامالدوله» که تا همین ۱۰ سال قبل هم مردم محلی از آن استفاده میکردند، ورودیاش امروز به دیواری سفید و همرنگ با بقیه خیابان تبدیل شده، حمامی تاریخی که ۱۶ اسفند ۱۳۸۴ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.مردم محلی میگویند تا ۱۰ سال قبل هم از این حمام تاریخی استفاده میکردهاند، اما با متروکه شدن تدریجی حمام، از حدود دو سال قبل، ورودی حمام به دیوار خیابان تبدیل شده و سیمان سفید جای کاشیهای آبیرنگ حمام را پر کرده است. تا همین چند سال قبل هم رسانهها از بیتوجهیها به این حمام و متروکه شدن آن مینوشتند، اما سرانجام در سکوت خبری، حمام قوامالدوله هم از نقشه تاریخی تهران پاک شد.«میرزا محمدخان قوامالدوله» از افراد بانفوذ در دوره قاجار بود که بعدها در عصر مشروطه دو نوهاش به نامهای «میرزا حسنخان وثوقالدوله» و «میرزا احمدخان قوامالسلطنه» چند مرتبه به مقام وزارت و ریاستالوزرایی رسیدند. خانه قوامالدوله بعدها از سوی وارثان این خانواده به وزارت فرهنگ وقت هدیه شد و امروز دفتر کمیته ملی ایکوموس (شورای بینالمللی بناهای تاریخی) است.اما همه نام قوام فقط برای این خانه نیست که دستکم سالم باقی مانده و استفادهای از آن میشود، این خانه از معدود بناهای اشرافی صاحب حمام بود که حمامش درست پشت خانه قرار گرفته بود و سردر آن رو به کوچه شهید «حسن اسماعیلبیگ دامغانی» باز میشد. هرچند حمام قوامالدوله، حمام اختصاصی قوامالدولهها بود و حتی یک در هم از خانه قوام به حمام بازمیشد، اما در روزهایی از هفته در آن برای استحمام مردم نیز باز میشد. با کوچ خانواده قوامالدوله از خانه اجدادی خود و تقسیم آن میان وارثان، حمام از پیکره اصلی آن جدا شد و به عنوان یکی از حمامهای عمومی محله عودلاجان به زندگی خود ادامه داد. منابع میگویند در طول چند سال گذشته، برای بخش شرقی بافت تاریخی عودلاجان فقط سه حمام تاریخی باقی نگه داشته بودند؛ «حمام نواب»، «حمام میرزا علیاصغر» و «حمام قوامالدوله»، اما به نظر میرسد در یکی، دو سال اخیر باید نام سومین حمام را از این لیست پاک کرد.