ویلیام سلرز، بازرگان و مخترع آمریکایی
او در سال‌های متمادی در رأس بنگاه «ویلیام سلرز اند کو» قرار داشت که در نیمه دوم قرن نوزدهم تولیدکننده بسیار مهم ماشین‌آلات به شمار می‌رفت. او ۱۹ سپتامبر ۱۸۲۴ در آپر داربی پنسیلوانیا در یک خانواده کواکر(یکی از فرقه‌های پروتستان) به دنیا آمد. بسیاری از اعضای خانواده او در اختراع و ماشین‌سازی سرآمد بودند. پسرعمویش جورج اسکول سلرز اختراعاتی در زمینه لکوموتیو، کاغذسازی، قایق‌های بخار و... داشت. کلمن سلرز دوم نیز در زمینه تولید برق فعالیت داشت و ریاست انستیتو فرانکلین پنج دوره بر عهده وی بود. ویلیام سلرز دو بار ازدواج کرد و ۶فرزند داشت. او در سال ۱۹۰۵ درگذشت.
حرفه
ویلیام سلرز پس از گذراندن آموزش‌های مقدماتی در یک مدرسه خانواده گردان، نزد دایی خود که یک کارگاه ماشین‌سازی در ویلمینگتون داشت، شروع به شاگردی کرد. او پس از هفت سال راهی پراویدنسِ رودآیلند شد تا کارگاه‌هایی را اداره کند که در نهایت به شکل کمپانی «موتورهای بخار کورلیس» درآمد. پس از چندی به فیلادلفیای غربی بازگشت تا کمپانی ماشین‌سازی خود را راه‌اندازی کند و در نهایت با شراکت برادرزنش ادوارد بنکرافت این شرکت را در سال ۱۸۴۸ راه‌اندازی کرد. پس از مرگ بنکرافت در سال ۱۸۵۵، سلرز شرکتی را با نام «ویلیام سلرز اند کو» به ثبت رساند که تا سال ۱۹۴۷ به فعالیت خود ادامه داد، اما در آن سال فروخته و به روچستر نیویورک منتقل شد. سلرز در ۱۸۴۷ به عضویت انستیتو فرانکلین درآمد؛ جایی که دو دوره (۱۸۶۱-۱۸۵۷ و ۱۸۹۲-۱۸۶۴) عضو هیات‌مدیره بود و از ۱۸۶۴ به مدت سه سال ریاست آن را بر عهده داشت. سلرز در سپتامبر سال مزبور طی یک سخنرانی سیستمی متحدالشکل از حدیده‌ها و پیچ‌ها را ارائه داد که از نظر زاویه و تختی بالا و پایین با استاندارد بریتانیایی آن متفاوت بود. پس از چند سال کارخانه‌های دولتی، کمپانی‌های راه آهن و تولید‌کنندگان ماشین‌آلات در آمریکا این سیستم را به کار بستند. سلرز در نمایشگاه‌های پاریس (۱۸۶۷ و ۱۸۸۹) و نمایشگاه وین (۱۸۷۳) برنده جایزه شد.
