پاشنه آشیل چین در بازارهای جنوب جهانی
پکن همچنین یکی از اعضای موسس بریکس پلاس است، ائتلافی در حال رشد متشکل از برزیل، روسیه، هند، آفریقای جنوبی، مصر، اتیوپی، ایران، عربستان سعودی و امارات. ۱۰ بازیگر دیگر نیز برای عضویت درخواست داده‌اند. بریکس پلاس در حال حاضر بیش از یک چهارم اقتصاد جهانی و تقریبا نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد.
تنها اهرم واشنگتن برای مهار پکن
برخلاف بلوک شوروی در طول جنگ سرد، چین به طور کامل در اقتصاد بازار جهانی ادغام شده و به همین دلیل به یک رقیب سرسخت برای واشنگتن و دموکراسی‌های غربی در نظم جهانی در حال تغییر تبدیل شده است؛ رقابتی که در قابش عوامل اقتصادی به همان اندازه مولفه‌های سیاسی و نظامی سنتی برای نفوذ و قدرت مهم هستند.
واشنگتن به تازگی با این واقعیت در حال ظهور دست و پنجه نرم کرده و متوجه شده است که قدرت سخت نظامی و سیاسی دیگر برای حفظ نظم بازار آزاد جهانی مرفه که بر پایه ارزش‌های دموکراتیک باشد، کافی نخواهد بود.
علاوه بر این، به باور ناظران دموکراسی‌ها برای مقابله با جایگاه رو به رشد چین در جنوب جهانی به خوبی مجهز نیستند. برخلاف حزب کمونیست چین، واشنگتن نمی‌تواند تجارت آمریکایی را به گونه‌ای هدایت کند که رقابت با چین به حاشیه رانده شود. این در حالی است که دولت جدید آمریکا رویکردهای اقتصادی دوجانبه را بر توافقات تجاری چندجانبه اولویت می‌دهد. یکی از رویکردهای دوجانبه برای کمک به رقابت با چین، بهره‌گیری بهتر از بخش‌هایی است که ایالات متحده در آن‌ها از مزیت‌های نسبی برخوردار است.
امیدوارکننده‌ترین گزینه انرژی است. ایالات متحده بزرگترین تولید کننده سوخت‌های فسیلی از جمله گاز طبیعی است. حتی در حالی که جهان درگیر افزایش تولید انرژی‌های تجدیدپذیر است، این واقعیت باقی است که تقاضا برای سوخت‌های فسیلی به طور اجتناب ناپذیری افزایش خواهد یافت تا بستر برای تامین نیازهای جهانی برای انرژی هموار شود.
گاز طبیعی جایگزین مناسب‌تری برای نفت یا زغال سنگ است. ایالات متحده از منابع گاز فراوان برخوردار است و بزرگترین تولید کننده جهان است. واشنگتن باید از این مزیت برای کمک به کشورهای جنوب جهانی جهت دور شدن از اتکا به زغال سنگ و نفت فشرده برای تولید انرژی استفاده کند.
این در حالی است که در منطقه اقیانوس آرام، فیلیپین و ویتنام برای توسعه برنامه سیاست انرژی پاک دوجانبه گزینه‌های مناسبی هستند. منابع نفت و گاز فیلیپین محدود است. این کشور واردکننده خالص انرژی است و به سوخت‌های فسیلی وارداتی متکی است. انرژی زغال سنگ داخلی، پس از نفت، منبع انرژی اصلی و رو به رشد است. علاوه بر استخراج داخلی زغال سنگ، فیلیپین همچنین مجبور به واردات زغال سنگ برای تامین نیازهای انرژی در حال افزایش خود شده است.
مشروح این گزارش را در اقتصادنیوز با تیتر «پاشنه آشیل چین در بازارهای جنوب جهانی/ چگونه آمریکا می‌تواند از ضعف اژدهای زرد برای خود فرصت سازی کند؟» بخوانید.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
