کاهش فعالیت‌های کارگیل در روسیه
به گزارش بخش ترجمه شرکت‌ها، به نقل از گوگل نیوز، کارگیل در بیانیه‌ای اظهار کرد: ما به فعالیت تاسیسات تولید و فرآوری مواد غذایی و خوراک ضروری خود در روسیه ادامه خواهیم داد. این منطقه نقش مهمی در سیستم غذایی جهانی ما بازی می‌کند و منبعی حیاتی برای مواد اولیه اصلی مانند نان، شیر خشک نوزادان و غلات است. کارگیل بلافاصله پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به روسیه و اوکراین نقل مکان کرد و بیش از یک میلیارد دلار در تجارت غلات و مواد غذایی هر دو کشور سرمایه‌گذاری کرده است.
این غول کشاورزی یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان غیر روسی گندم روسیه است و صاحب کارخانه‌هایی در حدود ۲۰۰ مایلی جنوب مسکو است. در اوکراین نیز، منافع کارگیل از مالکیت اکثریت یک بندر بزرگ غلات تا وام‌هایی که مستقیما به دولت آن داده است، متغیر است. پل والر، استاد دانشکده‌های حقوق و بازرگانی دانشگاه مینه‌سوتا، می‌گوید: در حال حاضر آنها در شرایط سختی قرار دارند. آنها سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی در هر دو کشور داشته‌اند که در حال حاضر کاهش یافته است.
والر ادامه داد: این شرکت با سوالات اساسی مواجه است، اینکه چگونه می‌تواند به ابراز همدردی با دولت اوکراین ادامه دهد و چگونه می‌تواند دارایی‌های خود را حفظ کند؟ روز جمعه، کارگیل گفت در حال افزایش حمایت‌های خود از تلاش‌های بشردوستانه در اوکراین است و تمام سود حاصل از آن را به سازمان‌های امدادی غیرانتفاعی اهدا می‌کند. کارگیل بزرگ‌ترین شرکت خصوصی ایالات متحده و یکی از شرکت‌های بین‌المللی این کشور است که در ۷۰ کشور فعالیت می‌کند.
بر اساس جدولی که توسط جفری سوننفلد، استاد دانشکده مدیریت دانشگاه ییل انجام شده است، بیش از ۳۰۰ شرکت از روز پنج‌شنبه فعالیت خود را در روسیه متوقف کرده‌اند. بسیاری از شرکت‌هایی که روابط خود را با روسیه قطع می‌کنند، محصولات خود را در آنجا می‌فروشند یا توزیع می‌کنند، اما لزوما سرمایه‌گذاری فیزیکی خاصی در این کشور ندارند. برخی از شرکت‌های نفتی غربی که قصد خروج از روسیه را دارند به این صورت عمل می‌کنند و میلیاردها دلار کاهش سرمایه در این کشور در نظر دارند.
صنعت غلات جهانی تا حد زیادی از کمپین خروج از روسیه غافل مانده است. از چهار تاجر بزرگ غلات جهان، تنها شرکت لوئیس دریفوس علنا اعلام کرده است فعالیت خود را در روسیه تعلیق می‌کند. شرکت بانج، شرکت صنایع غذایی برمودایی-آمریکایی نیز روز پنج‌شنبه صادرات جدید از روسیه را به حالت تعلیق درآورد اما گفت به فعالیت کارخانه‌های آسیاب دانه‌های روغنی خود در روسیه ادامه خواهد داد. شرکت آرچر دانیلز میدلند هم تاکنون هیچ اظهارنظری در این خصوص نکرده است. آندری سیزوف، مدیر عامل شرکت SovEcon مستقر در مسکو، یک شرکت مشاوره که بر بازار غلات کشورهای حوزه دریای سیاه متمرکز است، گفت: شرکت‌های غلات نسبت به شرکت‌های نفتی با فشار عمومی کمتری برای خروج از روسیه روبه‌رو هستند.
والر افزود: کارگیل «دیپلماسی شرکتی» را در برخورد با جنگ روسیه علیه اوکراین نشان داده است. یک گروه زیست محیطی که مدت‌ها از کارگیل انتقاد می‌کرد، اذعان کرد تصمیم روز جمعه این شرکت گام خوبی به جلو است اما کافی نیست. گلن هوروویتز، مدیرعامل این شرکت گفت: هرکسی که با دولت ولادیمیر پوتین تجارت می‌کند و به آن مالیات می‌پردازد، در حقیقت به ماشین جنگی روسیه کمک می‌کند.
روسیه و اوکراین هر دو مانند آهنربا برای شرکت‌های کشاورزی مانند کارگیل هستند. زیرا غنی از خاک حاصلخیز بوده و تولیدات کشاورزی هر دو کشور صعودی است. تغییر مسیر روسیه و اوکراین از واردکننده خالص غلات به صادرکننده اصلی این محصولات، یکی از بزرگ‌ترین تحولات در کشاورزی جهان در ۳۰ سال گذشته بوده است. روسیه و اوکراین با هم تقریبا ۳۰ درصد از صادرات جهانی گندم را به خود اختصاص می‌دهند و روسیه برترین کشور صادرکننده این محصول است و اوکراین به چهارمین صادرکننده بزرگ ذرت در جهان تبدیل شده است. این دو کشور با هم بر صادرات جهانی روغن آفتابگردان، یکی دیگر از محصولات کلیدی کارگیل، تسلط دارند.
هر دو کشور برای ارسال مقادیر زیادی غلات و روغن‌های خوراکی به سراسر دنیا، به بنادر دریای سیاه خود متکی هستند. جیسون وارد، مدیر عامل Northstar Commodity مستقر در مینیاپولیس گفت: این مواد غذایی اکنون در اوکراین و روسیه به دام افتاده‌اند. وارد افزود، طبق گزارش‌ها حدود نیم دوجین کشتی از جمله یک کشتی اجاره شده توسط کارگیل در دو هفته گذشته مورد اصابت موشک‌ها قرار گرفته‌اند، نرخ‌های بیمه به طور سرسام‌آوری افزایش یافته‌اند و هیچ مالک کشتی یا شرکت‌های کشتیرانی حاضر به پذیرش این خطر نیستند.
کارگیل نقش فعالی در گشودن درب‌های این منطقه به سمت غرب داشته است. این شرکت با انحلال اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ شروع به سرمایه‌گذاری مستقیم در روسیه کرد. این غول کشاورزی اکنون حداقل ۹ مرکز در روسیه دارد که از شمال مسکو تا دریای سیاه امتداد دارند و تجارت آن در این کشور از آسیاب روغن آفتابگردان و فرآوری غلات تا تولید مواد غذایی ویژه را شامل می‌شود. کارگیل همچنین مالک ۲۵ درصد از ترمینال حیاتی بندر نووروسیسک در جنوب غربی روسیه است. اما پوتین در سال‌های اخیر چندین حرکت انجام داده است که نشان‌دهنده قصد وی برای گسترش کنترل دولت بر صنعت تجارت غلات است. رهبران روسیه به طور خاص تهدید کرده‌اند که دارایی‌های شرکت‌های در حال خروج را ملی خواهند کرد.
در اوکراین، کارگیل دارای شش تاسیسات بزرگ است. در سال ۲۰۱۶، کارگیل شروع به ساخت بزرگ‌ترین پایانه کشتیرانی اوکراین در بندر یوژنی در حومه اودسا کرد. کارگیل اکنون مالک ۵۱ درصد از این بندر است که دومین بندر بزرگ دریای سیاه از نظر حجم صادرات است. در سال ۲۰۱۴، کارگیل یک مرکز آسیاب تخمه آفتابگردان در نزدیکی دونتسک، اوکراین، در منطقه دونباس، منطقه‌ای که به خاطر جمعیت جدایی‌طلبان مورد حمایت روسیه معروف است را به شورشیان مسلح تسلیم کرد.
