سرنوشت آزمایشهای کلینیکی
ابتدا به تستهای آنتیبادی اشاره میکنیم. تستهای یادشده اغلب کلید بازگشت زندگی و اقتصاد به حالت عادی محسوب میشوند. این تستها مشخص میکنند که آیا فرد مورد نظر قبلا به ویروس کرونا مبتلا شده یا نه و آیا در بدن او آنتیبادی ساخته شده است یا نه. اگر پاسخ مثبت باشد این به آن معناست که فرد یادشده در برابر ابتلای مجدد به این ویروس ایمن شده است. اما مشکل اینجاست که مشخص نیست چه میزان میتوان درباره این موضوع مطمئن بود. در حالحاضر چهار تست آنتیبادی از سوی اداره غذا و داروی آمریکا تایید شده و این به آن معناست که این اداره دادههایی را بررسی کرده که نشان میدهد آن تستها موثر هستند. روز پنجشنبه این نهاد یکی از این تستها و روز قبل از آن دو تست دیگر را تایید کرد.
اداره غذا و داروی آمریکا در یک اقدام جنجالبرانگیز به دیگر شرکتها اجازه میدهد تستهای خود را بدون عرضه دادههایی که نشان میدهد آن تستها موثر هستند به فروش رسانند. موسسه ملی سرطان که بخشی از موسسه ملی سلامت است پس از دریافت شکایات، روی برخی تستهای آنتیبادی کار میکند تا آنها را تایید کند. هدف، یافتن تستها با کیفیت بالاتر است. دومین موضوع مهم، درمانهای احتمالی است. در حالحاضر هیچ درمان خاصی برای مبتلایان به ویروس کرونا وجود ندارد و با آنکه پزشکان مشغول امتحان داروها و رویههای گوناگون هستند، اصلا مشخص نیست آیا آنها موثر هستند یا نه. احتمالا درباره هیدروکسی کلروکین مطالبی شنیدهاید. این دارویی است که از پیش برای درمان مالاریا و آرتریت روماتوئید مورد استفاده قرار دارد. ترامپ بارها این دارو را برای ویروس کرونا موثر توصیف کرده و گفته این دارو بازی را تغییر خواهد داد.
اما شواهد اندکی وجود دارد که نشان دهد هیدروکسی کلروکین برای درمان مبتلایان به ویروس کرونا موثر است. پزشکان در سوئد و برزیل پس از آنکه بیماران دچار مشکل قلبی شدند نسبت به استفاده از این دارو هشدار دادند و در فرانسه یک تحقیق نشان میدهد هیدروکسی کلروکین بیماران مبتلا به ویروس کرونا را درمان نمیکند و با برخی مشکلات قلبی در ارتباط است. در ایالاتمتحده و چند کشور دیگر جهان گروههای مختلف محققان در حال تست کلینیکی هستند. مرکز درمانی هنری فورد ایالت میشیگان آزمایشی را آغاز کرده و قصد دارد تحقیقی گسترده را درباره موضوعات گوناگون انجام دهد. دانشگاه نیویورک و دانشگاه واشنگتن نیز همین گونه اقدامات را انجام میدهند. بعید است قبل از ماههای ژوئن و ژوئیه نتیجه این تستها و آزمایشها مشخص شود. دانشمندان همچنین مشغول بررسی اثر داروی رمدسیویر هستند. این یک داروی آزمایشی برای درمان ابولاست. در آمریکا و جهان آزمایشهای متعددی در این زمینه در حال انجام است.
گزینه احتمالی دیگر، پلاسما درمانی است. این روش شامل تزریق فرآوردههای خونی حاوی آنتیبادی بیماران نجات یافته از کرونا به افرادی است که هنوز با این بیماری درگیر هستند. این امیدواری وجود دارد که آنتیبادی بیماران نجاتیافته به بیماران کنونی که مشغول مبارزه با ویروس کرونا هستند کمک کند تا بر آن غلبه کنند. این یک ایده قدیمی است و همیشه موفقیتآمیز نبوده است. از این روش برای مبتلایان به ابولا استفاده شد، اما موثر نبود. با این حال در نیویورک و چند منطقه دیگر آمریکا گروههایی از محققان مشغول آزمایش این روش درباره ویروس کرونا هستند.
موضوع بعدی واکسن است. واکسن راهحل نهایی محسوب میشود. اگر مردم آمریکا بهطور موفقیتآمیز علیه ویروس کرونا واکسینه شوند شرایط برای شروع فعالیتهای اقتصادی و عادی شدن شرایط فراهم خواهد شد. یکی از دانشمندان موسسه ملی سلامت آمریکا که روی واکسن ویروس کرونا کار میکند گفته است پاییز امسال یک واکسن برای «استفاده اضطراری» آماده خواهد شد. خانم کوربت میگوید: «این واکسن برای پرسنل درمانی و افرادی که پیوسته با افراد مبتلا به ویروس کرونا در ارتباط هستند استفاده خواهد شد و سپس بهار سال آینده این واکسن برای عموم مردم تهیه میشود.» اما دیگر محققان نسبت به تحقق این هدف تردید دارند و معتقدند آن نوع واکسنی که خانم کوربت از آن صحبت میکند روی انسانها موفقیتآمیز نبوده است. تعدادی شرکت در حال آزمایش واکسن هستند اما تکمیل مراحل ساخت و آزمایش، ماهها و به احتمال زیاد حداقل یک سال طول خواهد کشید. عموما شرکتهای بزرگ دارویی در این زمینه فعال هستند.
از سوی دیگر تحقیقاتی روی واکسن مورداستفاده برای سل در حال انجام است. از این واکسن برای بیش از صد سال استفاده شده است. علاقه خاصی به این واکسن وجود دارد زیرا در اقتصادهای در حال توسعه که در آنها از این واکسن بهطور گسترده استفاده میشود موارد ابتلا به ویروس کرونا کم است، البته محققان درباره ارتباط این دو موضوع با هم تردید دارند و میگویند موارد کم ابتلا به کرونا در این کشورها احتمالا دلایل دیگری دارد. در مجموع تلاشها برای یافتن دارو و واکسن برای ویروس کرونا به شکل فراگیر در بسیاری از کشورها ادامه دارد، اما این باور وجود دارد که رسیدن به هدف در آینده نزدیک بعید است.