به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ اصلاح سن بازنشستگی در ایران موضوعی اجتناب‌ناپذیر و البته غیرقابل چشم‌پوشی است.

در حال حاضر، متوسط سن بازنشستگی در کشور حدود ۵۲ سال است؛ یکی از پایین‌ترین ارقام در جهان. این یعنی بسیاری از افراد، درست در اوج توانمندی، تجربه و آمادگی برای خدمت، از سیستم خارج می‌شوند.

واقعیت این است که شمار زیادی از بازنشستگان تمایل دارند بیش از آنچه اکنون امکان‌پذیر است، به فعالیت خود ادامه دهند. در ایران، افراد علاقه دارند تا ۳۵ سال یا بیشتر به کار ادامه دهند، اما چارچوب فعلی این امکان را نمی‌دهد.

البته شاید شیوه طرح موضوع افزایش سن بازنشستگی چندان مناسب نبود و بهتر بود به‌تدریج و با برنامه‌ریزی دقیق‌تری پیش می‌رفت؛ اما نمی‌توان در برابر فشارهای مالی صندوق‌های بازنشستگی و چالش‌های پایداری آن‌ها بی‌تفاوت بود. به‌ویژه صندوق‌هایی مانند صندوق تأمین اجتماعی کشاورزان، روستاییان و عشایر که هنوز شاخص‌های قابل قبولی دارند، برای ادامه حیات خود نیازمند اصلاحات جدی هستند.

در کنار اصلاحات پارامتریک، اصلاحات ساختاری و سیستمی نیز ضرورت دارد؛ چرا که اقتصاد کشور دیگر تحمل ادامه مسیر فعلی را ندارد.