حزب اپوزیسیون مدافع «استقلال تدریجی» پیروز انتخابات گرینلند شد

 «ینس فردریک نیلسن»، رهبر دموکراتیت و وزیر سابق صنایع و مواد معدنی گفت: «مردم خواهان تغییر هستند... ما برای تامین مالی رفاه خود تجارت بیشتری می‌‌‌خواهیم.» نیلسن به خبرنگاران گفت: «ما همین فردا استقلال را نمی‌‌‌خواهیم، بلکه یک پایه خوب می‌‌‌خواهیم.» نیلسن اکنون فرصتی برای تشکیل ائتلاف دولتی از طریق گفت‌وگو با احزاب دیگر خواهد داشت.حزب حاکم گرینلند «اینویت آتاقاتیگیت» و شریک آن «سیوموت»، که به دنبال مسیری آهسته به سوی استقلال هستند، مجموعا ۳۶‌درصد آرا را به‌دست آوردند که نسبت به ۶۶.۱درصد در سال ۲۰۲۱ کاهش نشان می‌دهد. ترامپ از زمان روی کار آمدن در ژانویه وعده داده است که گرینلند -یک قلمرو نیمه خودمختار دانمارک- را بخشی از ایالات متحده کند و گفت که این امر برای منافع امنیتی ایالات متحده حیاتی است. 

این جزیره وسیع، با جمعیتی تنها ۵۷هزارنفر، در یک مسابقه ژئوپلیتیکی برای تسلط بر قطب شمال گرفتار شده است؛ جایی که ذوب شدن یخ‌ها منابع غنی فلزات کمیاب آن را در دسترس‌تر می‌کند و مسیرهای کشتیرانی جدیدی را باز می‌کند.نخست‌‌‌وزیر گرینلند، موته اگده، ماه گذشته انتخابات را برگزار کرد و گفت که این منطقه باید متحد شود. درحالی‌که ترامپ به صراحت در مورد تمایل خود برای کنترل گرینلند صحبت کرده است، روسیه و چین نیز فعالیت‌های نظامی خود را در منطقه قطب شمال تشدید کرده‌اند. گرینلند یک مستعمره سابق دانمارک است و از سال ۱۹۵۳ یک قلمرو نیمه خودمختار بوده است. این جزیره در سال ۱۹۷۹ زمانی که اولین پارلمان آن تشکیل شد، مقداری خودمختاری به‌دست آورد، اما کپنهاگ همچنان بر امور خارجه، دفاع و سیاست پولی کنترل دارد و سالانه نزدیک به یک میلیارد دلار به اقتصاد آن کمک می‌کند. 

خبرگزاری رویترز با بسیاری از ساکنان گرینلند در نووک صحبت کرد، که همگی گفتند طرفدار استقلال هستند، اگرچه بسیاری ابراز نگرانی کردند که استقلال سریع می‌تواند به اقتصاد آسیب برساند و خدمات رفاهی شمال اروپا مانند مراقبت‌های بهداشتی همگانی و آموزش رایگان را از بین ببرد. «تووتا لینگ-لارسن»، کارمند بانک و ساکن نووک، گفت: «ما به دلایل واضحی نمی‌‌‌خواهیم بخشی از ایالات متحده باشیم.» یک نظرسنجی در ژانویه نشان داد که اکثریت ساکنان گرینلند از استقلال حمایت می‌کنند اما در زمان‌بندی اختلاف‌نظر دارند.