حالا ممکن است که به عنوان یک شهروند و یا رئیس یک قوه و یا بخشی از سه قوه اظهارنظر کند. اما این اظهارات در میان مردم تأثیر معکوس می‎گذارد. یعنی مردم همین را خودبه‌خود به عملکرد کل دستگاه تسری می‎دهند و می‎گویند که عملکرد آن دستگاه مبتنی بر ملاحظات سیاسی است.

برای جلوگیری از این امر باید حتی‎المقدور سخنگوی قوه قضائیه، رئیس قوه قضائیه و مسئولان قضایی سعی کنند در این‌گونه مسائل حتی اظهارنظر هم نکنند چون فایده‌‌ای ندارد جز این‌که در میان مردم ایجاد بدبینی می‎کند.

  خیلی از وقت‎ها ما فکر می‎کنیم که همه موظف هستند که مصلحت نظام را رعایت کنند. از آن قاضی گرفته که وقتی می‎خواهد به پرونده رسیدگی کند می‎گوید مصلحت نظام آن هم به تشخیص خودش، تا گاهی وقت‎ها شورای نگهبان هم که می‎خواهد مصوبه‌ای را تأیید و یا رد کند می‎گوید مصلحت نظام. اما باید این را دانست که هیچ مصلحتی برای نظام و حاکمیت و مردم مهم‌تر از رعایت قانون و قانونگرایی نیست. مصلحت‎گرایی‌‌های دروغین و حتی گاهی مستضعف‎گرایی‎های دروغین راه به جایی نمی‎برد. بعضی وقت‎ها افرادی در اظهارات خود می‌گویند که قاضی باید به نفع مستضعفین رأی بدهد. نه؛ چه معنی دارد. باید به کسی رأی بدهد که حقش است. اتفاقاً این چیزی است که در خود قرآن هم تقبیح شده. دو نفر پیش حضرت داوود می‎روند. یکی از آنها می‎گوید که این فرد ۹۹ گوسفند دارد و من یک گوسفند، حالا می‎گوید که همان یک گوسفند را هم به من بده. حضرت داوود بدون بررسی می‎گوید که عجب ظلمی به تو می‎کند. بعد بلافاصله حضرت داوود سرزنش می‎شود که چرا بدون شنیدن حرف طرف مقابل رأی داده است.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.