از نگاه پیروز حناچی، یک مدیریت شهری کارآمد و مدافع حقوق شهروندان باید بتواند به گونه‌ای شهر را اداره کند که محدوده مشترک هر سه دایره، «هدف برنامه‌ریزی‌ها و تصمیمات» قرار بگیرد. به این ترتیب هر چقدر مقصد تصمیمات شهرداری از این محدوده مشترک دور شود، مطلوبیت اقدامات کاهش پیدا می‌کند و اگر مسیر انحراف اقدامات به سمت دایره دربرگیرنده منافع اقلیت باشد، درجه ناکامی شهرداری در جلب رضایت عمومی به شکل تصاعدی افزایش خواهد یافت. شهردار پایتخت سال گذشته با همین اعتقاد، در برنامه‌ای که برای کسب رای به شورای شهر ارائه کرد، از ادبیات دیگری برای تاکید بر «اولویت دادن به عموم شهروندان به جای خواص» استفاده کرد و این بار وعده «تهران شهری برای همه» را مطرح کرد. اما آنچه اکنون در واقعیت شهر تهران مشاهده می‌شود «در اختیار داشتن سکان شهر توسط گروه خاص» است. گروه خاص، دسته‌ای از بساز و بفروش‌ها هستند که به ضوابط و مقررات ساختمانی و شهرسازی مصوب راضی نیستند و به اشکال مختلف – هماهنگ شده یا بدون هماهنگی- از هر فرصت شهری، به زیان آسایش و آرامش شهروندان برای کسب منافع ساختمانی بهره‌برداری می‌کنند. این گروه که تعدد فعالیت آنها در مناطق شمالی شهر - به‌دلیل عایدی نجومی بازار املاک در این نقاط - بیش از مناطق جنوبی است، معابر شهر به‌عنوان مشاعات و حقوق عمومی را بخشی از کارگاه ساختمانی ملک در حال ساخت خود تلقی کرده‌اند و بدون مقاومت و برخورد موثر عوامل شهرداری، به دو شکل باعث سلب آسایش شهروندان ساکن در مجاور محل ساخت‌و‌ساز شده‌اند. در شکل اول ماشین‌آلات ساختمانی این پروژه‌ها به شکل مرتب باعث انسداد مسیر عبور و مرور اهالی محل می‌شود و در شکل دوم اقدامات پرخطر مربوط به کارگاه ساختمانی این پروژه‌ها که اغلب هم به برج‌سازی مشغول هستند، امنیت سکونتی اهالی محل را به خطر انداخته است. بخشی از همین پروژه‌ها در زمین‌هایی فعال است که طبق طرح تفصیلی و مصوبات شهری، امکان ساخت‌و‌ساز در آنها وجود نداشته و باید کاربری سبز یا کاربری‌های غیرمسکونی و غیرتجاری تثبیت شده خود را حفظ می‌کرده است. فارغ از آنچه در قالب کمیسیون ماده ۵ یا تصمیمات درون مدیریت شهری در نهایت منجر به صدور جواز ساخت برای این پروژه‌ها شده، در این دوره از مدیریت شهری، «چراغ سبز» به برج‌سازها برای سلب آسایش شهروندان نه تنها با وعده «تهران شهری برای همه» قابل جمع نیست که حس سرخوردگی عمومی نسبت به امیدی که برای متحول‌شدن نظام اداره شهر وجود داشت، ایجاد می‌کند. یک بازدید غیررسمی مدیران ارشد شهرداری از برخی محله‌های تحت تسلط برج‌سازها می‌تواند زمینه قوی تغییر وضعیت به نفع عموم را فراهم کند.