کیفیت همواره در این سال‌ها یکی از نقاط ضعف اصلی خودروهای داخلی بوده و بیشتر انتقادها و شکایات شهروندان نیز از خودروسازان به همین موضوع مربوط بوده و هست. با توجه به اینکه چالش کیفی در دوران تحریم تشدید شده و از طرفی قیمت نیز چه در کارخانه و چه در بازار رشد شدیدی داشته، مشتریان نسبت به سطح کیفی خودروهای داخلی حساسیت بیشتری پیدا کرده‌اند. مشتریان در گذشته که قیمت خودروهای داخلی بسیار پایین‌تر از حالا بود، با سطح کیفی آنها مشکل داشتند و الان نیز معتقدند کیفیت خودروها تناسبی با قیمتشان ندارد. به اعتقاد بسیاری از مشتریان، با پولی که بابت خودروهای داخلی پرداخت می‌شود، می‌توان در خارج از کشور محصولات بهتری را خریداری کرد. بنابراین عدم‌تناسب بین کیفیت و قیمت خودروهای داخلی (از دید مشتریان) موضوعی است که از دل آن انتقادهای فراوانی نسبت به کیفیت خودروها ایجاد شده است.

در این شرایط، خودروسازان پروژه‌های جدیدی را برای بهبود کیفیت محصولات خود طی سال جاری در نظر گرفته‌اند که شامل بخش‌های مختلفی است. این در حالی است که خودروسازان برنامه‌ای قوی برای ارتقای سطح کیفی محصولات قدیمی خود ندارند و تمرکز را روی خودروهای جدید گذاشته‌اند. به عبارت بهتر، خودروهایی که بناست از خط تولید خارج شوند، تقریبا جایی در برنامه‌های بهبود کیفی خودروسازان ندارند، زیرا به نوعی برای آنها (شرکت‌های خودروساز) هزینه کردن بابت بهبود کیفیت محصولات موردنظر، به‌صرفه نیست. این در حالی است که خودروهای قدیمی در حال حاضر تولید می‌شوند و ممکن است حذف آنها یکی دو سال دیگر طول بکشد، بنابراین با همان ایرادات روانه بازار خواهند شد.

این وسط مشتریانی که خودروهای موردنظر را خریداری می‌کنند، در معرض آسیب مالی و حتی شاید جانی از ناحیه عیوب رفع‌نشده قرار دارند. بنابراین به نظر می‌رسد استدلال شرکت‌های خودروساز مبنی بر اینکه چون تولید فلان خودرو چند وقت دیگر متوقف می‌شود، پس دیگر ارتقای کیفیت آن صرفه ندارد، منطقی نیست، زیرا ممکن است مال و جان مشتریان را به خطر بیندازد. وقتی در این شرایط اقتصادی کشور مشتری مجبور است برای خرید یک خودروی داخلی کلی هزینه کند، توجیه ندارد خودروسازان با علم نسبت به عیب و ایراد محصولاتشان، نسبت به رفع آنها اقدام نکنند. از همین رو خودروسازان برای رفع این دغدغه می‌توانند دو مسیر را در پیش بگیرند.

یک مسیر این است که رفع عیوب و ایرادهای خودروهای قدیمی نیز تا روزی که تولید می‌شوند در دستور کار قرار بگیرد. بر این اساس، خودروسازان باید تمام توان خود را برای از بین بردن عیب و ایرادهای موجود در خودروهای قدیمی به کار بگیرند، فارغ از اینکه خودروی موردنظر تا چه زمانی قرار است تولید شود. اگر این مسیر مورد‌استفاده خودروسازان قرار گیرد، محصولاتی مانند پژو پارس، پژو ۲۰۶، تیبا و ساینا که قرار است از خطوط تولید خودروسازان حذف شوند، ارتقای کیفیت را تا پایان عمر خود تجربه خواهند کرد. از همین رو مشتریان آینده این خودروها می‌توانند نسبت به بهبود سطح کیفی آنها امیدوار باشند.

اما مسیر دومی که خودروسازان می‌توانند در این ماجرا پیش بگیرند، حذف زودتر از موعد محصولات قدیمی است. از یک سو خودروسازان می‌گویند هزینه کردن برای ارتقای کیفیت محصولات قدیمی، صرفه اقتصادی ندارد و از سوی دیگر، نمی‌توان به این بهانه جان و مال مشتریانی که می‌خواهند از خودروها استفاده کنند را به خطر انداخت. در این شرایط، خودروسازان می‌توانند محصولات قدیمی‌شان را در کوتاه‌ترین زمان ممکن کنار بگذارند تا هم مجبور به هزینه کردن بابت ارتقای کیفیت آنها نشوند و هم مشتریان در معرض خطرات ناشی از عدم رفع عیوب این خودروها قرار نگیرند. طی دو سال گذشته چند خودروی قدیمی مانند پراید، پژو ۴۰۵ و سمند از خطوط تولید حذف شده‌اند، خودروهایی که پرتیراژ و پرفروش بودند. بنابراین دومینوی حذف خودروهای قدیمی از مدت‌ها قبل آغاز شده و می‌تواند هر چه زودتر به محصولاتی مانند پارس، تیبا و ۲۰۶ نیز برسد.

حذف محصولات قدیمی یکی از پروژه‌های بهبود کیفیت در سبد محصولات خودروسازان است که در کنار ارتقای کیفیت قطعات، رفع عیوب پرتکرار و همچنین پایان دادن به محصولات ناقص به کار گرفته شده است. در این بین، پروژه حذف خودروهای ناقص که از اوایل زمستان سال گذشته آغاز شده، در حال پایان یافتن است. طبق ادعای خودروسازان، حذف محصولات ناقص تاثیر قابل‌توجهی بر بهبود کیفیت خودروها خواهد داشت که باید منتظر ماند و دید آخرین محصول ناقص چه زمانی از پارکینگ آنها خارج خواهد شد. البته از آن سو باید دید ناقص‌ها باز هم به خطوط تولید خودروسازان باز خواهند گشت یا پرونده آنها برای همیشه بسته می‌شود.   

اخبار مرتبط