پیشنهادی برای بیمه اجتماعی در دوره همهگیری کرونا
بنابراین یک ایده وجود دارد: عدم هدفگذاری بر سهمیهبندی قبلی، مگر آنکه طبق این دستورالعمل عمل شود:
بدینگونه که برای هر شخص یک چک به مبلغ خاصی برای هر ماه تا مدتی ارسال شود. به علاوه، در سال ۲۰۲۰ اضافه مالیاتی جمعآوری شود که این عمل در آوریل ۲۰۲۱ یا ممکن است برای بیشتر از چند سال صورت گیرد که این مبلغ برابر است با حاصل ضرب مبلغ دریافتی هر ماه در تعداد ماههای دریافتی در درآمد شخصی افراد در سال ۲۰۲۰ و ۲۰۱۹.اضافه مالیات با حاصل ضرب دریافتی شخص در تعداد ماهها متعادل میشود.
بر اساس این استراتژی، فردی که درآمدش ظرف سال جاری به صفر میرسد تمامی خدمات بیمه اجتماعی، پرداختها و عدم پرداخت مالیات افزوده به وی تعلق خواهد گرفت.درخصوص فردی که درآمدش نصف شود نیمی از پرداختها را دریافت کرده و نیمه دیگر را باز میگرداند.شخصی که درآمدش مانند قبل باقی بماند(یا افزایش یابد)همه بسته را باز خواهد گرداند، این افراد تنها قادر به اخذ وام کوتاهمدت هستند.
البته یک حاشیه حساس درخصوص نرخ مالیات در این الگو وجود داردکه اگر درآمد شخص در سال ۲۰۲۰ کمتر از درآمد شخص در سال ۲۰۱۹ بود، هر دلار از درآمد شخص در سال ۲۰۲۰ در مقابل یک حاشیه مالیاتی اضافی به نرخ مبلغ دریافتی در سال ۲۰۱۹ ضرب در تعداد ماههای دریافتی قرار میگیرد. یک منبع مالی هنگفت جانبی باید لحاظ شود. اما در این برهه تاریخی، بیمه اجتماعی فشار بیشتری نسبت به اجتناب از تحریف اثرات مالیاتی دارد.یک احتمال حتی این موضوع را بررسی میکند که با در نظر گرفتن افرادی که خارج از محدودهاند با خروج از خانه به منظور رفتن به محل کار در این برهه خطرناک اپیدمی شریک میشوند، یک نرخ حاشیه مالیاتی بیشتر ممکن است کارساز باشد.
برای شالوده بحث، یکسری اعداد فرضی را برای این ایده در نظر میگیریم.(البته این اعداد مشخص را توصیه نمیکنم اما برای نشان دادن احتمال از آنها استفاده میکنم.) فرض کنید هر ماه برای هر فرد بالغ بر ۲هزار دلار به مدت ۶ ماه ارسال کنیم.جمعیت افراد بالغ را حدود ۳۰۰ میلیون نفر در نظر میگیریم.برای هر فرد ۱۲هزار دلار و در مجموع ۶/ ۳ تریلیون دلار ارسال خواهد شد.
این اعداد سردرگمکننده، هر چند، آنچنان که به نظر میرسد ترسناک نیستند؛ چرا که این پرداختها وامهای کوتاه مدتی برای اکثر افراد هستند، بنابراین خالص هزینه بودجه از این طریق میتواند بسیار کاسته شود.