رئیسی مهمان واضعان پارادایم عدم تعهد
متن کامل یادداشت در زیر آمده است:
سفر آتی «سید‌ابراهیم رئیسی» رئیس جمهوری اسلامی ایران به جاکارتا که در پاسخ به دعوت رسمی «جوکو ویدودو» همتای اندونزیایی وی صورت می‌گیرد، نه‌تنها نقطه عطفی در روابط دوجانبه دو کشور به شمار می‌آید، بلکه بیانگر آغازگر فصلی جدید در روابط میان این دو ملت بزرگ است. ایستادگی دو کشور در دو منطقه خاورمیانه و شرق آسیا، اشتراکات فرهنگی و تمدنی، پتانسیل‌‌‌های فراوان همکاری در عرصه‌‌‌های مختلف، در کنار الزامات جدید نظم بینالملل، جملگی نویدبخش گشایش عصر جدیدی از روابط میان دو کشور برپایه احترام و درک متقابل است. روابط دیپلماتیک ایران و اندونزی در حالی وارد دهه هشتم خود می‌شود که روابط دو ملت بزرگ ریشه عمیقی در تاریخ دارد. مردم دو کشور قرن‌‌‌ها پیش توانستند از طریق اسلام پیوندهای عمیقی با یکدیگر برقرار کنند.
همچنین علما و روشنفکران مسلمان ایرانی و اندونزیایی در قرون گذشته تعاملات مفیدی را با یکدیگر داشته‌‌‌اند. پیوندهای زبانی بین دو کشور نیز به عنوان شاهد دیگری از تعاملات تاریخی بین مردم دو ملت در سراسر آسیا به شمار می‌آید. شمار قابل توجهی از واژه‌های فارسی در زبان اندونزیایی و دارایی‌های مشترک مانند امام محمد غزالی گواه عمق پیوندهای تاریخی میان این دو کشور است که زمینه را برای تعمیق روابط دو ملت فراهم آورده است. جمهوری اسلامی ایران در چارچوب سیاست خارجی متوازن، هوشمند و پویا، اهمیت ویژه‌ای را برای توسعه روابط با اندونزی قائل است. خوشبختانه این عزم در دو طرف وجود دارد و مقامات جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اندونزی مصمم به ایجاد زیرساخت‌ها و امکانات موردنیاز برای توسعه روابط در زمینه‌های مختلف هستند. برقراری مذاکرات میان دو کشور طیف گسترده‌ای از موضوعات دوجانبه، منطقهای و بین‌المللی را در بر می‌گیرد. ایران و اندونزی به دنبال تعمیق همکاری‌ها در زمینه‌های مختلف از جمله سیاسی، اقتصادی، تجاری، انرژی، علمی و فناوری، فرهنگی، پارلمانی و امنیتی هستند.
به رغم روابط دوجانبه عالی، همکاری‌های سازنده و حمایت‌های متقابل در مجامع بین‌المللی، باید اذعان داشت که حجم روابط تجاری دو کشور با توجه به ظرفیت‌های موجود کمتر از حد انتظار است. از این رو، سفر رئیس جمهوری ایران و هیات همراه به جاکارتا فرصت ارزشمندی را برای بخش‌‌‌های دولتی و خصوصی دو کشور فراهم میکند تا با ظرفیت‌‌‌ها و توانمندی‌‌‌های اقتصادی و تجاری یکدیگر آشنا شوند. پیوندهای میان ایران و اندونزی در چارچوب همکاری‌های جنوب- جنوب، ریشه در تاریخ دارد و نشان از رویکرد مشترک دو کشور برای ایجاد جهانی متعادل است. دو کشور مواضع مشترکی در مورد مسائل منطقهای، بین‌المللی و اسلامی دارند. همچنین مذاکرات مستمر دو طرف در این زمینه ادامه دارد. ما با درک ضرورت تقویت روابط منطقهای، عملکرد آسهآن را می‌ستاییم و بر تمایل جمهوری اسلامی ایران برای توسعه روابط با سایر کشورهای عضو این بلوک منطقهای در چارچوب معاهده رفاقت و همکاری تاکید می‌کنیم که در سال ۲۰۱۷ میلادی به امضای دو طرف رسید.
ما ریاست اندونزی در آسهآن را فرصتی مناسب برای توسعه روابط با سایر کشورهای عضو این گروه مترقی می‌دانیم. ما همچنین از امکان ارتباطات منطقهای بین آسهآن و سازمان همکاری اقتصادی در غرب آسیا استقبال می‌کنیم. موضوعاتی مانند ضرورت وحدت کشورهای اسلامی، ترویج چهره واقعی اسلام در جهان، مبارزه با افراط‌گرایی، اسلام‌هراسی و حمایت از منافع مسلمانان جهان از جمله مردم مظلوم فلسطین، از جمله مواردی است که سیاست خارجی دو کشور را با یکدیگر همسو میکند. بر اساس این چارچوب، ما معتقدیم کشورهای خاورمیانه به عنوان محیطی با بیشترین تعداد کشورهای اسلامی میتوانند بر سوء تفاهم‌‌‌های موجود فائق آیند و بدون توجه به دخالت قدرت‌‌‌های غیرمنطقه‌‌‌ای، نظم درون‌منطقه‌‌‌ای را برقرار کنند.
برای نیل به این هدف، مذاکراتی بین جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی در حال انجام است. ما معتقدیم دو کشور راه درستی را در پیش گرفته‌اند و این تفاهم نتایج ملموسی را برای ایجاد ثبات، شکوفایی منطقه و جهان اسلام به همراه خواهد داشت. جهان اسلام به عنوان یک بلوک تأثیرگذار در معادلات جهانی، نیازمند همگرایی بیشتر برای ایجاد فرصت‌‌‌هایی برای اجماع، هم‌افزایی و تولید ایده‌‌‌های بدیع و به نفع امت بزرگ (جامعه جهانی اسلام) است. بی‌شک کشورهایی که در جهان اسلام از جایگاه قابل توجهی برخوردارند، میتوانند در تحقق منافع امت اسلامی پیشرو باشند.
بنابراین، جمهوری اسلامی ایران از تقویت همکاری با اندونزی به عنوان یکی از کشورهای اساسی و تأثیرگذار مسلمان در جهان استقبال میکند. از منظر جمهوری اسلامی ایران، یک‌جانبه‌گرایی حاکم در جهان، با حذف سازوکارهای چندجانبه و آثار زیانبار آن بر صلح و امنیت جهانی، اکنون به حاشیه رفته است. به عبارت دیگر، امنیت نظام بینالملل ماهیت «تجویزی» ندارد و با مشارکت حداکثری بازیگران به «هم‌افزایی» و «مشارکتی» تبدیل شده است. بنیان‌گذاران کنفرانس تاریخی باندونگ و طرفداران پارادایم عدم تعهد، ده‌ها سال پیش، به درستی در این راستا گام برداشتند و مخالفت خود را با هرگونه قطب‌بندی که صلح و ثبات جهانی را به خطر می‌اندازد، ابراز کردند. در شرایط بین‌المللی جدید، کشورهای در حال توسعه و نوظهور از طریق همکاری و تلاش‌های مشترک میتوانند نقش سازنده‌ای را در جهت تضمین صلح و ثبات جهانی در زمینه امنیت غذایی و انرژی ایفا کنند.
در خاتمه، تمایل دارم بار دیگر، بر تعهد جدی مقامات کشورم به توسعه روابط با کشور دوست و برادر اندونزی تأکید کنم. مردم اندونزی بسیار نجیب و مهمان‌نواز هستند. من بسیار خرسندم در سفر آتی رئیس جمهوری ایران به اندونزی، وی را همراهی می‌کنم. برای دولت اندونزی و مردم بزرگ این کشور آرزوی سعادت، بهروزی و پیشرفت دارم.
