اما در نگاه کلی، تصمیم‌گیران کلان اقتصاد و تجارت کشور بدون در نظر گرفتن فضای جهانی تجارت در پی بسترسازی برای جهش تجارت ایران هستند که گاه بهانه تحریم‌ها دستاویز خوبی برای عدم برنامه‌ریزی مناسب در این زمینه است.اخیرا خبری تحت عنوان «استمرار حضور ایران در فهرست کشورهای دریافت کننده ترجیحات تعرفه ای مشترک اوراسیا GSP / موقعیت ممتاز برای ایران در بازار اوراسیا» منتشر شد که بیش از آنکه جای خرسندی داشته باشد، نشان از ضعف شدید در بحث رقابت و حفظ بازارهای هدف صادراتی دارد.استمرار حضور کشور در لیست تعرفه‌هایGSP در میان کشورهایی با درآمد پایین و سطح اقتصاد نامناسب بیشتر به تلاشی بی‌ثمر برای بالا رفتن از طنابی پوسیده برای نجات از سقوط می‌ماند.از آنجا که این نوع تعرفه اغلب محصولات کشاورزی را در بر می‌گیرد، صادرات کالاهای کشاورزی با وجود خشکسالی فزاینده در کشور به هیچ روی در مکتب تجارت امروز جهانی مزیت  تلقی نمی‌شود، کما اینکه با وجود افتخار به رشد صادرات کشاورزی همچنان از کسب سهم قابل توجه بازار این محصولات در کشور بزرگ همسایه، روسیه، باز مانده‌ایم. حال این سوال از مسوولان مطرح است که چگونه سیستم رقابتی را تعریف می‌کنند که به جای تلاش برای ایجاد فرصت‌های پایدار در راستای ارتقا، به خوشحالی از حذف رقبا بسنده می‌کنند و کالاهای صادراتی کشور تا کی برای دستیابی به جایگاه در خور باید منتظر عقب‌نشینی رقبا و خالی شدن صحنه برای عرض اندام کوتاه‌مدت در بازار رقابت جهانی باشند. متاسفانه برای پیوستن به  تجارت آزاد با اوراسیا هنوز با مشکل عدم عضویت در WTO دست و پنجه نرم می‌کنیم و به نظر نمی‌رسد چه در دولت کنونی، که در روزهای واپسین خود است و چه در دولت آینده اعتقادی به حضور در میان خیل کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی وجود داشته باشد. با این اوصاف، حضور مستمر در فهرست مذکور، البته به شرط استفاده حداکثری، درمان سطحی و موقتی برای زخم‌های عمیق تجارت و شاید عقبگرد تلقی شود.

اخبار مرتبط