داستان توسعه فناوری در صنعت تایر
در سال ۱۹۱۰ شرکت بی‌اف‌گودریچ آمریکا تایرهای تقویت شده با دوده را عرضه کرد که طول عمر و دوام به مراتب بیشتری نسبت به تایرهای هم عصر خود داشتند و در سال ۱۹۴۶ این شرکت میشیلن فرانسه بود که تایرهای رادیال را به دنیا معرفی کرد و در همین سال شرکت بی‌اف‌گودریچ آمریکا تایرهای بدون تیوب را به‌عنوان نسل جدید تایرهای بادوام به ناوگان حمل‌ونقل مسافری ارائه کردند. البته تولید انبوه این تایرها تا سال ۱۹۵۲ طول کشید. دوسال زمان لازم بود تا تایرهای بدون تیوب مورد استقبال رانندگان قرار گیرد و سرانجام در سال ۱۹۵۴ اولین خودروی تولیدی در ایالات متحده با تایرهای بدون تیوب به حرکت در آمد.
بالغ بر ۸۰ سال طول کشید که نگرش‌های دوستدار محیط زیست با هدف کاهش مصرف سوخت و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلاینده‌ها، دانشمندان و مهندسان صنعت تایر را مجاب کند که تایر تقویت شده با سیلیکا را به دنیا معرفی کنند. این امر اولین بار در سال ۱۹۹۲ توسط شرکت میشیلن فرانسه با عنوان جسورانه «تایر سبز» که به جای بخشی از دوده آن از سیلیکا استفاده شده بود صورت پذیرفت.
داستان توسعه فناوری در صنعت تایر در قرن بیست و یکم با معرفی تایر پایدار (sustainable tire ) توسط شرکت سومیتوموی ژاپن ادامه یافت. این شرکت با معرفی این محصول در سال ۲۰۰۸ که ادعا می‌شد تمامی مواد به کار گرفته شده در آن منشأطبیعی داشته و از هیچ ماده شیمیایی سنتزی در آن استفاده نشده و کلیه اجزای سازنده این تایر زیست تخریب‌پذیر (biodegradable) است، دنیای تایر را به حیرت واداشت.
از سال ۲۰۰۸ به بعد شرکت‌های پیشروی تولیدکننده تایر در دنیا، علاوه بر تلاش در جهت بهبود مستمر در ویژگی‌های عملکردی و ایمنی تایر، تمرکز ویژه خود را در راستای توسعه پایدار صنعت تایر و محصول راهبردی آن قرار داده و ارتقای شاخص‌های زیست‌محیطی، کاهش مصرف سوخت به واسطه تایر، کاهش آلاینده‌های جوی، ارتقای ایمنی تایر در سطح خیس جاده را در دستور خود قرار داده‌اند.
پدید آوردن کلیه ویژگی‌های مطلوب برای یک تایر در کنار هم امری بسیار پیچیده و مشکل است، چرا که بهبود یک ویژگی (مثلا کاهش در مقاومت غلتشی تایر) می‌تواند موجب افت ویژگی دیگر تایر شود. (مثلا کاهش چنگ‌زنی تایر بر سطح خیس جاده)، لذا به‌کارگیری همزمان هنر آمیزه‌کاری و فن مهندسی ساختار تایر و استفاده از ابزارهای پیشرفته ساخت و آنالیز و آزمون تایر نقش بسزایی در این راستا دارد. به‌طور یقین امروزه یک مهندس آمیزه کار نمی‌تواند بدون استفاده از مواد نوین، آمیزه لاستیکی در خور یک تایر نسل جدید با عملکرد بسیار بالا ارائه دهد. باید پذیرفت که دیگر با الاستومرهای نسل قبل (همانند E-SBR، Co-PBR و ...) نمی‌توان تایر UHP) Ultra High Performance) با ویژگی‌های مطلوب مورد انتظار جامعه در دهه سوم قرن بیست و یکم تولید کرد.
از اقدامات بسیار اساسی که در دستور کار کمیته نوآوری و فناوری گروه صنعتی رازی قرار دارد تلاش در جهت شناسایی، تدوین دستورالعمل و به‌کارگیری مواد اولیه نوین در راستای تولید تایرهای UHP با ویژگی مصرف سوخت پایین، صدای کم و چنگ‌زنی سطح خیس جاده بالا است. از محورهای بسیار مهم بر اساس این دیدگاه، تعامل علمی و فنی این مرکز با شرکت‌های تولیدکننده و تامین‌کننده مواد اولیه است.
