دکه - ۱۴۰۳/۱۲/۲۱
روزنامه هم‌میهن نیز در سرمقاله نوشت: شاید بتوان گفت، تعبیری که مقام‌‌‌رهبری در دیدار روز شنبه خود با کارگزاران نظام از گزارش دریافتی از سوی مرحوم رئیسی داشتند، تندترین تعبیری است که نسبت به دولت‌‌‌های ۳۵سال گذشته به‌‌‌کار برده‌‌‌اند. این ماجرا برای فهم نظام اداری ایران به‌‌‌ویژه در دولت آقای رئیسی نیازمند تحلیل دقیق است. اول از همه، این شرکت‌های دولتی چه نام دارند که حتی برخلاف اراده رئیس‌‌‌جمهور ارز خود را به داخل کشور نمی‌‌‌آورند؟ آنها تحت حمایت چه نیروهایی هستند؟ نقش آنها در افزایش قیمت ارز چیست؟ آیا وزیر اقتصاد جرات داشت که هنگام استیضاح و دفاع از خود نام آنها را ببرد تا مردم بدانند قیمت ارز را چه نهادهایی تعیین می‌کنند که حتی رئیسی هم زورش به آنها نمی‌‌‌رسید؟ مگر هیات‌‌‌مدیره‌‌‌های این شرکت‌ها را دولت تعیین نمی‌‌‌کند؟ پس چرا نه‌‌‌تنها حرف‌‌‌شنوی از دولت ندارند، بلکه خلاف قانون هم عمل می‌کنند؟
روزنامه کیهان در یادداشت خود باعنوان «وارونگی «پایان تاریخ» ترامپ، کاتالیزور است» نوشت: در منطقه‌‌‌ای که در طول چند دهه گذشته، گرفتار جنگ تحمیلی و ترکیبی غرب بوده، نمی‌توان با توهم مذاکره و سازش زیست. با همسایگان و ملت‌‌‌های منطقه، می‌توان و باید با مسالمت و تعامل زندگی کرد، اما نمی‌توان چشم بر جنگ تحمیلی بست و سر به زیر شن فرو برد. آمریکا سال‌هاست در مقابل ملت ایران، آرایش «جنگ ترکیبی» گرفته است. این موضوع، منحصر به ایران هم نیست، بلکه رژیم آمریکا ظرف ۲۵ سال گذشته، به شکل مستقیم یا نیابتی، سرگرم جنگ‌‌‌افروزی و ترویج آشوب و تروریسم برای تغییر نقشه منطقه بوده است.
