دوخت لباس در خیاطی‌ها به پایین‌ترین حد رسیده و تعمیرات با کاهش ۴۰ درصدی همراه بوده است
دخل خالی خیاط‌خانه‌ها
مشاهدات خبرنگار «دنیای‌اقتصاد» از افت حداقل دوسومی این سبد نسبت به دوسال پیش حکایت دارد و پوشاکی‌ها نیز شب عید امسال به دلیل شیوع کرونا فروش اندکی داشتند اما شرایط صنف خیاط‌ها به مراتب بدتر است. به گفته یکی از خیاط‌های خیابان اسکندری تنها در بخش تعمیرات درآمد او دومیلیون بوده که اکنون به یک میلیون و دویست هزار تومان کاهش یافته و سفارش دوخت هم «تقریبا از بین رفته».
سفارش‌های تحویل نگرفته
یکی از خیاطان خیابان اسکندری درباره رکود در بازار خیاطان گفت: تا سه سال پیش ماهانه حداقل ۱۰ قواره چادر می‌دوختم اما از وقتی که پارچه گران شد به ماهی یک یا دو قواره چادر رسیده و بیشتر کار تعمیراتی انجام می‌دهم، مدت زیادی است که لباسی ندوخته‌ام. سلمانی که پیرمردی است با موهای سفید کم‌پشت، عینکش را روی چشمانش جابه‌جا کرد: «قبلا یک ماه مانده به اول مهر کلی مشتری برای دوختن چادر یا روپوش مدرسه می‌آمد اما الان شرایط به‌گونه‌ای است که دیگر مردم یا توان دوخت لباس را ندارند یا نمی‌خواهند.» به گفته سلمانی قیمت مواد اولیه از سال گذشته بیشتر از دوبرابر شده است: «نخی که دوهزار و ۵۰۰تومان می‌خریدم الان شده ۱۳ تا ۱۵ هزار تومان، سوزن چرخ خیاطی از سه هزار تومان رسیده به ۱۸تا ۲۰ هزار تومان. سوزن پس‌دوز ۳۰ هزار تومانی را الان ۸۰هزار تومان می‌فروشند و نخ ترک ۲۰هزار تومانی به ۱۷۰هزار تومان رسیده است.» به گفته او «مشتری دوخت که خیلی نداشته‌ام و نرخ دستمزد تعمیرات هم بسیار پایین است. از طرفی وقتی مشتری می‌بیند زیپی را که ۱۰هزار تومان قیمت داشته، من ۲۰هزار تومان می‌گویم، غر می‌زند یا می‌گوید گران می‌فروشی ولی خبر ندارد که قیمت جنس‌ها چقدر بالا رفته‌است.» سلمانی با برشمردن مشکلاتی همچون «دوبرابر شدن هزینه مغازه» و «بالا رفتن نرخ تعرفه برق» گفت: هزینه‌ها بالا رفته و مردم به سختی زندگی می‌کنند، من هم دستمزد تعمیرات را کمتر می‌گیرم که مشتری‌هایم حفظ شود. قبلا درآمدم بد نبود و آخر ماه مبلغی ته دخل می‌ماند اما الان با این درآمد پایین خیلی وقت است نتوانسته‌ام حتی یک مسافرت بروم، عملا هیچی نمی‌ماند و هرچه هست خرج مغازه می‌شود.» سلمانی چند ماسک مشکی‌رنگ از کشو در‌آورد و گفت: درآمدم نسبت به قبل از کرونا نصف شده است، حتی برای مشتری‌ها ماسک درست کردم و هرکس که می‌آید یک ماسک به‌عنوان هدیه می‌دهم که مشتری خودم بمانند، مردم پول ندارند و کاری هم نمی‌توان کرد. به گفته این خیاط «قبلا در ماه حداقل دو میلیون تومان فقط درآمد تعمیرات بود، جدا از دوخت و دوز. الان دوخت ندارم و تقریبا دوختن لباس از بین رفته، همان تعمیرات هم به دوروبر یک میلیون و دویست رسیده است.»
سلمانی در بخش تعمیرات «۴۰درصد کاهش درآمد» نسبت به سال قبل داشته است و درباره عدم تمایل مردم به دوخت لباس گفت: مردم واقعا پول پارچه و دوخت را ندارند و شرایطشان واقعا بد است، شاید هم سلیقه‌شان تغییر کرده است و من نمی‌دانم.» یکی دیگر از خیاط‌ها هم گفت درآمدش نصف شده است: «قبلا در طول سال حداقل پنج دست کت‌وشلوار و۱۰دست چادر می‌دوختم، الان دیگر مشتری دوخت ندارم و هزینه‌های مغازه هم دوبرابر شده است، هم کرایه مغازه رفته بالا و هم دستمزد شاگرد بیشتر شده است.» به گفته جلیلی شلوار، پیراهن، کت و مانتو بیشترین تقاضا برای تعمیرات را دارند، تعمیراتی که نرخ مواد اولیه آن به‌شدت گران شده است: «نخ دو هزار تومانی را باید ۱۰هزار تومان بخری و چسبی که سه هزار تومان قیمت داشته ۱۳هزار تومان شده است. دستمزد‌ها هم بالا رفته اما کفاف هزینه‌ها را نمی‌دهد.» جلیلی کـت‌هایی را که به دیوار آویزان بود نشان داد و گفت: این کت‌ها را برای مشتری دوختم، اسفندماه زمان تحویل سفارش بود. مشتری یک‌سوم پول را داد و دیگر نیامد، اینها هم مانده روی دستم. مغازه لباس‌فروشی هم نیستم که بتوانم بفروشم. اینجا مانده‌اند تا کسی بیاید و خوشش که آمد بفروشم به او. مردم پول ندارند، مراسم‌ها هم که تعطیل شده و اگر کسی برنامه‌ای برای دوخت لباس داشته دیگر ندارد.
تورم ۲۶درصدی و تغییر سلیقه
به گزارش مرکز آمار ایران نرخ تورم نقطه‌ای خانوارهای ایرانی در تیرماه امسال نسبت به مدت مشابه در سال قبل به ۹/ ۲۶ درصد رسیده است، به بیانی دیگر خانوارهای ایرانی۹/ ۲۶ درصد برای تهیه مجموعه کالاها و خدمات یکسان در دهک‌های مختلف، بیشتر از تیرماه پارسال هزینه کرده‌اند. همچنین تورم تیرماه نسبت به ماه قبل از آن ۷/ ۶ واحد بوده که برای گروه «کالاهای غیرخوراکی و خدمات» که پوشاک در این دسته قرار می‌گیرد، ۴/ ۳ واحد رشد کرده و به ۸/ ۲۹درصد رسیده است.
