این محدوده بزرگ در سرشماری سال ۵۵ به عنوان شهر تهران با جمعیتی بالغ بر ۴ میلیون و ۵۳۰ هزار نفر سرشماری شد. بین سال‌های ۵۵ تا ۶۵ حدود نیم میلیون و در سال‌های ۶۵ تا ۷۵ حدود ۵۶۸ هزار نفر به شهر تهران مهاجرت کردند. در بین مهاجران دوره ۶۵ تا ۷۵ حدود ۳۲۰ هزار نفر مرد و ۲۴۷ هزار نفر زن بوده‌اند. طی این دوره که روند مهاجرت از شهرهای مختلف کشور به تهران در یک سیر صعودی قرار گرفت بخشی از مناطق شهر تهران مهاجران بیشتری در مقایسه با سایر مناطق به خود جذب کرده‌اند. طوری که آمارها نشان می‌دهد در مناطق ۴، ۵، ۱۵، ۲ و ۱۴ شهر تهران بیشترین مهاجران و در مناطق ۲۲، ۲۱، ۹، ۱۶ و ۱۳ کمترین مهاجران نسبت به سایر مناطق ساکن شده‌اند. از میان پنج منطقه با بیشترین حجم مهاجران نیز منطقه چهار به عنوان مهاجرپذیرترین منطقه با جمعیت ۱۰۸ هزار و ۹۴۶ نفر و منطقه ۲۲ به عنوان آخرین منطقه مهاجرپذیر شهر تهران با جمعیت ۱۷ هزار و ۸۳۸ نفر مهاجر محسوب می‌شود.

نکته جالب آنکه نحوه توزیع مهاجران در بین مناطق شهری پایتخت، تقریبا از الگوی خاصی پیروی می‌کند. این الگو نشان می‌دهد هر قومیت در منطقه خاصی از شهر مستقر شده‌اند. براین اساس حدود ۳۰ درصد از مهاجران اصفهانی در مناطق ۱۴، ۴ و ۵ اسکان یافته‌اند و نزدیک به ۲۰ درصد از مهاجران آذری زبان(آذربایجان غربی، شرقی واردبیل) در مناطق ۴ و ۱۹ اقامت دارند. همینطور بیش از ۲۳ درصد مهاجران کردستانی و کرمانشاهی نیز در مناطق ۵ و ۲ که در مجاورت یکدیگر هستند، ساکن شده‌اند.

آمار مربوط به روند مهاجرت‌ها به شهر تهران در سال ۹۵ نشان می‌دهد: کل جمعیت مهاجر به مناطق ۲۲گانه شهر تهران معادل ۴۰۰ هزار و ۸۶۸ نفر بوده است. مقایسه این رقم مهاجرت با رقم سال ۸۵ حاکی از آن است که رشد مهاجرت به مناطق شهری ۲۲ گانه پایتخت کمتر شده است. به لحاظ منطقه‌ای نیز منطقه ۵ با دارا بودن ۲۹ محله بیشترین میزان مهاجران معادل ۴۱ هزار و ۴۶۰ نفر و منطقه ۱۶ با وجود ۹ محله دارای کمترین تعداد مهاجران معادل ۶ هزار و ۶۱۲ نفر است. نکته جالب آنکه میان میزان جمعیت منطقه و تعداد مهاجران رابطه مستقیمی وجود دارد. به این معنا که مقصد مهاجران بیشتر مناطق پرجمعیت بوده و به لحاظ روند تاریخی از سال ۷۵ تا ۹۵ این روند ثابت بوده و مناطق ۵، ۴، ۲ و ۱۵ پذیرای بیشترین تعداد مهاجران بوده درحالیکه مهاجران کمتر مناطق ۱۶، ۲۱ و ۲۲ را به‌عنوان مقصد مهاجرت خود انتخاب کرده‌اند.

اخبار مرتبط