دو چالش صنعت کفش
امیر دیانی در گفتوگو با خبرگزاری تسنیم، با اشاره به اینکه از سال گذشته پیگیریهای متعددی در مورد واردات ماشینآلات مستعمل برای تولیدکنندگان کفش انجام شده است، افزود: ماشینآلات نو بسیار گران است و واحدهای تولیدی توانایی خرید آنها را ندارند. از آن طرف ماشینآلات فعلی خطوط تولید فرسوده شدهاند و امکان کار با آنها وجود ندارد.
وی گفت: بعد از تلاشهای بسیار فعلا مقرر شده است تا خرید این ماشینآلات از طریق درخواست اتحادیهها محقق شود؛ البته با این شرط که واردکنندگان با اتحادیه قرارداد ببندند و اتحادیه اعلام نیاز کند تا واردات ماشینآلات دستدوم صورت بگیرد. اما متاسفانه تاکنون این توافق هم اجرایی نشده و به نوعی صنعتگران کفش در بلاتکلیفی قرار دارند. به نظر میرسد با سنگاندازیهای انجامشده کسی تمایل ندارد این موضوع اجرایی شود.
دیانی با اشاره به اینکه ماشینآلات این صنعت عمدتا مشابه تولید داخل ندارند و با توجه به اینکه قطب صنعت کفش جهان کشور ایتالیاست، مبدا واردات این ماشینآلات هم همین کشور است، افزود: در این میان معاون اول رئیسجمهور هم نامههایی برای حل این مشکل به وزارت صمت ارسال کرده است؛ اما هنوز به نتیجه نرسیدهایم و بسیاری از واحدهای تولیدی به دلیل نبود ماشینآلات مناسب به مرز تعطیلی رسیدهاند و این موضوع برای صنعت کفش آسیبزاست.
وی تصریح کرد: در جدیدترین رایزنیها دفتر ماشینآلات وزارت صنعت به من اعلام کرد خودتان را سر کار نگذارید؛ این درخواست اجرایی نمیشود. صحبت ما این است که چرا تولیدکننده را بازی میدهید؛ مگر واردات ماشینآلات چقدر زمان میبرد که این صنعت باید برای تهیه الزامات تولید با مشقت روبهرو باشد.
این فعال صنعت کفش با اعلام اینکه چرا حمایتی از تولیدکنندگان نمیشود، گفت: به صنعت کفش ارز تالار دوم تخصیص پیدا کرده و همین امر باعث افزایش قیمت تمام کالاها شده است؛ زیرا ۷۰ تا ۸۰درصد مواد اولیه کفش وارداتی است.
از دولت درخواستهای متعددی کردیم که لااقل ارز یکسری از مواد اولیه را تالار اولی بدهند تا بتوانیم اقدامات لازم را در کاهش هزینههای تولید انجام دهیم؛ ولی این موضوع هم در بلاتکلیفی قرار دارد.
وی افزود: بانک مرکزی ارز موردنیاز این صنعت را تامین نمیکند. از آن طرف مهلت تخصیص ارز ما به اتمام میرسد و باید مجددا ۴۰روز در صف تخصیص ارز بایستیم. کفاش که نمیتواند به خاطرمواد اولیه به ایتالیا برود و برگردد.