تقسیم سود در مجامع

انتشار گزارش‌های عملکرد سالانه شرکت‌ها و ترافیک مجامع سالانه شرکت‌های بورسی در حالی روزهای اخیر شدت گرفته که یکی از دغدغه‌های اصلی سهامداران و مدیران شرکت‌ها فرآیند تقسیم سود است. در یک سو، سهامداران لازم است تصمیم بگیرند که سهام خود را نگه دارند و به اصطلاح با آن «به مجمع بروند» یا از سود تقسیمی و دردسرهای دریافت آن چشم‌پوشی کنند. در سوی دیگر، هیات مدیره شرکت‌ها باید در تقابل میان عطش سهامداران برای دریافت سود هرچه بیشتر و مدیریت منابع مالی شرکت، نقطه تعادلی را بیابند.

به این ترتیب یکی از چالش ‌برانگیزترین مواردی که در مجامع سالانه در مورد آن تصمیم‌گیری می‌شود مقدار و زمان‌بندی پرداخت سود تقسیمی است. شرکت‌ها طبق قانون می‌توانند حداکثر تا ۸ ماه پس از برگزاری مجمع نسبت به پرداخت سود تقسیمی اقدام کنند. در این راستا مدیران شرکت‌ها عموما به‌منظور جلوگیری از خروج منابع مالی از شرکت تمایل دارند پرداخت سود تقسیمی را به تعویق بیندازند. از طرفی سهامداران تمایل به دریافت سریع تر سود تقسیمی دارند. بر این اساس هر ساله بخش بزرگی از ارزش بازار سهام به‌واسطه پرداخت سود تقسیمی از بازار سهام خارج می‌شود.

با توجه به اعتراضات سهامداران در رابطه با عدم پرداخت سود تقسیمی توسط شرکت‌ها و نیز مشکلات موجود در فرآیند افزایش سرمایه و بحث‌های پیرامون حق تقدم‌های ناشی از آن، گهگاه موجب می‌شود، سهامداران نتوانند سود خود را دریافت کنند. این در حالی است که در برخی موارد که مقدار سود ناچیز است، سهامدار از اقدام برای دریافت آن سرباز زده و به دلیل شرایط دشوار در دریافت سود سهام، اغلب آن را به فراموشی می‌سپارند.به نظر می‌رسد مدیران اجرایی بازار سرمایه باید راهکاری مناسب برای بهبود چنین روندی اتخاذ کنند. در واقع با توجه به زمان زیادی که سهامداران شرکت‌ها باید برای دریافت سود تقسیمی در انتظار باشند و خروج حجم قابل توجهی از ارزش بازار سهام، ارائه راهکاری مناسب برای دسترسی هرچه سریع‌تر سهامداران به سود تقسیمی، خارج نشدن سریع منابع مالی از شرکت پس از تشکیل مجمع و جلوگیری از ایجاد بحران نقدینگی برای شرکت‌ها و همچنین بازگشت سودهای تقسیمی به بازار سرمایه به‌واسطه انتشار اوراق بدهی، الزامی به نظر می‌رسد.

هدیه لطفی