در نیم‌سال دوم ۱۴۰۱ نیز تاکنون چهار موج آلودگی پیاپی را پشت سر گذاشته‌‌‌ایم. جنس آلودگی نیمه سرد سال نیز مثل سال‌های اخیر، هم «گازی» و هم «ذره‌‌‌ای» اما با منشأ غیرطبیعی یا به‌اصطلاح انسان‌‌‌ساخت بوده است. آلاینده اصلی هوای تهران در ماه‌‌‌های اخیر ریزذرات معلق با قطر کمتر از ۵/ ۲میکرون که عمدتا منشأ خودرویی دارد و از اگزوزها منتشر می‌شود بوده است. البته هوای آلوده پایتخت امسال به‌واسطه انتشار گاز سمی و پرخطر دی‌‌‌اکسیدگوگرد دوپینگ کرده بود و در برخی روزها افزون بر ذرات، این آلاینده گوگردی نامرئی بود که سلامت شهروندان را تهدید می‌‌‌کرد؛ آلاینده‌‌‌ای که منشأ اصلی انتشار آن استفاده از مازوت به‌جای گاز از سوی برخی صنایع مستقر در اطراف تهران و نیز استفاده از گازوئیل فاقد استاندارد یورو۴ برای خودروهای سنگین بود.

اما این آلودگی سریالی که امسال تهرانی‌‌‌ها با آن روبه‌رو هستند، با اقداماتی مثل تعطیلی مدارس و اجرای طرح زوج و فرد از در منازل مهار نشد و تنها باد و باران بود که می‌‌‌توانست سرانجام پس از روزها هر فصل از سریال آلودگی را به پرده پایانی برساند.  بی‌‌‌اثر بودن تصمیمات ضدآلودگی امسال در کارگروه اضطرار درس‌‌‌ها و عبرت‌‌‌هایی دارد. فهم کامل و صحیح این درس‌‌‌ها می‌‌‌تواند به کشف راه موثر کنترل آلودگی هوا در روزهای بحرانی بینجامد و دست‌‌‌کم برای سال آینده در چنین روزهایی به کار آید. در این پرونده از «باشگاه اقتصاددانان» علاوه بر بررسی نقاط ضعف مصوبات ضدآلودگی که نتوانست به کنترل روند رو به افزایش غلظت آلاینده‌‌‌ها کمک کند پرداخته و درس‌‌‌هایی که بر این اساس باید برای ۱۴۰۲ مورد توجه سیاستگذاران و تصمیم‌‌‌سازان باشد، یادآوری شده است.

اخبار مرتبط