بعد از قهرمانی پرسپولیس قطبی بود که همه چیز تیره و تار شد. در همه آن سال ها روزهای خوب داشتیم ، اما نه آنقدری که سرمان را به سقف برسانیم و حظش را ببریم. تا همین دوسال پیش ، به جایی رسیده بودیم که قهرمانی در لیگ برایمان شده بود یک کیمیایی نایاب، دلخوش بودیم به بردهایمان برابر استقلال و دو جام حذفی که علی دایی برایمان آورده بود. همه افتخارات ما در آن پروسه ده ساله، دو جام حذفی بود، دو صعود به مرحله یک هشتم نهایی و یک نایب قهرمانی در لیگ چهاردهم. دورانی سیاه که  اتفاقا همراه شد با بردهای متولی رقیب دیرینه.

دیگر جانی برایمان برای کری خوانی هم نمانده بود. حالا اما داستان فرق کرده، طی سه سال اخیر یک نایب قهرمانی داشتیم _ آنهم شما قهرمانی حساب کنید چون فقط و فقط به خاطر دوگل خورده بیشتر قهرمانی را از دست دادیم _ و بعد از آن دو قهرمانی با اقتدار . اما انگار خیلی زود اشباع شدیم و فراموش کردیم که تا همین سه سال پیش چه وضعیتی داشتیم . ما مردمی فراموش کار هستیم و نمک نشناس که بلد نیستیم از داشته هایمان لذت ببریم. طرفدارهای پرسپولیس الان طوری با دبل قهرمانی و صعود به یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آنهم به عنوان سرگروه برخورد می کنند که انگار تو همه سال های پرسپولیس قهرمان بلامنازع لیگ برتر بود و هرسال جز چهارتای آسیا و حالا طی یکی دوسال اخیر این ماجرا فقط تکرار شده و این قهرامانی و صعود یک امر طبیعی است . ما ملت فراموشکار و طلبکاری هستیم.

زود همه چیز یادمان می رود، یادمان می رود که سال قبل وقتی قهرمان شدیم در اردوگاه رقیب برایمان اینطور کری می خوانند که قهرمانی سرخ ها رفت برای ده سال بعد ، اما این اتفاق که نیفتاد هیچ سرخ ها قهرمانی شان را با کیفیتی بالاتر تجدید کردند. اما خیلی ها نخواستند ببینند چون مرغ همسایه برایشان غاز است. چون زیاده خواه و فراموشکار هستند. چون بازی کردن محسن مسلمان برایشان بیشتر اهمیت دارد. چون وهم برشان داشته که تیمشان قدرت مطلق آسیا بوده و این افتخارات کنونی برایشان امری است عادی. ایکاش کمی قدرشناس بودیم ، کمی یاد می گرفتیم از داشته هایمان لذت ببریم.

درکمان می رسید که از کجا به کجا رسیدیم . ایکاش کمی قدرت تحلیل داشتیم و می دیدیم که امسال تیممان چه بحران های بزرگی را پشت سر گذاشت ، اما قامتش خم نشد. همین محرومیت نقل و انتقالاتی کمر هر تیمی را می توانست از وسط دو نیم کند، کما اینکه سال گذشته همین کار را با تراکتور سازی کرد و تیمی که داعیه قهرمانی داشت آخر فصل نایب قهرمانی را هم از دست داد.

ما در همه ادوار تاریخ نشان دادیم که آدم های قدر ناشناسی هستیم و اتفاقا همیشه دود این قدرناشناسی هم به چشممان رفته است. بیاید قدر این روزها و داشته یمان را بدانیم، افسوس فردا هیچ سودی ندارد. 

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.