اولویتهای جامعه مدنی در داووس
این در حالی است که این جوامع مدنی، خودشان اغلب با همان مسائلی روبه‌رو هستند که در راستای حل آنها برای دیگران تلاش می‌کنند. این انعطاف‌‌‌پذیری گواهی بر شجاعت رهبری جامعه مدنی در سراسر جهان است که با اقدامات دولت‌‌‌ها و کسب‌وکارهایی که اهمیت فضای مدنی و سرمایه‌گذاری در آینده مشارکت مدنی را تشخیص می‌دهند، امکان‌‌‌پذیر است. تقویت انعطاف‌‌‌پذیری و یافتن همکاری در دنیایی از هم پاشیده در نشست سالانه مجمع جهانی اقتصاد امسال در داووس نقش اساسی دارد. جامعه مدنی، «فراگیری» را به قلب همکاری چندجانبه وارد و تضمین می‌کند که کسب‌وکار، دولت و ائتلاف‌‌‌ها تاثیر معنادار و راه‌‌‌حل‌‌‌های عادلانه ارائه می‌دهند.
دستور کار مشترک برای داووس ۲۰۲۳
با وجود تنوع ماموریت‌‌‌ها، رهبران جامعه مدنی که در نشست سالانه شرکت می‌کنند، چشم‌‌‌اندازهای مشابهی برای ایجاد پیشرفت اجتماعی در سال پیش‌رو دارند و سه‌دستور کار مشترک را در داووس روی میز قرار می‌دهند.
پیگیری عدالت در مواجهه با بحران‌های فزاینده
اگر بحران‌های سه‌سال گذشته چیزی به ما آموخته، آن اهمیت پیگیری نژادی، آبوهوایی و برابری دیجیتال است. رهبران جامعه مدنی که امسال در داووس حضور دارند، اهمیت این نکته را می‌‌‌دانند. در ایالات‌متحده، خانواده‌‌‌های سیاه‌پوست هنوز به‌ازای هر دلاری که خانواده‌‌‌های سفیدپوست دارند، حدود ۱۳سنت درآمد دارند. هنگامی که از درآمد، سلامت، کیفیت آموزش و حبس سخن به میان می‌‌‌آید، مثال‌های زیادی به ذهن متبادر می‌شود. شرایط سیاه‌پوستان آمریکایی از سال ۲۰۲۰ تاکنون تنها ۱/ ۰درصد بهبود یافته است.
مسائل مربوط به نابرابری نژادی منحصر به ایالات‌متحده نیست و اغلب با عدالت اقلیمی و شکاف دیجیتال هم‌‌‌پوشانی دارد. آسیب‌‌‌پذیرترین افراد جامعه اغلب بیشتر تحت‌تاثیر رویدادهای آبوهوایی قرار می‌‌‌گیرند و کمتر از مزایای جهان دیجیتال بهره می‌‌‌برند. به همین دلیل است که مقابله با یکی از این مسائل اغلب به معنای مقابله با همه آنهاست. اعلام صندوق جدید ضرر و زیان در COP۲۷، پس از سال‌ها بسیج جامعه مدنی، گام مثبت رو به جلو در جبهه آب‌وهوا بود. اما بدون اقدام هماهنگ برای حذف تدریجی و پایان‌دادن به استفاده از سوخت‌‌‌های فسیلی، عدالت اقلیمی تنها به صورت ناکافی می‌‌‌تواند ادامه یابد. بیش از ۴۶درصد جمعیت جهان دسترسی قابل اعتماد و مقرون‌به‌صرفه به اینترنت ندارند.
از آموزش، بهداشت تا امور مالی، دسترسی به اینترنت بخش اساسی زندگی مدنی است و بدون آن، جوامع به حاشیه رانده شده و بیشتر عقب می‌‌مانند. نابرابری‌‌‌های نژادی یا هویتی در سراسر جهان ریشه دوانده است.
مخالفت با نابرابری نژادی، اقلیمی و دیجیتالی پایه مشترک همه رهبران جامعه مدنی است که در داووس حضور دارند. در طول این نشست، آنها به مسائلی مانند ایجاد شبکه جهانی برابری سلامت، ابتکار در تجارت و سرمایه‌گذاری فراگیر، دستور کار اقدام طبیعت، اتحاد جهانی برای کارآفرینی اجتماعی و شبکه پیشبرد دانش و رهبری بومی خواهند پرداخت.
حفاظت از آینده اقتصادی معنادار برای همه
به‌طور تقریبی ۷۰درصد مدیران عامل ایالات‌متحده معتقدند که اصول زیست‌محیطی، اجتماعی و حاکمیتی(ESG) عملکرد مالی آنها را بهبود می‌‌‌بخشد.
با این حال، با تداوم تورم و ظهور رکود، ۵۹درصد از مدیران عامل در حال برنامهریزی برای توقف یا تجدید نظر در تعهدات ESG خود و ۵۱درصد در حال برنامهریزی برای اخراج کارکنان هستند.
رکود معلق سال ۲۰۲۳ تعهد بخش خصوصی به مسوولیت اجتماعی را آزمایش خواهد کرد. جامعه مدنی، گروههای مصرف‌کننده و قهرمانان شهروندی شرکتی همچنان به تلاش برای حمایت‌‌‌های کارگرمحور مشابه با آغاز همه‌گیری، مسوولیت‌‌‌پذیری محیط‌‌‌زیست شرکتی بیشتر و راه‌‌‌حل‌‌‌های فراگیر مصرف‌کننده برای حل بحران انرژی ادامه می‌دهند.
بسیج جامعه مدنی در طول جلسات COP۲۷ و COP۱۵ بر نیاز به تسریع انتقال عادلانه در بین اقتصادها تاکید کرد. اتحادیه‌‌‌های کارگری، گروههای مصرف‌کننده، رهبران بومی و سایر جوامع محلی ذی‌نفعان کلیدی هستند که این انتقال‌‌‌ها را تعریف می‌کنند. این امر در بازارهای نوظهور و اقتصادهای در حال توسعه که بسیاری از آنها با منابع محدود و دسترسی به سرمایه‌گذاری مواجه هستند، حیاتی است.
رهبران جامعه مدنی حاضر در داووس در تمرکز خود بر برابری اقتصادی متحد هستند؛ خواه این امر به معنای مهارت مجدد و ارتقای مهارت باشد و خواه به معنای ارائه مشاغل جدید و باکیفیت در جایی که کسانی که به آنها نیاز دارند زندگی می‌کنند. در داووس، رهبران جامعه مدنی به حمایت از طرح‌هایی همچون حمایت از۱۰۰میلیون کشاورز، کنسرسیوم مشاغل، ابتکار اشتغال و اشتغال پناهندگان و تعدادی از ابتکارات چندجانبه در مورد اقدام آب‌وهوا، از دست دادن تنوع زیستی، سیستم‌های غذایی، انتقال عادلانه، اقیانوس‌‌‌ها و آب خواهند پیوست.
حمایت از آزادیهای مدنی و حقوق بشر
براساس گزارش اخیر وضعیت جامعه مدنی سیویکوس، در سه‌سال گذشته پیشرفت و عقب‌نشینی در زمینه آزادیهای مدنی و حقوق بشر صورت گرفته است.
جنبشهای زنان در سن‌مارینو، السالوادور، کلمبیا و مکزیک در مورد حقوق جنسی و باروری تغییرات قابل‌توجهی در سیاست ایجاد کرده که البته در تضاد کامل با تحولات ایالات‌متحده و لهستان است. فعالیت‌‌‌های جامعه مدنی همچنین موجب لغو قوانین تبعیض‌آمیز علیه افراد فراجنسیتی در جامائیکا، سنگاپور و شیلی شده است. کاهش محدودیت‌های کووید-۱۹ باعث دیده شدن جنبشهای حقوق بشری منطقه‌‌‌ای و جهانی شد؛ زیرا فعالان به خیابان‌‌‌ها بازگشتند، حتی در مکان‌‌‌هایی که برگزاری تجمع و آزادی بیان در خطر است.
با این حال، مرگ مارکویس جکسون، کلودیا دیاز پرز و ادوین چیلوبا، یادآور تهدیدهای مداومی است که همه گروههای محروم از جمله زنان، افراد بومی، مهاجران و پناهندگان همچنان با آن روبه‌رو هستند.
آزادیهای مدنی و حقوق بشر برای همه، صرف‌نظر از هویت افراد برای آرمان‌‌‌های همه رهبران جامعه مدنی که در نشست سالانه امسال شرکت می‌کنند، مساله‌ای اساسی است. در طول این جلسه، آنها به موضوعات متعددی از جمله برابری جنسیتی برای بهبود اقتصادی و ارزیابی ۷۵سال حقوق بشر خواهند پرداخت.
جامعه مدنی در داووس و فراتر از آن
رهبران سازمان‌های غیردولتی، رسانه‌‌‌ها، نهادهای اجتماعی، دانشگاه‌‌‌ها، اتحادیه‌‌‌های کارگری، گروههای بومی و مذهبی، جامعه مدنی را در داووس نمایندگی می‌کنند و به دیگر رهبران می‌‌‌پیوندند تا در میان بحران‌های تو در تو، گام‌‌‌های معنادار رو به جلو بیابند. از عدالت نژادی تا توانمندسازی اقتصادی و از بحران آب‌وهوا تا برابری سلامت، دیدگاه‌‌‌ها و برنامه‌‌‌های مشترک این رهبران، پیام قدرتمندی در نشست سالانه امسال به ارمغان خواهد آورد.
